Πολλές φορές οι τεχνικές υπηρεσίες στο χώρο της αυτοδιοίκησης αλλά και οι αιρετοί πολιτικοί τους προϊστάμενοι, ενώ βλέπουν ότι μια εργολαβία είναι προβληματική και δύσκολα θα ολοκληρώσει αισίως και εμπρόθεσμα ένα έργο που ανέλαβε, επιδεικνύουν κάποιας μορφής ανοχή, προφανώς σκεπτόμενοι ότι τυχόν έκπτωση του εργολάβου θα πάει το έργο αρκετά πίσω. Δυστυχώς όμως, σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύεται ότι «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» και ότι όποια ανοχή εκλαμβάνεται ως αδυναμία από τους ασυνεπείς κατασκευαστές, που συνεχίζουν το βιολί τους. Έτσι, όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, η έκπτωση του εργολάβου αποδεικνύεται μονόδρομος και τελικά στο ενδιάμεσο χάθηκε πολύτιμος χρόνος, για την τελική υλοποίηση του έργου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πολύπαθο έργο της ανάπλασης της προκυμαίας της Μυτιλήνης, όπου χωρίς να αμφισβητούμε πώς ότι έγινε στηριζόταν σε καλές προθέσεις, εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι θα έπρεπε εγκαίρως να υπάρξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.