Κύριε Διευθυντά 

Επιτρέψτε μου σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας και της ιστοσελίδας σας με τον τίτλο «άδοξο τέλος για ηλικιωμένο άλογο στο Πέραμα» ως η υπεύθυνη κτηνίατρος που κλήθηκα να αντιμετωπίσω το περιστατικό του θανάσιμου τραυματισμού του ζώου, να δώσω κάποιες απαντήσεις.

Πράγματι, όπως γράφετε και στο ρεπορτάζ σας, το ηλικίας 25 ετών άλογο, χωρίς να έχει καμία σχέση με καλλιστεία, σε μια «κακιά στιγμή» περνώντας από το χώρο, τρόμαξε, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και να σπάσει τη σπονδυλική του στήλη. Κλήθηκα αμέσως να αντιμετωπίσω το περιστατικό, έκανα όλα όσα μου επιβάλει η ιατρική μου δεοντολογία, αλλά προφανώς δεν υπήρχε περίπτωση το άλογο να θεραπευτεί. Κατόπιν τούτου πρότεινα στον ιδιοκτήτη του να κάνουμε ευθανασία και μετά από μεγάλη δυσκολία κατόρθωσα να τον πείσω ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα και ότι πρέπει να προχωρήσουμε στη λύτρωση του άμοιρου ζώου.

Όταν βλέπω λοιπόν έναν μεγάλο άνθρωπο, γνωστό φιλόζωο και λάτρη των αλόγων, να κλαίει σαν μωρό παιδί για την τραγική κατάληξη, όταν γνωρίζω ότι αυτός, όπως και πολλοί άλλοι ιδιοκτήτες αλόγων τα αντιμετωπίζουν σαν πραγματικά μέλη της οικογένειας τους και τα φροντίζουν σαν παιδιά τους, όταν ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης είχε σαν πρώτο μέλημα να μην μάθουν απότομα τη δυσάρεστη είδηση τα ίδια του τα παιδιά γιατί φοβόταν τα ψυχικά τραύματα που θα τους δημιουργούσε το γεγονός, πραγματικά ξενίζομαι από το καταγγελτικό ύφος της ανακοίνωσης του συλλόγου Κιβωτός, που χωρίς στοιχεία αλλά με ανώνυμες «μαρτυρίες» κόντρα σε επώνυμες τοποθετήσεις που προς τιμήν σας δημοσιεύσατε, αναζητεί ευθύνες και υπαινίσσεται κακοποίηση.

Ας έλθουν οι συντάκτες της ανακοίνωσης στη θέση του ιδιοκτήτη του αλόγου και της οικογένειάς του, όταν στη φάση που βιώνουν τη θλίψη από την τραγική απώλεια ενός ζώου που έζησε μαζί τους 25 ολόκληρα χρόνια, βλέπουν κάποιους να τους κουνούν καταγγελτικά το δάχτυλο. Επιτρέψτε μου τον παραλληλισμό, αλλά μιας και έτσι νιώθουμε οι περισσότεροι ιδιοκτήτες και όσοι ασχολούμαστε με την υγεία και περίθαλψη τους, είναι σαν να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο από ατύχημα και την ώρα του πένθους σου κάποιοι να υπαινίσσονται χωρίς στοιχεία ότι ίσως δεν έκανες ότι μπορούσε για να τον σώσεις. 

Κλείνοντας επιτρέψτε μου μια παρατήρηση ακόμα, για να μην υπάρχουν παρερμηνείες. Μακριά από μένα κάθε σκέψη αμφισβήτησης του έργου και της προσφοράς των ανθρώπων που συμμετέχουν ή ηγούνται των φιλοζωικών σωματείων. Όμως, θα πρέπει και εκείνοι να αντιληφθούν ότι η φιλοζωία δεν είναι μονοπώλιο και ότι η συντριπτική πλειοψηφία κατόχων ζώων (οι όποιες αρνητικές εξαιρέσεις δεν μπορούν να ακυρώσουν το γενικό κανόνα) θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως σύμμαχοι στην προστασία των ζώων και όχι ως εν δυνάμει κακοποιητές. 

Τα άλογα δεν είναι «μηχανές με 4 πόδια», είναι σύντροφοι μας, πλάσματα που αγαπάμε για μια ζωή, μέλη της οικογένειάς μας.

Κωνσταντίνα Τυροπώλη 

Κτηνίατρος