Η αλλαγή του κλίματος είναι εδώ. Τα μανιτάρια μας προειδοποιούν ας τα ακούσουμε. Πέρασε και ο Μάης δίχως καρποφορίες θα περάσει και ο Ιούνης ξερός, άβροχος, χωρίς μανιτάρια. Το χώμα της Λέσβου θα διψάσει, οι άνθρωποι θα διψάσουν, τα δέντρα και τα ζώα της θα διψάσουν, η Θάλασσά της θα διψάσει.

Δεν είναι μόνο οι μεγάλοι της γης που με αδιαφορία τόσα χρόνια για να πλουτίσουν μόλυναν τη γη, την ατμόσφαιρα της, έκαψαν και καίνε ή αποψιλώνουν τα δάση της για να φυτέψουν ανεμογεννήτριες ή φυλακές - δομές … ή ή… ή…Είμαστε και εμείς οι μικροί και «ασήμαντοι» που μέσα στην ακτίνα της δραστηριότητας μας και με τα μέσα που διαθέτουμε ή το μυαλό ή την ασυνειδησία μας «φροντίζουμε» για ένα άνυδρο, ξερό και ερημικό νησί, Ελλάδα και πλανήτη.

Όταν στα περιαστικά δάση, στις άκρες των δρόμων, στα ποτάμια, στα μικρά ή μεγάλα έλη μπορείς να δεις ό,τι ο νους δεν φαντάζεται, τότε έχουμε και εμείς την ευθύνη μας και δεν απαλλασσόμαστε κάνοντας τα παράπονά μας για τους αυτοδιοικητικούς μας. Κανονικά αυτή την εποχή θα γυρνούσαμε στα καστανοδάση ψάχνοντας για Cantharellus, boletus, Russula virescens, Russula aurea και Amanita caesarea. Όλα μανιτάρια περιζήτητα στους κύκλους των μανιταροσυλλεκτών.

Η βόλτα για μανιτάρια στο βουνό είναι από τα καλύτερα ηρεμιστικά και αγχολυτικά φάρμακα. Πράγματι από μια καλή παρέα, ή μια συντροφιά που ψάχνει μανιτάρια στο βουνό θα ακούσεις πολλά επιφωνήματα, θα δεις χαμόγελα πλατιά, θα δεις ικανοποίηση στα πρόσωπα, θα δεις μάτια γελαστά, θα ακούσεις φωνούλες , φωνές και ξεφωνήματα χαράς όχι ανάλογα με την ηλικία αλλά ανάλογα με το τι βρήκαν. Και μετά βγαίνουν οι φωτογραφικές μηχανές για να αποθανατίσουν πρόσωπα και ευρήματα. Μέχρι και χοροί στήνονται στο δάσος στη θέα ενός ωραίου και εύσωμου μανιταριού ή μιας μανιταριάς. ( μανιταριά: σημείο που βγάζει πάντα πάνω από ένα μανιτάρι)

Amanita caesarea

Ο Καίσαρας των μανιταριών των αρχαίων Ρωμαίων. Θα το βρούμε σε δάση πλατύφυλλων, σε ξέφωτα, σε λαδανιές, και στην άκρη δρόμων. Προτιμά ξερικά και ασβεστολιθικά εδάφη που στραγγίζουν καλά και δεν το φοβίζει ο ήλιος. Το καπέλο του έχει χρώμα κιτρινοπορτοκαλί ή πορτοκαλοκόκκινο με λεία επιφάνεια, γραμμωτή περίμετρο και αρκετές φορές με λευκό υπόλειμμα του καθολικού πέπλου.Τα ελάσματα του είναι κίτρινα -χρυσαφή. Κίτρινο πόδι κούφιο με πλατύ κίτρινο δαχτυλίδι μέσα σε ευρύχωρη λευκή θήκη (βόλβα).

Σε πρώιμο στάδιο θα το βρούμε με μορφή λευκού βρασμένου και ξεφλουδισμένου αυγού χαρακτηριστικό γνώρισμα ου γένους amanita, μορφή που θα πρέπει να ενεργοποιήσει τις επιφυλάξεις μας για το τι πράγματι «κρόκο» έχει αυτό το αυγό, λόγω του ότι και το αυγό του πιο θανατηφόρου μανιταριού του Amanita phalloides είναι ίδιο και μοιράζονται τον ίδιο βιότοπο. Αν το «ξεφλουδίσουμε» λίγο θα δούμε το κίτρινο του caesarea ή θα δούμε το λευκό του phalloides. Θέλει μεγάλη προσοχή όταν το μανιτάρι είναι σ’ αυτή τη φάση γιατί δεν είναι λίγοι οι μανιταροσυλλέκτες με πολύχρονη πείρα που έγιναν θύματα του phalloides όταν τον βρήκαν σ’ αυτή τη μορφή. Όταν τα δυο μανιτάρια βγουν απ’ τ’ αυγό δεν έχουν καμία ομοιότητα. Το phalloides έχει χρώμα καπέλου λαδοκαφετί -πρασινοκίτρινο -λαδοπράσινο με λευκά ελάσματα, λευκό δαχτυλίδι στο λευκό πόδι.

Τοamanitamuscaria το μανιτάρι των παραμυθιών κόκκινο με άσπρες βούλες τοξικό και παραισθησιογόνο, κάτω από κάποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να μοιάζει αλλά τα ελάσματα το πόδι και το δαχτυλίδι του είναι λευκά.