«Πάσχει» το νέο φορολογικό νομοσχέδιο τόνισε κατά την ομιλία του στη Βουλή ο Βουλευτή Επικρατείας ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής με καταγωγή από τον Μεσότοπο Παναγιώτης Δουδωνής.  

«Κατά την εκτίμησή μας η διάταξη πάσχει πολλαπλώς αντισυνταγματικότητας και αυτό αφορά όχι μόνο στα άρθρα 4 παράγραφοι 1 και 5 αλλά και στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος ως προς την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και της συμμετοχής στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας.

Θα εξηγηθώ. Ας ξεκινήσουμε από το τι λέει η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής. Την έχω εδώ μπροστά μου. «Κατά τούτο υφίσταται προβληματισμός ως προς το αν κατά τα ανωτέρω, βάσει του προτεινόμενου τεκμηρίου, μπορεί να θεωρηθεί ότι συμβαδίζει με τα δεδομένα της κοινής πείρας υπό το φως των αποφάσεων 1880 και 1889 του 2019 του Συμβουλίου της Επικρατείας».

Μια πρώτη παρατήρηση: Οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν έχουν χρωματισμό ως προς το αν μας συμφέρουν ή όχι. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Κατά τούτο, να λέμε κατά ποίου νόμου ήταν η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και να το θεωρούμε αυτό επιχείρημα υπέρ της κυβερνητικής πλειοψηφίας το θεωρώ εκ του πονηρού και η εκτίμησή μας είναι ότι είναι ένα άλλοθι για να προχωρείτε βαθύτερα στην αντισυνταγματικότητα.

Πάμε όμως τώρα στην έννοια των διδαγμάτων της κοινής πείρας. Τι λέμε; Λέμε ότι πράγματι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών και αυτή συναρτάται προς τη σταθερότητα του μισθού, όπως σωστά ελέχθη, και ως προς μία άλλη σειρά παραμέτρων. Αυτό δεν το λέει μόνο το Συμβούλιο της Επικρατείας, το λένε και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, το λέει και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε σχέση με αυτήν την ουσιώδη διαφορά, όταν πάει να προσδιοριστεί το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, πρέπει όχι απλώς να γίνεται επίκληση απλή, αν θέλετε, της έννοιας των διδαγμάτων της κοινής πείρας, αλλά πρέπει η επίκληση αυτή να είναι ουσιώδης και να συνοδεύεται από εμπειρικά δεδομένα. Ξέρετε, η νομική επιστήμη στρέφεται προς την έννοια των εμπειρικών δεδομένων για τη στήριξη βασικών θέσεων.

Εδώ πέρα έχουμε το εξής οξύμωρο στον νόμο. Στη μεν διάταξη του άρθρου 15 δεν γίνεται καμία, ούτε απλή, επίκληση των εμπειρικών δεδομένων, η οποία και η απλή αυτή επίκληση χωρίς την παράταξη και την αναφορά συγκεκριμένων δεδομένων δεν σημαίνει συνταγματικότητα. Δηλαδή, να το πούμε αλλιώς, η έννοια των διδαγμάτων της κοινής πείρας και να γίνεται επίκληση της απλώς, δεν οδηγεί αυτό σε συνταγματικότητα, αλλά πρέπει να παρατίθενται εμπειρικά δεδομένα. Εδώ πέρα δεν έχουμε καν επίκληση των διδαγμάτων της κοινής πείρας, ούτε στη διάταξη ούτε στην αιτιολογική. Και πού έχουμε μόνο επίκληση των διδαγμάτων της κοινής πείρας; Σε απάντηση σε ένα σχόλιο στη διαβούλευση.

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν έχετε κάνει καμία προεργασία για να αποδείξετε αυτό το οποίο θέλετε να αποδείξετε. Έτσι ούτε εμπειρικά δεδομένα έχουμε ούτε καν απλή επίκληση των διδαγμάτων της κοινής πείρας έχουμε, για να στηρίξετε τη θέση σας. Είναι εντελώς έωλη.

Πάμε όμως τώρα στην ισότητα συμμετοχής στα φορολογικά βάρη, στο άρθρο 4 παράγραφος 5. Για να σκεφτούμε κάτι: Με τον τρόπο με τον οποίο έχει τεθεί η ρύθμιση κάποιος ο οποίος φοροδιαφεύγει, κάποιος δηλαδή ο οποίος βγάζει 70-80.000 και καλύπτεται από το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, είναι μια χαρά. Πληρώνει το ελάχιστο τεκμαρτό και καθαρίζει. Κάποιος ο οποίος δεν φοροδιαφεύγει -θα επανέλθω, κύριε Υπουργέ- τι έχει; Έχει να πληρώσει έναν φόρο, ο οποίος δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό του εισόδημα.

Και λέτε, «μαχητό το τεκμήριο». Τι σημαίνει μαχητό τεκμήριο; Μαχητό τεκμήριο ξέρουμε γενικότερα τι σημαίνει κατά τη νομολογία: φυλακή, εξωτερικό, ασθένεια. Και λέτε επιπλέον, «Όχι, να ελεγχθεί κατά προτεραιότητα». Να ελεγχθεί κατά προτεραιότητα σημαίνει -γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί φαντάζομαι δεν είναι άπειροι- ότι θα ελέγχονται κατά προτεραιότητα αυτοί οι οποίοι το ζητούν, γιατί δεν βγάζουν τα 10.900 ή εν πάση περιπτώσει το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, και αφού θα ελέγχονται αυτοί οι οποίοι δεν τα βγάζουν κατά προτεραιότητα και δεν φοροδιαφεύγουν, δεν θα ελέγχονται κατά προτεραιότητα αυτοί οι οποίοι φοροδιαφεύγουν και κατά τούτο δεν έχουν κανένα λόγο να αμφισβητήσουν το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα.

Συνεπώς, τους κάνετε περαίωση. Περαίωση τους κάνετε με 1.400 ευρώ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Άρα καμία ισότητα συμμετοχής στα φορολογικά βάρη. Σκανδαλώδης εύνοια προς αυτούς οι οποίοι φοροδιαφεύγουν.

Πάμε τώρα στην ουσία της υπόθεσης και στο άρθρο 5. Με το να βάζετε ένα τεκμήριο το οποίο δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό εισόδημα και να ελέγχετε κατά προτεραιότητα αυτούς οι οποίοι δεν φοροδιαφεύγουν και όχι αυτούς οι οποίοι φοροδιαφεύγουν, πού καταλήγετε; Καταλήγετε σε αυτό που είναι ο βαθύτερος σκοπός σας, συνεπής προς την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Καταλήγετε στο να θέτετε εκτός αγοράς τους μικρούς, τους φτωχούς, τους μικρομεσαίους.

Και ιδού η απόδειξη, ο κ. Χάρης Θεοχάρης, στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Κύριε Θεοχάρη, εσείς τα έχετε πει αυτά. Είναι και τίτλος: «Θέλουμε να στραφούμε σε πιο οργανωμένες εταιρικές μορφές από τις ατομικές επιχειρήσεις». Το καταθέτω στα πρακτικά.

Σας ενοχλούν οι μικρομεσαίοι. Σας ενοχλούν και θέλετε να τους κλείσετε. Δεν είναι φορολογικοί οι λόγοι του νομοσχεδίου σας. Η φορολογική του αντισυνταγματικότητα εξυπηρετεί την αντισυνταγματικότητα σε σχέση με τη συμμετοχή στην οικονομική ζωή της χώρας. Και η βαθύτερη αντισυνταγματικότητά του έγκειται στην αντίθεση προς το άρθρο 5 παράγραφος 1. Θέλετε να κλείσετε τους μικρούς, να τους κάνετε είτε άνεργους είτε χαμηλά αμειβόμενους μισθωτούς, και κατά τούτο να αναδιατάξετε την αγορά προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων, που με συνέπεια υπηρετείτε».