Αναφορά σε όλα εκείνα τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζομένους σήμερα με τους αρμόδιους φορείς να είναι προφανώς απόντες κάνει το Σωματείο Εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό για την Λευκή νύχτα που διοργανώνει ο Εμπορικός Σύλλογος Μυτιλήνης με την υποστήριξη της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου που θα διαθέσει, μετά από εισήγηση του αναπληρωτή περιφερειάρχη Ιωάννη Καλτάκη 15.000 ευρώ για φωτισμό LED και ήχο.  

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου καλεί τους εργαζομένους να παλέψουν μαζί με τα σωματεία τους για σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και σταθερά ωράρια, που δε θα αλλάζουν ανάλογα με τις ορέξεις του αφεντικού, αλλά κυρίως για να μην γίνει ο εργασιακός μεσαίωνας κανονικότητα. ..

Και πριν την χρήση του όρου εργασιακός μεσαίωνας γίνεται αναφορά στα δώρα των Χριστουγέννων που επιστρέφονται, στο 8ωρο που «ξεχαρβαλώνεται», στα «μαύρα» και εξευτελιστικά μεροκάματα, στα «πλασματικά» ρεπό, στα χρωστούμενα μεροκάματα – μισθούς – ένσημα, καθώς και στο γεγονός ότι «όλο και περισσότερες καφετέριες, ταβέρνες, εστιατόρια, ακόμα και γνωστά με μεγάλη ιστορία στην πόλη, μας ζητάνε να δουλέψουμε με μπλοκάκι, να φαινόμαστε σαν «συνεργάτες» για να μην έχουν καμία υποχρέωση απέναντι μας».

Ειδικότερα στο δελτίο Τύπου σημειώνεται:

«Έχει γίνει πολύ της…  μόδας η διοργάνωση «λευκών νυχτών» τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ελλάδα και τώρα τελευταία και στη Μυτιλήνη.

Με πρόσχημα την «τόνωση της αγοράς», οι Εμπορικοί Σύλλογοι παίρνουν απόφαση να κρατήσουν τα μαγαζιά ανοιχτά μέχρι τα μεσάνυχτα, βάζοντας μουσική και κερνώντας φαΐ και ποτό τον κόσμο, μήπως και βγει κανείς για ψώνια.

Βέβαια εκεί που είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, οι τιμές στο ρεύμα, το νερό και τα καύσιμα και η ακρίβεια στα βασικά είδη κατανάλωσης είναι λογικό τα μαγαζιά να ψάχνουν πελάτες με το κιάλι…

Νομίζουν λοιπόν ότι με τέτοιες εκδηλώσεις θα αλλάξουν την κατάσταση, λες και αυτό που λείπει από τον κόσμο είναι η διάθεση και όχι τα χρήματα.

Και όλο αυτό γίνεται στις πλάτες του μικρού επαγγελματία που κρατάει το μαγαζί μόνος του ή με την οικογένειά του, αλλά και των υπαλλήλων της αγοράς που θα φάνε άλλη μια μέρα του χρόνου πίσω από τις βιτρίνες, μέχρι τα μεσάνυχτα.

Μιλάμε για τους ανθρώπους που έχουν όλα κι όλα τρία απογεύματα και μια Κυριακή την εβδομάδα για να ξεκουραστούν αφού δουλεύουν 6ημερο με σπαστό ωράριο, ενώ οι Κυριακάτικες αργίες όλο και λιγοστεύουν.

Λένε κάποιοι: «σιγά μωρέ δεν έγινε και κάτι, μια μέρα θα δουλέψουν παραπάνω και θα πληρωθούν υπερωρία».

Καλοπροαίρετα απαντάμε λοιπόν, ότι το πρόβλημα δεν είναι η μια μέρα από μόνη της, αλλά το ότι πάει να γίνει συνήθεια σε όλους τους κλάδους η κατάργηση του σταθερού ωραρίου, οι βάρδιες λάστιχο, η 6ημερη και 7ημερη εργασία.

Και αφήστε μας να ξέρουμε καλύτερα, γιατί για εμάς που εργαζόμαστε στον επισιτισμό κάθε μέρα είναι και μία «λευκή νύχτα».

Είμαστε οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που δεν ξέρουμε τι πάει να πει 5ημερο, αφού ο κανόνας πλέον στον κλάδο είναι 6ημερη ή και 7ημερη εργασία ειδικά στη σεζόν.

Δεν ξέρουμε τι πάει να πει αργία και άδεια, μας φωνάζουν να δουλέψουμε κι όταν είμαστε άρρωστοι, ενώ ακόμα και στο ρεπό ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χτυπήσει το τηλέφωνο μας γιατί «έπεσε δουλειά».

Είμαστε οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που δεν ξέρουμε τι πάει να πει σταθερό 8ωρο, αφού οι περισσότεροι δουλεύουμε κάθε μέρα και άλλη βάρδια, που μπορεί να είναι 6 ωρες αλλά αν μας χρειαστεί το μαγαζί να γίνουν 8 ή 10 ή «όσο πάει», με ζέστη, με ήλιο, με κρύο.

Που δουλεύουμε σε καθεστώς ημιαπασχόλησης, πολλές φορές «μαύρα» και  με εξευτελιστικά μεροκάματα που μπορεί να μην τα πάρουμε στην ώρα μας γιατί μας ζητάνε να «βάλουμε πλάτη επειδή οι εποχές είναι δύσκολες».

Που μας απειλούν να επιστρέψουμε το δώρο των Χριστουγέννων, το δώρο του Πάσχα και το επίδομα αδείας, λες και δεν τα έχουμε δουλέψει αυτά τα χρήματα.

Που όλο και περισσότερες καφετέριες, ταβέρνες, εστιατόρια, ακόμα και γνωστά με μεγάλη ιστορία στην πόλη, μας ζητάνε να δουλέψουμε με μπλοκάκι, να φαινόμαστε σαν «συνεργάτες» για να μην έχουν καμία υποχρέωση απέναντι μας.

Που μας χρωστάνε μεροκάματα, μισθοί και ένσημα μηνών.

Εμείς λοιπόν, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που ετοιμάζουν ή σερβίρουν τις παραγγελίες, που κάνουν λάντζα ή διανομή, που ψήνουμε και τηγανίζουμε σε υψηλές θερμοκρασίες, ζούμε στο πετσί μας κάθε μέρα τις «λευκές νύχτες».

Γι’ αυτό συνάδελφε στην αγορά, στα καταστήματα, στις επώνυμες αλυσίδες καταστημάτων, πριν δεχτείς να δουλέψεις μέχρι τα μεσάνυχτα, ρώτα μας κι εμάς τι πάει να πει «λευκή νύχτα»

Μαζί με τους συναδέλφους σου σε όλους τους κλάδους, έλα να παλέψουμε οργανωμένα, μέσα από τα σωματεία μας για να μην γίνει ο εργασιακός μεσαίωνας κανονικότητα.

Για σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και σταθερά ωράρια, που δε θα αλλάζουν ανάλογα με τις ορέξεις του αφεντικού».