Ο πολιτικός μηχανικός Μουράτ Ναρίν απ’ το Γκομέτς, χωριό έξω απ’ το Αϊβαλί, επί 16 χρόνια ασχολείται με τη βελτίωση της ποιότητας του παραγόμενου ελαιολάδου.

Ήταν ο πρώτος στην περιοχή που ξαναέφερε το ζήτημα της «ψυχρής» άλεσης, της παραγωγής και διάθεσης του αγουρόλαδου και της τυποποίησης αρωματικού λαδιού με χρήση ρίγανης.
Η καινούργια του «εφεύρεση» αφορά στη χρησιμοποίηση μόνο της σάρκας του ελαιοκάρπου, χωρίς να σπάσει το κουκούτσι.

Έτσι επιτυγχάνεται παραγωγή υψηλής ποιότητας λαδιού και η εν συνεχεία χρήση του κουκουτσιού, είτε για έκθλιψη και παραγωγή πυρηνελαίου είτε για ενεργειακές χρήσεις.

Στην ανακοίνωσή του, αναφέρεται στις 2.800 ουσίες που περιέχει ο ελαιόκαρπος (!) και στο ότι οι μεγάλες στο μέγεθος ελιές παράγουν καλύτερης ποιότητας ελαιόλαδο, αλλά δεν αποκαλύπτει με ποια τεχνική διαχωρίζει τη σάρκα της ελιάς απ’ το κουκούτσι της, τι κόστος απαιτείται και πόσο η μέθοδός του υστερεί σε παραγόμενο λάδι σε σύγκριση με τον έως τώρα πανάρχαιο τρόπο της έκθλιψης του ελαιοκάρπου.