Ως συνδικαλιστικό κίνημα μέχρι τώρα, σε απάντηση του άθλιου Ν.4172/2013 και των επιταγών της τρόικας, δώσαμε ένα σημαντικό αγώνα. Ο αγώνας αυτός βεβαίως δεν σταματά και θεωρούμε πως τίποτα ακόμα δεν έχει κριθεί για τους συναδέλφους μας που ήδη έχουν μπει σε διαθεσιμότητα. Το επόμενο διάστημα μια σειρά κλάδοι και η ίδια η ΑΔΕΔΥ θα πρέπει να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις, αξιοποιώντας όλες τις μορφές αγώνα, δεδομένου ότι ετοιμάζουν και συνέχεια στη διαθεσιμότητα με πολλές χιλιάδες νέες διαθεσιμότητες – απολύσεις.

Στα πλαίσια αυτά και με το Ν. 4172/2013 που αφορά το «πρόγραμμα Κινητικότητας» να βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή, θα πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν αποκλείουμε κανένα από τα πεδία αντίστασης που μας παρέχει η κείμενη νομοθεσία. Ως γνωστόν, με το νόμο αυτό τίθενται, κατά την ορθότερη άποψη, σε διαθεσιμότητα οι υπηρετούντες μόνιμοι και ΙΔΑΧ υπάλληλοι του δημοσίου. Το γεγονός αυτό προκύπτει σαφώς από την ευθεία παραπομπή της ως άνω διατάξεως στην υποπαράγραφο Ζ.2 του Ν.4093/2012 που αφορά στη... διαθεσιμότητα. Συνεπώς, μετά την πάροδο οκτώ (8) μηνών από τη θέση σε διαθεσιμότητα η υπηρεσιακή σχέση λύνεται, εφόσον δεν έχει μεσολαβήσει κατά το διάστημα αυτό μετάταξη ή μεταφορά τους σε άλλη θέση.

Επισημαίνεται ότι η μετάταξη των υπό διαθεσιμότητα υπαλλήλων σε άλλους φορείς ή υπηρεσίες του Δημοσίου δεν είναι δεδομένη, παρά την επικοινωνιακή καταιγίδα της κυβέρνησης προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις των εργαζομένων.

Για να τεθεί ο υπάλληλος σε διαθεσιμότητα, θα πρέπει να του κοινοποιηθεί από την υπηρεσία Διαπιστωτική Πράξη Διαθεσιμότητας. Τη διαπιστωτική πράξη την παραλαμβάνουμε «με επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος», εκτός αν υπάρχει διαφορετική απόφαση του πρωτοβάθμιου ή δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου του υπαλλήλου. Μετά την παραλαβή της σχετικής πράξης, οι υπάλληλοι πρέπει να αποφασίσουν εάν και κατά πόσο επιθυμούν να κινηθούν νομικά με την άσκηση αίτησης ακύρωσης, αίτησης αναστολής και με την υποβολή αιτήματος για τη χορήγηση προσωρινής διαταγής, προκειμένου να καταστεί εφικτή η επάνοδος στην υπηρεσία στην οποία υπηρετούσαν πριν την θέση τους σε διαθεσιμότητα και βεβαίως με την καταβολή του συνόλου των αποδοχών τους (και όχι του 75% της διαθεσιμότητας).

Ενόψει τούτων, κρίνεται αναγκαίο οι υπάλληλοι να προσβάλλουν με αίτηση ακυρώσεως τις σχετικές (διαπιστωτικές) πράξεις που θα εκδοθούν και με τις οποίες θα διαπιστώνεται η θέση τους σε διαθεσιμότητα. Αρμόδιο Δικαστήριο για την εκδίκαση της εν λόγω αιτήσεως ακυρώσεως είναι, λόγω της υπαλληλικής σχέσης Δημοσίου Δικαίου, το Διοικητικό Εφετείο. Η έγκαιρη άσκηση των αιτήσεων ακυρώσεως κρίνεται απολύτως αναγκαία, προκειμένου οι υπό διαθεσιμότητα υπάλληλοι να προασπίσουν πλήρως τα έννομα συμφέροντά τους, ιδιαίτερα μάλιστα ενόψει του υπαρκτού κινδύνου να μη μεταταχθούν ή μεταφερθούν σε άλλη Δημόσια υπηρεσία. Επισημαίνεται ότι η άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως δεν επηρεάζει ούτε κατ’ ελάχιστο τη διαδικασία κινητικότητας των υπό διαθεσιμότητα υπαλλήλων, οι οποίοι μπορούν άλλωστε να παραιτηθούν από την εν λόγω αίτηση ακυρώσεως όποτε επιθυμούν, έως τη συζήτησή της ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου. Παραλλήλως, οι υπό διαθεσιμότητα υπάλληλοι μπορούν να ασκήσουν ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου (Διοικητικό Εφετείο) αίτηση αναστολής εκτελέσεως, ζητώντας την αναστολή ισχύος της πράξεως με την οποία τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και τη χορήγηση προσωρινής διαταγής για την αναστολή της ισχύος της. Σε περίπτωση που γίνει δεκτή η αίτηση αναστολής εκτελέσεως, οι αιτούντες εξαιρούνται της διαθεσιμότητας έως την έκδοση της αποφάσεως επί της αιτήσεως ακυρώσεως. Οι συνάδελφοι με εργασιακή σχέση Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου καταφεύγουν σε ασφαλιστικά μέτρα στα πολιτικά δικαστήρια (αστικά) και όχι αίτηση ακύρωσης. 

 Σημειώνεται ιδιαίτερα ότι κρίνεται σκόπιμη η άσκηση των ανωτέρω ενδίκων βοηθημάτων αμέσως μετά τη θέση σε διαθεσιμότητα, δεδομένου μάλιστα ότι υφίσταται προθεσμία εξήντα (60) ημερών από την παραλαβή της διαπιστωτικής πράξης. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαία η άμεση συλλογή από κάθε ενδιαφερόμενο των αναγκαίων στοιχείων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται:

 1. Πράξη διορισμού.

 2. Βεβαίωση υπηρεσιακών μεταβολών.

 3. Βεβαίωση τελευταίων αποδοχών προ της διαθεσιμότητας (αποδοχές Αυγούστου 2013).

 4. Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.

 5. Κάθε έγγραφο ή αίτημα του φορέα, αλλά και αν υπάρχουν αποφάσεις για την αναγκαιότητα λειτουργίας της υπηρεσίας και του υφιστάμενου προσωπικού.

 6. Στοιχεία ή έγγραφα που αποδεικνύουν την οικονομική και εν γένει οικογενειακή και κοινωνική κατάσταση του υπαλλήλου.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η νομική επιχειρηματολογία που μπορεί να προβληθεί από τους προσφεύγοντες υπαλλήλους αφορά στην αντισυνταγματικότητα των επίμαχων διατάξεων για την κατάργηση των οργανικών θέσεών τους και τη διαθεσιμότητα. Όπως και στο πρώτο κύμα διαθεσιμότητας, έτσι και τώρα, η δικαστική διεκδίκηση θέλει ιδιαίτερη προσοχή και ψυχραιμία, καθώς πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική υπόθεση για τον καθένα εκ των συναδέλφων. Απέναντι στον αυταρχισμό, τη σωρεία αντισυνταγματικών Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και διατάξεων και στην άθλια προπαγάνδα τους που μόνο στόχο έχει να βάλουν τον ένα εργαζόμενο απέναντι στον άλλο, τη μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη, εμείς αντιτείνουμε τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και το ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΟ ΑΓΩΝΑ μας. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι συνάδελφοι θα πρέπει να είναι σε επαφή και επικοινωνία με τους πρωτοβάθμιους συλλόγους και τις ομοσπονδίες τους, ώστε οργανωμένα και συλλογικά να δοθεί και αυτή η πτυχή αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.