Η κινητικότητα γύρω από το προσφυγικό δε λέει να κοπάσει, όπως δεν κοπάζουν και οι προσφυγικές ροές από τις ακτές της Τουρκίας προς τα νησιά μας και ιδιαίτερα προς τη Λέσβο. Για άλλη μια φορά οι Ευρωπαίοι ηγέτες συσκέπτονται με κύριο προσανατολισμό το πώς θα αποτρέψουν τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να φθάσουν στις χώρες τους.

Αυτό τους καίει και γι’ αυτό νοιάζονται, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, η οποία κινδυνεύει να καταστεί αποθήκη ψυχών και αυτό δε μπορεί να είναι το επιθυμητό.

Ούτε ευρωπαϊκή πολιτική για το προσφυγικό είναι να κουνούν το... δάκτυλό τους στην Ελλάδα κάποιες χώρες και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, απαιτώντας να διαχειριστεί ένα τέτοιας έκτασης και έντασης πρόβλημα μόνη της, δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ίδια η χώρα μας, αλλά και των δυσκολιών που προκύπτουν από τη φύλαξη θαλάσσιων συνόρων. Δυστυχώς, παρά τη συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία και τις όποιες δεσμεύσεις της τελευταίας για την αποτροπή των προσφυγικών ροών προς τα νησιά, λίγα πράγματα έγιναν και αυτά τις πρώτες μέρες για τις εντυπώσεις.

Οι αφίξεις δεν έχουν περιοριστεί παρά μόνο από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και όσο αυτή η ροή δε λιγοστεύει τόσο η κατάσταση θα γίνεται ανεξέλεγκτη και εκρηκτική τόσο στην Ελλάδα, που κυρίως τη... λούζεται, όσο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που πιέζονται για να υποδεχθούν πρόσφυγες. Η προσφυγική κρίση είναι ένα υπαρκτό μείζον πρόβλημα για την Ευρώπη, το οποίο δε μπορεί να το αποφύγει ούτε να το παρακάμψει.

Θέλει οργανωμένη από κοινού διαχείριση, χωρίς ο ένας να πετάει το... μπαλάκι στον άλλο, θεωρώντας ότι δεν τον αφορά, επειδή ενδεχομένως βρίσκεται μακριά από τη... διακεκαυμένη ζώνη. Αν αυτή η παραδοχή δεν γίνει κτήμα της Ευρώπης για να μπορέσει να τη διαχειριστεί, η κατάσταση θα πάρει διαστάσεις μη ελεγχόμενες και αυτό θα είναι τραγικό κυρίως για τα νησιά μας.