Από τις λίγες ελληνικές ρεαλιστικές ταινίες, η «Συνοικία το Όνειρο» αναβιώνει σε μια γειτονιά της πόλης, κι αυτός ο «ψεύτης κι άδικος ντουνιάς» δεν μπορεί να χωρέσει τον αναστεναγμό της 54χρονης κυρίας Κατερίνας από τον Κάτω Χάλικα. Τα 100 ευρώ, του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης και η κάρτα των 100 ευρώ που αντιστοιχούν σε τρόφιμα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Λέσβου, είναι η μόνη της βοήθεια κι εκείνης και του αντρός της που έχει μείνει άνεργος από τότε που έκλεισε το ψαράδικο που δούλευε. Ζουν σ’ ένα χαμόσπιτο, μόλις 50 τ.μ. με τον γιο τους, παραχώρηση του κουνιάδου της.

Με νάυλον κλείνει η οικογένεια το σπίτι που δεν υπάρχει

Εδώ και δύο χρόνια ζουν χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, χωρίς τηλεόραση. Η τουαλέτα βρίσκεται έξω από το σπίτι, φυσικά δεν λειτουργεί το θερμοσίφωνο και η καθημερινότητά τους είναι ανυπόφορη. «Τι τα θες κορίτσι μου, μήπως άλλοι δεν έχουν πρόβλημα; Το κάθε σπίτι έχει το δικό του καρφί» μου λέει. Μόνο τις γιορτές των Χριστουγέννων δεν σκέφτεται. Αυτό που την απασχολεί νύχτα- μέρα δύο χρόνια είναι πώς θα μαζέψει αυτά τα «ρημάδια» τα 650 ευρώ που απαιτεί η ΔΕΗ για να γίνει η επανασύνδεση, κι άλλα 350 ευρώ για να κλείσει η πόρτα που τώρα κλείνουν με νάυλον. «Παλιά την είχαμε κλείσει, ήταν παράνομο. Αλλά παράνομο ξε-παράνομο τρία μωρά μεγαλώσαμε έτσι. Παράγκα το έλεγαν, αλλά δεν μ’ ένοιαζε. Μετά λυσσάξαν κι έκαναν καταγγελίες κι έτσι την γκρεμίσαμε,» εξηγεί.

Η τουαλέτα, έξω από το σπίτι, χωρίς θερμοσίφωνο.

Στην «κύρια είσοδο» του «σπιτιού» είναι ένα τραπέζι, δίπλα το πετρογκάζ που μαγειρεύει κι ένα κρεβάτι που κοιμάται ο άντρας της. Η τουαλέτα έξω. Μια μικρή σκάλα ανεβαίνει στο δωμάτιο που βρίσκεται το ράτζο και κοιμάται ο γιος της και δίπλα ένας καναπές που κοιμάται εκείνη. «Τι να πρωτοκάνω τα 100 ευρώ που μου ζητά η κόρη μου γάλα για το παιδί της;» με ρωτά. Το εγγονάκι της μόλις 3 μηνών μεγαλώνει με την κόρη της και το γαμπρό της σε άλλο σπίτι, αλλά κι εκεί τα προβλήματα τα οικονομικά δεν λείπουν. «50 ευρώ κάνουν τρία κουτιά γάλα, μου λέει η κόρη μου. Της τα δίνω. Μου λέει ότι τα παίρνει δανεικά. Μα είναι ποτέ δυνατόν να της ζητήσω τα λεφτά για το γάλα του παιδιού της;» αναρωτιέται.

Με πετρογκάζ μαγειρεύει η κ. Κατερίνα, αφού εδώ και δύο χρόνια δεν έχει ρεύμα. Ούτε θέρμανση…

Τα μεροκάματα

Κάθε μέρα κι εκείνη κι ο άντρας της ζητούν μεροκάματο, κι ενίοτε βρίσκουν. «Καθαρίζω και σπίτια και σκάλες και αυλές, είμαι καλή και στο σιδέρωμα, αλλά έχει πέσει η δουλειά,» τονίζει. «Δεν είχαμε ποτέ πολλά λεφτά. Είκοσι χρόνια σε αυτό το σπίτι ζούμε. Όμως τα τρία τελευταία χρόνια η κατάσταση είναι ανυπόφορη», μου λέει και κλαίει. Ευτυχώς, προσθέτει, η μεγάλη της η κόρη έχει φύγει από το νησί. «Ούτε ο παπάς της ενορίας μας βοηθά, δεν βαριέσαι, καλές γιορτές να έχει όλος ο κόσμος»…

Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν την κυρία Κατερίνα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί της: 6972510608.

Στη Δύση του 2017 αναβιώνουν σκηνές από την ταινία «Συνοικία το Όνειρο»