Είναι φαινόμενο των καιρών η κοινωνία να νομίζει ότι «δρα» μέσω των social media, που κατέχουν κυρίαρχη θέση στη σημερινή καθημερινότητά μας. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει καμία δράση εκ μέρους της. Μόνο «σχολιασμός» της καθημερινότητας που οδηγεί σε διχασμό και σε πολλές ακραίες απόψεις.

Μία από αυτές που «φορέθηκε» πολύ τελευταία ήταν αυτή προς εκείνους που δηλώνουν την αλληλεγγύη τους προς το δράμα των προσφύγων και εν πολλοίς έλεγε πως… «αν τους αγαπάτε τους πρόσφυγες τόσο πολύ, να τους πάρετε σπίτι σας».

Ε, το λοιπόν, ο Άλκης Πασπάτης, τυπογράφος και μουσικός της ομώνυμης εκτυπωτικής εταιρείας που ίδρυσε ο αείμνηστος πατέρας του Γιάννης Πασπάτης, δεν έμεινε στα… social media και έδρασε. Πήρε σπίτι του μία οικογένεια Σύρων, τους έδωσε φαγητό, νερό και στέγη, αποστομώνοντας ακροδεξιές κραυγές αλλά και δήθεν αλληλέγγυες φωνές.

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το ρεπορτάζ αναρτήθηκαν την Πέμπτη το απόγευμα στον προσωπικό λογαριασμό του Άλκη Πασπάτη στο facebook, τις οποίες ανέβασε όχι για να επιδείξει την αξιέπαινη πράξη του, αλλά για να «χτυπήσει» στη ρίζα του το ρατσιστικό μένος που έχει ξεσπάσει από την έξαρση του μεταναστευτικού σε όλη την Ελλάδα και ευτυχώς με πολύ μικρότερη ένταση στη Λέσβο.

«Στολίστηκε το σπίτι μας»
Ο ίδιος και η σύζυγός του χάρισαν ζεστή φιλοξενία, σαν και αυτή που για αιώνες υπερηφανευόμαστε σαν λαός ότι προσφέρουμε, σε μία οικογένεια Σύρων που περνούν από τη Λέσβο στο ταξίδι της δικής τους λύτρωσης.

Έφαγε μαζί τους, διασκέδασε παίζοντας τάβλι και τους χάρισε τον πρώτο ξέγνοιαστο και άνετο ύπνο τους μετά από πολύ καιρό. Στην ανάρτησή του ξεχωριστή αναφορά έκανε και στο μικρό ταλαιπωρημένο παιδάκι της οικογένειας, για το οποίο σχολίασε πως «στόλισε το μικρό μας σπίτι…».

Φυσικά η ανάρτηση αυτή έγινε σύντομα… viral στο facebook και από ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και αγκαλιάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών του δημοφιλούς δικτύου.

(Φωτο: Άλκης Πασπάτης)

«Απερίγραπτη η χαρά μας»
Ωστόσο, ό,τι και να λέμε και να γράφουμε εμείς, τη μεγαλύτερη σημασία έχει το τι έγραψε ο ίδιος για την πρωτοβουλία του αυτή: «Γι’ αυτούς που πιπιλάνε ακόμα την ίδια καραμέλα “αν τους θέλεις, πάρ’ τους στο σπίτι σου”.

Ορίστε… τους πήραμε στο σπίτι μας για ένα ζεστό μπάνιο, φαγητό, τάβλι και ύπνο σε κρεβάτι. Η χαρά και η ικανοποίηση που μας χάρισαν αυτοί οι άνθρωποι ήταν απερίγραπτη με το σεβασμό, την αξιοπρέπεια και την ευγνωμοσύνη τους.

Το μικρό ταλαιπωρημένο παιδάκι τους στόλισε το μικρό μας σπίτι… Άραγε πόσο πιο όμορφα θα νιώθαμε αν είχαν πνίγει στη θάλασσα και πόσο πιο καθαρό και ασφαλές θα ήταν το νησί μας, η χώρα και η Ευρώπη μας»;