Μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε στο Μεσότοπο, το καλοκαίρι και το Νοέμβριο, το θεατρικό έργο «Της Κακομοίρας», η θεατρική ομάδα του Παραρτήματος του Συλλόγου Μεσοτοπιτών Λέσβου, «Η Αναγέννηση», αποφάσισε να παρουσιάσει την πολύ γνωστή και διαχρονική κωμωδία των αδερφών Γιαννακόπουλων, και στο θεατρόφιλο κοινό της Μυτιλήνης. Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με το Δήμο Μυτιλήνης, θα παρουσιαστεί το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου στις 9 το βράδυ στο Δημοτικό Θέατρο, με ελεύθερη είσοδο, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μεγαλύτερης προσέλευσης των κατοίκων της πρωτεύουσας και του νησιού.

Το έργο θα παρουσιαστεί για τελευταία φορά στο νησί και αξίζει πραγματικά τον κόπο να δούμε αυτή την ερασιτεχνική, αλλά σπουδαία δουλειά των νέων παιδιών του Μεσοτόπου.
Η πρώτη παράσταση πραγματοποιήθηκε στις 4 Αυγούστου στον αύλειο χώρο της αίθουσας πολιτιστικών εκδηλώσεων του χωριού, και οι προσπάθειες όλων και ιδιαίτερα των «ηθοποιών», επιβραβεύτηκαν τη βραδιά αυτή, με τη μεγάλη παρουσία του κόσμου, που έδωσε το ζεστό του χειροκρότημα και τις θετικές του κριτικές.
Σε σκηνοθεσία του προέδρου του Παραρτήματος, Παναγιώτη Κ. Κουρλή, ο οποίος είχε και τη γενικότερη επιμέλεια της παράστασης, αλλά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ζήκου, βγήκε μια παράσταση που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από γνωστά επαγγελματικά σχήματα.
Οι άνθρωποι του Παραρτήματος που πήραν μέρος ως ηθοποιοί, είναι οι Δημήτριος Β. Ζαγκούλης (Κυρ Παντελής), Αφροδίτη Σ. Καρδαρά (Δέσποινα), Χαράλαμπος Ι. Ιωσηφέλλης (Σωτήρης), Γαβρίλος Π. Ιωσηφέλλης (Κιτσάρας), Γρήγορης Λ. Βακάλης (Μήτσος, Ανδρέας, Σοφέρ), Ματούλα Κ. Βουδούρη (Λίτσα), Ραλλού Ι. Καξηρή (Φιφίκα), Καλλιόπη Χ. Ψύλλου (Κατερίνα, Αδερφή Μανώλη), Γιώργος Λ. Ζαγκούλης (Αργύρης) και Δημήτριος Ν. Νοικοκύρης (Μανώλης).
Πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία και στα σκηνικά, τα οποία ήταν πολλά, ιδιαίτερης τεχνικής δυσκολίας και κόστους κατασκευής, έτσι ώστε να παρουσιαστεί ένα πολύ καλό θεατρικό σκηνικό, το οποίο θα είχε τη δυνατότητα να αλλάζει κατά τη διάρκεια του έργου. Το ίδιο και τα ρούχα και τα υπόλοιπα είδη βεστιαρίου.



Για το έργο
Το παράρτημα του Συλλόγου Μεσοτοπιτών, αναφέρεται στο έργο αυτό, σημειώνοντας: «Το έργο μάς μεταφέρει σε μια πολύ καλή εικόνα της ελληνικής κοινωνίας, τη δεκαετία του 1960. Μια κοινωνική και οικονομική κατάσταση που όλοι, λίγο-πολύ, την ξέρουμε με το Ζήκο να κάνει τη διαφορά και να είναι η κινητήρια δύναμη της ανακατωσούρας και των αλλαγών. Αυτός που έχει τη δύναμη να κανονίζει τα πράγματα, να νικά στο ποδοσφαιράκι, να κάνει το μάγκα στον ερωτικό αντίζηλό του, να μιλά με τον τρόπο του στους πελάτες, να μην υπολογίζει το αφεντικό του.
Κρίνει και κατακρίνει και, μέσα στο «ακαταλόγιστο των λόγων του», μπορεί να κάνει ακόμα και ένα σχόλιο πάνω στο ασφαλιστικό σύστημα «Ποιος είναι αυτός ο ΙΚΑς» (επίκαιρο ακόμη και σήμερα ή προβληματισμός: από το 1960 συζητάμε τη λύση του!).
Κάθε ατάκα βγάζει γέλιο. Μόνο που αυτό ξεκινά να είναι σπαρταριστό, καταλήγει όμως να γίνει πικρόχολο, αφού ο καθένας βλέπει στο Ζήκο τον εαυτό του. Κοροϊδεύει το Ζήκο και θεραπεύει το κακό, που θα μπορούσε να του συμβεί σε μια ανάλογη, αν όχι ίδια, περίπτωση και όχι μόνο σε μια ερωτική αντιζηλία».