Οδεύουμε ήδη στο τελευταίο τρίμηνο του 2024, και σε λίγες μέρες κλείνουμε ένα χρόνο από τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, με ανοιχτά αρκετά ...μέτωπα με εκκρεμότητες που θα πρέπει να διευθετηθούν το συντομότερο δυνατόν, ώστε να είναι σε θέση και οι αυτοδιοικητικές αρχές του τόπου μας να δρομολογήσουν τις επόμενες κινήσεις τους, με βάση τις προτεραιότητες και την ιεράρχηση των παρεμβάσεων που έχουν ξεκινήσει. Και δυστυχώς οι εκκρεμότητες που υπάρχουν και τα ποικίλα εμπόδια που πάντα προκύπτουν αν δεν αντιμετωπιστούν χωρίς υπερβολικές καθυστερήσεις, είναι βέβαιο ότι εκτρέπουν τον οποιονδήποτε προγραμματισμό εκτός των προβλεπόμενων χρονοδιαγραμμάτων, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ίδια την υλοποίηση των έργων, που όσο καθυστερούν δημιουργούν αίσθημα απογοήτευσης στην κοινή γνώμη. Και αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο και για αυτά καθ΄εαυτά τα έργα, αλλά και για τον φορέα που έχει και την ευθύνη υλοποίησής τους! Τα παραδείγματα, τέτοιων περιπτώσεων, πολλά και στον τόπο μας, που οφείλουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι φορείς, κυρίως Περιφέρεια και δήμοι, να τα λάβουν σοβαρά υπόψη και να μην τα αφήσουν να ...σέρνονται, «ελπίζοντας» τα όποια προβλήματα να διευθετηθούν από μόνα τους! Χρειάζεται άμεση και επίμονη παρακολούθηση όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών και αρχών, κυρίως από τους τοπικούς φορείς , που έχουν και τον ...πόνο, προκειμένου να «τρέξουν» τα πράγματα. Δυστυχώς όμως και με υπαιτιότητα των τοπικών αρχών δεν υπάρχει η αναγκαία ενασχόληση και ...πίεση και πολλές εκκρεμότητες αφήνονται στην ...τύχη τους, ενδεχομένως πολλές φορές και για αντικειμενικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την υποστελέχωση των υπηρεσιών, αλλά και με την ανεπάρκειά τους να διαχειριστούν και να παρακολουθήσουν τα προβλήματα που προκύπτουν. Με τις παραπάνω επισημάνσεις δεν ανακαλύπτουμε την ...Αμερική, είναι γνωστές οι «παθογένειες» που υπάρχουν και σε τοπικό επίπεδο, που κρατούν καθηλωμένα τα πράγματα και δεν τα επιτρέπουν να προχωρήσουν όπως θα περίμενε κανείς. Ομως επειδή κατά κοινή παραδοχή τα επόμενα χρόνια είναι πολύ κρίσιμα για μια σειρά έργα και παρεμβάσεις, που είτε βρίσκονται σε εξέλιξη, είτε σχεδιάζονται και πρόκειται να δρομολογηθούν, δεδομένων των χρηματοδοτικών προγραμμάτων που τρέχουν, αλλά και γιατί η ανάπτυξη σε ότι αφορά τον τόπο μας δεν μπορεί για άλλη μια φορά να μας ...προσπεράσει, χωρίς να μας «αγγίξει», επιβάλλεται να ελαχιστοποιηθούν λάθη και παραλείψεις που μπορούν να «μπλοκάρουν» την πολυπόθητη αναπτυξιακή πορεία, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο στη Λέσβο, μετά την υπερδεκαετή «περιπέτεια» με τις απανωτές κρίσεις που την καθήλωσαν σε στασιμότητα. Και η ευθύνη, γι αυτή την πράγματι κρίσιμη περίοδο, για να προχωρήσουν τα πράγματα και για να αξιοποιηθούν οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται, είναι κυρίως των αυτοδιοικητικών αρχών του νησιού που καλούνται κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας τους -ήδη έχουν τρέξει 9 μήνες- να αξιοποιήσουν τις χρηματοδοτήσεις που υπάρχουν στα διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί ούτε ένα ευρώ και να μείνουν αναπορρόφητες εξαιτίας της όποιας ανεπάρκειας και αναποτελεσματικότητας των τοπικών πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων. Θα είναι «έγκλημα» η όποια απώλεια πόρων και θα πρέπει να αποφευχθεί πάσει θυσία!  

Δεν νοείται λοιπόν έργα και παρεμβάσεις που είτε βρίσκονται σε εξέλιξη, είτε δρομολογούνται το επόμενο διάστημα να μην υλοποιηθούν στον χρόνο που προβλέπεται για έκαστο από αυτά, με στόχο και προσδοκία και με ...ορίζοντα το τέλος αυτής της δεκαετίας που ήδη διανύουμε, να έχουμε σαφή «δείγματα» αναβάθμισης του τόπου μας, τόσο με νέα έργα υποδομής, όσο και σε ότι αφορά τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της τοπικής κοινωνίας, που είναι άλλωστε και το μεγάλο στοίχημα. Δεν νοείται λοιπόν, έργα που συζητιούνται εδώ και χρόνια και βρίσκονται στο ...τραπέζι πολύ καιρό, να παραμένουν ακόμη στα ...αζήτητα, περιμένοντας το «μαγικό» χέρι που θα τα ξεμπλοκάρει και θα τα περπατήσει, προκειμένου να πάμε «γι΄ άλλα» και όχι να κατατρωγόμαστε με τα ίδια και τα ίδια, που σε τελική ανάλυση είναι και ψυχοφθόρο και κουραστικό και βγάζει μιζέρια, όπως και να το κάνουμε! Γιατί τι άλλο είναι να συζητάμε εδώ και κάποιες δεκαετίες για τον οδικό άξονα Αγ. Παρασκευής -Πέτρας, τους δρόμους Αμπελικό -Σταυρός , Μεγαλοχώρι -Αγιάσος, για να περιοριστούμε σε κάποια από αυτά που το τελευταίο διάστημα βρίσκονται στην επικαιρότητα , ή για την λεγόμενη Νότια Παράκαμψη της Μυτιλήνης, που εδώ και δυο δεκαετίες σχεδιάζεται και μελετάται και ακόμη αναμένεται! Ενώ άλλες οδικές αρτηρίες που έπρεπε να είχαν δρομολογηθεί εδώ και χρόνια παραπέμπονται συνεχώς στις ...καλένδες με άγνωστη κατάληξη. Στην ίδια μοίρα βρίσκονται και άλλες υποδομές, όπως το πολύπαθο νέο κολυμβητήριο, που αν και έργο πρώτης προτεραιότητας για τη Μυτιλήνη , μετά το υποχρεωτικό «κλείσιμο» του παλιού κολυμβητηρίου στο λιμάνι, που στέρησε από το νησί με τέτοια παράδοση στον ναυταθλητισμό για μια δεκαετία την βασική αυτή υποδομή, καλώς εχόντων των πραγμάτων αν δεν προκύψουν άλλα εμπόδια, τώρα που επαναδημοπρατήθηκε αναμένεται να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει μετά από τρία(!!!) τουλάχιστον χρόνια. Ενώ στερείται και ενός κλειστού γυμναστηρίου αξιώσεων , ως ένα μεγάλο νησί, και ας υπήρχε προγραμματισμός και πρόβλεψη, εν όψει των Ολυμπιακών αγώνων στη χώρα μας, από το πρόγραμμα «Ελλάδα 2004», δηλαδή εδώ και δυο δεκαετίες, χωρίς να έχει γίνει το παραμικρό, με μόνη ελπιδοφόρα εξέλιξη τελευταία, που μπορεί να ευοδωθεί, την τεκμηριωμένη πρόταση του Δήμου Δυτικής Λέσβου για τη δημιουργία «κλειστού» στην Καλλονή, που την παρουσίασε και κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Δημαρχείο και φαίνεται να έχει κάποια τύχη! Για να μη μιλήσουμε για τις άλλες αναγκαίες παρεμβάσεις που βελτιώνουν την εικόνα της πόλης της Μυτιλήνης και την κάνουν πιο λειτουργική, αποφορτίζοντας της από τις χρήσεις του λιμανιού, που εδώ και χρόνια έπρεπε να ήταν εκτός του κύριου αστικού ιστού, όπως θα υποδείκνυε υποτίθεται και το master plan που εκπονείται, που παραμένει ωστόσο στα «αζήτητα» εδώ και χρόνια, χωρίς «διά ταύτα» που να αλλάζει τη λειτουργία του κεντρικού λιμανιού και όλων των άλλων «οχλουσών» δραστηριοτήτων, που υποβαθμίζουν την εικόνα της πρωτεύουσας του νησιού. 

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι τα έργα υποδομής και οι παρεμβάσεις που προαναφέρουμε , αλλά και άλλες που μας έχουν απασχολήσει τα τελευταία χρόνια, δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε και να τύχουν χρηματοδότησης συγχρόνως, δεδομένων των δυνατοτήτων που έχουν και τα Περιφερειακά και Εθνικά Προγράμματα και οι συνχρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε.. Αυτό θα ήταν παράλογο να το ισχυριστεί κανείς, ακόμη και ακούγοντας υποσχέσεις και δεσμεύσεις από τα πιο επίσημα χείλη, όπως παλιότερα από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρ. Παπανδρέου επισκεπτόμενος τη Μυτιλήνη, μετά την κρίση με την Τουρκία, ότι στα νησιά του Αιγαίου «θα δώσουμε και από αυτά που δεν έχουμε», ή πιο πρόσφατα όταν η Λέσβος σήκωσε στην «πλάτη» της το μεγαλύτερο βάρος με το προσφυγικό -μεταναστευτικό και οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά και οι ανώτατοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που την επισκέπτονταν για να επιβραβεύσουν την στάση της τοπικής κοινωνίας και την αλληλεγγύη της στους κατατρεγμένους που κατά χιλιάδες έφταναν στις ακτές της , «έταζαν λαγούς με πετραχήλια» και γενναίες χρηματοδοτήσεις για την επανεκκίνηση του νησιού μετά το «σοκ» που υπέστη από το μεταναστευτικό για χρόνια και τις «πληγές» που προκάλεσε στον κοινωνικό ιστό και στην οικονομία του νησιού. Οι «δεσμεύσεις» για πρόσθετους πόρους και από τα ευρωπαϊκά ταμεία που εξαγγέλθηκαν γρήγορα ξεχάστηκαν και «έφυγαν» από το τραπέζι και με ευθύνη και υπαιτιότητα τοπικών αρχών και παραγόντων, που χαρακτηρίζοντάς τα «καθρεπτάκια για ιθαγενείς» έκαναν ό,τι μπορούσαν για να χαθεί αυτή η ευκαιρία που παρουσιάστηκε, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, χωρίς να «δεσμεύσουν» κυβέρνηση και Ε.Ε. για πρόσθετη χρηματοδότηση ενός «ειδικού αναπτυξιακού προγράμματος», που θα περιλάμβανε και έργα υποδομής, αλλά και χρηματοδοτήσεις στήριξης της τοπικής οικονομίας προκειμένου να επανακάμψει μετά τα όσα τραγικά υπέστη από τους εξωγενείς και απρόβλεπτους παράγοντες, που όλοι αναγνώριζαν και εκτίμησαν. Δυστυχώς η τοπική ηγεσία δεν στάθμησε τα νέα δεδομένα που προέκυψαν και δεν στάθηκε στο «ύψος των περιστάσεων» για να διεκδικήσει από κοινού και τεκμηριωμένα το μέγιστο όφελος για το νησί μας. Λειτούργησε ως επί το πλείστον με διχαστική λογική, προτάσσοντας τον λαϊκισμό προκειμένου να ικανοποιείται ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, που όμως ήταν εντελώς κοντόφθαλμη προσέγγιση, αντί τον ρεαλισμό της «μεγάλης εικόνας» που δίνει προοπτική και δημιουργεί προσδοκίες για κάτι καλύτερο στον τόπο μας. Το γεγονός, εκ του αποτελέσματος προκύπτει, ότι έργα και παρεμβάσεις που έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί σε προηγούμενες χρηματοδοτικές περιόδους, απελευθερώνοντας κονδύλια για νέα, παραμένοντας ακόμη ανεκτέλεστα, όπως για παράδειγμα ο οδικός άξονας προς την Πέτρα που είχε ενταχθεί στο προηγούμενο ΕΣΠΑ, δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στην ένταξη νέων έργων και δείχνει ότι οι ανεπάρκειες και η αναποτελεσματικότητα έχει κόστος, γιατί έργα προτεραιότητας είναι ακόμη στο ...περίμενε, δεσμεύοντας πόρους που θα μπορούσαν αλλού να αξιοποιηθούν. Και αυτή η εικόνα είναι μια συνεχιζόμενη «παθογένεια» στον τόπο μας, όπου η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και ως εκ τούτου και των αναγκαίων έργων υποδομής είναι «άγνωστη» παράμετρος στον στοχευμένο προγραμματισμό, που ...υποσκελίζεται από τα ευκαιριακά «ώριμα» έργα, που δεν είναι πάντα επείγοντα και τόσο αναγκαία, αλλά συνήθως υπαγορεύονται από «πελατειακές σχέσεις» τοπικών παραγόντων. Ετσι όμως δεν υπηρετείται η αναπτυξιακή στοχευμένη πορεία που αλλάζει τα δεδομένα σε έναν τόπο, αναδεικνύει τα πλεονεκτήματά του και βάζει στέρεα θεμέλια στην αναπτυξιακή του τροχιά με έργα πνοής που δεν πρέπει να παραπέμπονται συνεχώς στις ...καλένδες, γιατί κάποιοι αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και περιορίζονται σε μια απλή διεκπεραίωση, χωρίς στοχεύσεις και όραμα για τον τόπο που υποτίθεται ότι υπηρετούν!