Ο Σωκράτης Μαντζουράνης (Μυτιλήνη, 1946), μετά το πολιτικό μυθιστόρημα «Έχει ρεζέρβα τ’ όνειρο» (Εκδόσεις Καμπύλη, 2006), μας έδωσε πρόσφατα ένα πολύ ωραίο βιβλίο για παιδιά. Αφορμή γι’ αυτό το συγγραφικό εγχείρημα, όπως γράφει ο ίδιος, στάθηκε ο ερχομός στη ζωή του πρώτου εγγονιού: «Τούτο το παραμύθι δεν είναι παρά μια ευχή και μια ελπίδα. Μια ευχή του παππού, μιας γενιάς που φεύγει, στο εγγόνι του, σε μια γενιά που τώρα έρχεται στη ζωή, να παλέψει να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο. Είναι και μια ελπίδα, πως τα παιδιά μας θα καταφέρουν να μεταμορφώσουν το μίζερο χωριό “Ο Καθένας” που τους κληροδοτούμε, στο ανθρώπινο χωριό τού “Όλοι Μαζί” που τους αξίζει και τους οφείλουμε. Με εργαλείο το “κάτι” του παραμυθιού, που δεν παρά η αγάπη και η έγνοια για το διπλανό μας, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη, τα παιδιά κατακτούν στο παραμύθι τον κόσμο που τους πρέπει και τους τον στερούμε», γράφει χαρακτηριστικά στο οπισθόφυλλο.

Να μια μικρή γεύση από το παραμύθι: «Όλοι τους ξαφνιάστηκαν. Τι ήταν τούτο το κάλεσμα... Είχαν χρόνια πολλά να συναντηθούν μεταξύ τους. Καλά καλά ούτε θυμόταν ο ένας το όνομα του άλλου. Στην αρχή κανένας δεν ήθελε να συναντηθεί με κανέναν. Λίγο όμως η επιμονή των παιδιών, λίγο η περιέργεια για το ποιο είναι αυτό το σοβαρό θέμα, αποφάσισαν να βγουν από τα σπίτια τους και να κατηφορίσουν προς την πλατεία. Το χωριό τούς φάνηκε τώρα πιο όμορφο. Τα ποτάμια, οι πλατείες, οι ταβέρνες, είχαν γίνει ένα. Οι φράχτες είχαν εξαφανιστεί, οι δρόμοι συναντιόντουσαν μεταξύ τους, όλα ήταν πιο φωτεινά και χαρούμενα και όποιο δρόμο κι αν έπαιρναν, τους οδηγούσε στην πλατεία. Σιγά σιγά μαζεύτηκε όλο το χωριό στην πλατεία και όλοι περίμεναν ανυπόμονοι να μάθουν γιατί συγκεντρώθηκαν. Κανείς δεν ήξερε το λόγο κι ο ένας περίμενε τον άλλον να μιλήσει. Κάποια στιγμή, ο Όλοι Μαζί ανεβαίνει σε μια καρέκλα και τους λέει: [...]»