Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Ο Γιώργος, η Αντωνία, η Ευτέρπη, η Μυρσίνη, ο Δήμος, η Αθηνά, μαθητές του Γενικού Λυκείου Μανταμάδου, εδώ και καιρό διαμόρφωσαν ένα χώρο του Σχολείου σε καλλιτεχνικό εργαστήρι. Αφορμή ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που μαστίζει την εποχή μας, η βία κατά των γυναικών.
«Οι επιφάνειες από τις παλιές μεταλλικές ντουλάπες φιλοξενούν τα έργα των μαθητών που φιλοδοξούν να ιστορήσουν κι άλλα θέματα.
Η νεαρή φιγούρα αποτυπώνει αυτό που οι γυναίκες θέλουν μπορούν και πρέπει να είναι. Να ξεπεράσουν τις ενοχές και τους φόβους τους, να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν.
Οι γυναικοκτονίες είναι αόρατοι φόνοι[i]. Γι΄ αυτό και το δάνειο από την περίφημη κραυγή του Μουνκ που παίρνει τη μορφή γυναίκας και απεγνωσμένα θέλει να δηλώσει το έγκλημα. Άλλωστε αυτό αποτυπώνεται και με το έντονο κόκκινο χρώμα.
Το κολάζ είναι μια μικρή συλλογή από τις πολλές πηγές που υπάρχουν στο διαδίκτυο σχετικές με το θέμα.
Υπάρχουν και άλλα ημιτελή έργα εμπνευσμένα από τις ειδήσεις που καθημερινά φέρνουν στο φως περιστατικά και από χώρες της Ανατολής προκαλώντας τη διεθνή κατακραυγή» αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου
[i] Οι φόνοι γυναικών συνήθως περνάνε στα ΜΜΕ ως “οικογενειακό δράμα”, “έγκλημα πάθους” “συζυγικό έγκλημα”. Όλο και περισσότερο οι ειδικοί στο θέμα της συζυγικής βίας, χρησιμοποιούν τον όρο “γυναικοκτονία”.
Όρος που επιτρέπει να φανεί ότι αυτοί που σκοτώνονται είναι οι γυναίκες. Είναι φόνοι που εγγράφονται στη σχέση κυριαρχίας των ανδρών πάνω στις γυναίκες, σχέση που αποκρύπεται από τον όρο ανθρωποκτονία.