Αφού τελείωσε και η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση και ορκίστηκε η νέα Βουλή, τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός, ας επιχειρήσουμε να κάνουμε μια πρώτη πρώτη ανάλυση του αποτελέσματος, αλλά και των επακόλουθων που όπως φαίνεται διαμορφώνουν μια νέα πολιτική πραγματικότητα. 

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα δεν υφίσταται ο δικομματισμός που μεταπολιτευτικά γνωρίσαμε (κυβέρνηση- αξιωματική αντιπολίτευση) μια που το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε αφενός την παντοδυναμία του κ. Μητσοτάκη και αφετέρου την αδυναμία να υπάρξει μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση. Αντ' αυτού βλέπουμε να υπάρχει η είσοδος στη βουλή πολλών μικρών κομμάτων, τα οποία δεν έχουν καν τη διάθεση να συνεργαστούν, ώστε να αποτελέσουν μια συμπαγή αντιπολίτευση έναντι της κυβέρνησης της ΝΔ.  

Η ΝΔ κατόρθωσε παρόλη τη φθορά που φέρνει πάντοτε η άσκηση της εξουσίας, να αυξήσει τα ποσοστά της και να τα κρατήσει, χωρίς να τα χάσει ούτε κατά την δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πλευρά όχι μόνο υπέστη μεγάλη συντριβή, αλλά όπως όλα δείχνουν μετά και την παραίτηση Τσίπρα θα αντιμετωπίσει προβλήματα συνοχής κατά την αναζήτηση της διαδοχής, ίσως ακόμη και διασπαστικές τάσεις κάτι που ο χώρος αυτός το έχει κάνει και στο παρελθόν. 

Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του δεν κατάφερε να απορροφήσει ούτε την απογοήτευση των όποιων ψηφοφόρων της ΝΔ, αλλά ούτε και την διαρροή από τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, ώστε να κερδίσει το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Το ΚΚΕ σταθερό στην πολιτική του γραμμή κατέγραψε και μια άνοδο στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, την οποία και διατήρησε και λόγω της βελτιωμένης επικοινωνιακής του πολιτικής και την κάποιας «συμπάθειας» που εξέπεμπε ο κ. Κουτσούμπας και πέραν των ψηφοφόρων του ΚΚΕ. 

Όσο για υπόλοιπα μικρά κόμματα που εισήλθαν στη βουλή (Βελόπουλος- Νίκη- Σπαρτιάτες- Πλεύση Ελευθερίας), προέκυψαν γιατί μετακινούμενη η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη προς το κέντρο (διαβλέποντας προφανώς ότι εκεί έχει χώρο για να αλιεύσει ψηφοφόρους) άφησε αυτό το κενό στα ...δεξιά της, που προφανώς εκμεταλλεύτηκαν οι ακροδεξιοί σχηματισμοί, με τα γνωστά αποτελέσματα. 

Αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι μια πρόχειρη ανάλυση για την υφιστάμενη κατάσταση στην ελληνική πολιτική σκηνή αυτή τη στιγμή. 

Οι εξελίξεις όμως δεν σταματούν εδώ. Η αλλαγή ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ίσως και η διάσπαση του, διαμορφώνουν ένα νέο σκηνικό, ενώ και στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα δεν δείχνουν να έχουν «παγιωθεί». Ήδη τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο έχει υποβάλλει την παραίτηση του, ακόμη και από μέλος του ΠΑΣΟΚ ο κ. Λοβέρδος, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξουν και άλλες αποχωρήσεις. Ο πολλά υποσχόμενος κ. Ανδρουλάκης προφανώς δεν μπόρεσε να πείσει τους ψηφοφόρους του παλιού ΠΑΣΟΚ να επιστρέψουν στο «μαντρί» και αυτό φάνηκε στο αποτέλεσμα των δύο πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων. Τον Μάιο πήρε 11,46% και τον Ιούνιο 11,84 γεγονός που δείχνει ότι από την απώλεια του ΣΥΡΙΖΑ λίγα το ίδιο απορρόφησε. Αντίθετα οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησαν να πάνε, είτε στη ΝΔ ή και σε άλλα μικρότερα κόμματα ή και να μην ψηφίσουν καθόλου. 

Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι το επόμενο χρονικό διάστημα στο χώρο που καλύπτουν τώρα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα παιχτεί ένα μεγάλο παιχνίδι «αποσύνθεσης» και «σύνθεσης» για το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο, γιατί το εγχείρημα να δημιουργηθεί ένας νέος κεντρώος χώρος που θα ανταγωνιστεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Και επειδή δεν φαίνεται ότι αυτό μπορεί να γίνει και μάλιστα γρήγορα, το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι ο κ. Μητσοτάκης να κυβερνήσει την επόμενη τετραετία χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ... 

Θα.Β.