Συνεχίζουμε να παραθέτουμε θέσεις, τοποθετήσεις και απαντήσεις στις ερωτήσεις των γονιών σχετικά με την ανατροφή των παιδιών τους. Βέβαια υπάρχουν άρθρα, βιβλία Ψυχολογίας και η τηλεφωνική ή διαδικτυακή επικοινωνία, που συμβάλλουν στην ενημέρωση των γονιών ως προς τη διαπαιδαγώγηση του γιου και της κόρης.

Σίγουρα, όμως, η εξατομικευμένη γνώμη του ειδικού είναι προτιμότερη. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι ένα εσωστρεφές παιδί χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση όταν τεμπελιάζει, σε σύγκριση με το δυναμικό αδελφάκι του που τεμπελιάζει.

Επανερχόμαστε σε παραδείγματα γιατί πιστεύω ότι ενδείκνυνται καλύτερα για την κατανόηση της θεωρίας. Τις προάλλες, μία φίλη, μαμά δύο παιδιών, του επτάχρονου γιου και της δεκάχρονης κόρης, μας είπε: «Πριν τέσσερα χρόνια συμβουλεύτηκα έναν ειδικό σύμβουλο, γιατί η κόρη μου βαριότανε να γράφει στο τετράδιο, αλλά έγραφε συνέχεια στους τοίχους. Μας συμβούλεψε να έχει η μικρή πρόγραμμα με πιο πολλές δραστηριότητες. Η συμβουλή ήταν ιδανική… Το κορίτσι βρήκε τρόπο να εκφράζει το δυναμισμό της.

Όταν έφτασε στην ηλικία αυτή ο γιος, προσπαθήσαμε να ακολουθήσει το ίδιο πρόγραμμα. Όμως εκείνος δηλώνει άρρωστος, πονεμένος, άκεφος και συνέχεια αποφεύγει να κάνει σπορ.» Και η ερώτηση της μητέρας: «Γιατί συμβαίνει αυτό;»

Η απάντηση ήταν άμεση. Ο γιος και η κόρη είναι δύο παιδιά, είναι δύο διαφορετικά άτομα. Βρίσκονται στην ίδια οικογένεια, όμως είναι αναπόφευκτη η υιοθέτηση κάποιων διαφορετικών αντιδράσεων προκειμένου ο καθένας να καθιερώσει την οντότητά του. Το μεγάλο παιδί είναι δυναμικό, είναι κορίτσι, ολοκληρώνεται μέσα από την κοινωνικοποίηση και την ασφάλεια δημιουργώντας φιλικές σχέσεις.

Ο γιος, θέλοντας να δείξει διαφορετικό εαυτό από τη μεγάλη αδελφή του, κινείται με ατολμία σε ό,τι καινούργιο. Οι πολλαπλές αθλητικές δραστηριότητες τον κούρασαν, γιατί συνέχεια προσπαθούσε να υπερβεί τις ικανότητές του. Και ακόμη, γιατί έπρεπε καθημερινά να μιμείται τη δυναμική αδελφή του. Σε παρόμοιες περιπτώσεις η καλύτερη λύση για το γιο είναι να παρέχουν οι γονείς, με άμεσο και έμμεσο τρόπο, παιχνίδια και προτάσεις που θα συντελούν ώστε το παιδί να δημιουργεί, να μαθαίνει, να παίζει, να διασκεδάζει με μικρό αριθμό φίλων-συμπαικτών.

Πάντοτε σημαντικό ρόλο παίζει το παράδειγμα των μεγάλων. «Η ζωή έχει σκληρό πρόσωπο, ειδικά σήμερα. Να αναθρέψω το παιδί μου “σαν πρόβατο” ή “σαν αγρίμι της ζούγκλας”; Η ανθρώπινη φύση έχει όχι μόνο ένστικτο, αλλά συναίσθημα και μυαλό. Ο καθένας από τους ενήλικες χαίρεται, πληγώνεται, αγαπά, νιώθει ένοχος ή νιώθει δικαιωμένος. Ανάλογα μαθαίνει να νιώθει και το παιδί. Αφήστε αυτόν που έχει πολύ λιγότερα πράγματα, να περάσει μπροστά σας στο ταμείο τού σούπερ μάρκετ ή βοηθήστε μια μητέρα να κατεβάσει το καρότσι με το μωρό της από το λεωφορείο. Βέβαια υπάρχει πιθανότητα να σας χλευάσουν. Η συζήτηση όμως με το παιδί ότι αυτός είναι ο τρόπος επίδειξης της προνομιακής φύσης των ανθρώπων, είναι απαραίτητο να γίνει και να επαναληφθεί.

Ανάλογη είναι η χαρά που θα πρέπει να νιώθετε, γονείς και παιδιά, όταν πείτε «ευχαριστώ» σε κάποιον που σας σέρβιρε τον καφέ σας ή σας παραχώρησε τη θέση του στο λεωφορείο, και όταν πείτε «καλημέρα» στο γείτονά σας. Μόνο με το καλό παράδειγμα θα μάθει το παιδί να χαίρεται. Πολλές φορές, και μόνο ένας λόγος αλλάζει προς το καλύτερο τη διάθεση ενός ανθρώπου.

Είναι εύκολο να έχεις παιδιά… δύσκολο όμως να τα μεγαλώνεις σωστά… Χρέος δικό μας, να λειτουργούμε ως ορθά πρότυπα για τα παιδιά μας, οπλισμένοι πάντοτε με υπομονή, αλλά και επιμονή.