Ιεροσόλυμα, η γη της επαγγελίας. Κάποτε, για να φτάσουν οι άνθρωποι στους Αγίους Τόπους ταξίδευαν χρόνια πολλά. Και όταν πια έφταναν και προσκυνούσαν, είχε, ήδη, περάσει τόσος χρόνος, ώστε δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια. Έμεναν εκεί και ολοκλήρωναν την επίγεια ζωή με τέρμα το σταθμό της επιλογής τους. Εκπλήρωναν το όνειρό τους και το τέλος τούς προλάβαινε εκεί.
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μέσα σε δύο περίπου ώρες φτάνεις αεροπορικώς από την Αθήνα στο Τελ Αβίβ. Στη συνέχεια με άνετο πούλμαν έρχεσαι στα Ιεροσόλυμα και ξεκινάς το προσκύνημα ακολουθώντας τα βήματα του Χριστού. Μ’ αυτόν τον τρόπο ζεις, όπως λένε, το πέμπτο Ευαγγέλιο.
Συνήθως, στα προσκυνήματα μου κόβεται η φωνή. Τι να πεις, και πώς να αρθρώσεις λέξεις που δεν περιγράφουν μόνο εξωτερικά πράγματα. Εξάλλου, αυτά που συμβαίνουν μέσα μας είναι και κείνα που μας καθορίζουν. Η συμπεριφορά και η στάση της ζωής μας εξαρτάται άμεσα από το πώς βιώνουμε τα μηνύματα και τις αξίες της ζωής. Πώς προσεγγίζουμε τις άγιες και ιερές παρακαταθήκες που κληρονομούμε. Πόσο είμαστε σε θέση να ζήσουμε το σταυροαναστάσιμο γεγονός της πίστης μας.
Η παλιά Ιερουσαλήμ θεωρείται ιερή, όχι μόνο από τους χριστιανούς που την επισκέπτονται για να γνωρίσουν τους τόπους των παθών του Χριστού, αλλά και από τους μωαμεθανούς και τους Εβραίους. Το 1026 π.Χ. έγινε πρωτεύουσα του αρχαίου εβραϊκού κράτους τού Ισραήλ. Οι 11ος και 10ος αι. π.Χ. ήταν αιώνες εντατικής οικοδόμησης. Τότε κατασκευάστηκαν τα τείχη της πόλης και τα ανάκτορα. Ο Σολομώντας έχτισε σ’ αυτήν τον περίφημο Ναό του Κυρίου. Το 606 π.Χ. η πόλη κυριεύτηκε από τους Χαλδαίους και κατόπιν, διαδοχικά, ήρθε στην κατοχή των Περσών, στο κράτος του Αλεξάνδρου και στο κράτος των Σελευκιδών. Από τα μνημεία της ελληνιστικής περιόδου σώζονται τάφοι στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ.
Χιλιάδες προσκυνητές έρχονται κάθε χρόνο για να γνωρίσουν τους Αγίους Τόπους και να αποδώσουν φόρο τιμής στο Θεάνθρωπο, που έδωσε τη ζωή Του και το αίμα Του για την ανθρωπότητα.

Από την Πύλη των Λεόντων μπαίνουμε στα τείχη της παλιάς πόλης, ξεκινούμε από την Αγία Αυλή, το Ναό της Αναστάσεως, το Γολγοθά, την Αγία Αποκαθήλωση και μπαίνουμε μέσα στο σπήλαιο που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός. Προσκυνούμε τον Πανάγιο Τάφο και από εκεί μέσω της Οδού του Μαρτυρίου φτάνουμε μέχρι το Πραιτόριο. Τη φυλακή του Αποστόλου Πέτρου και το σπίτι των Ιωακείμ και Άννης. Τα ίδια βήματα μας φέρνουν στον τόπο που λιθοβολήθηκε ο Άγιος Στέφανος, στον τάφο της Παναγίας, στον κήπο της Γεθσημανής…
Τις επόμενες μέρες ακολουθεί ανάβαση στο σαραντάριο όρος, όπου επί σαράντα ημέρες νήστεψε, προσευχήθηκε και πειράστηκε ο Κύριος.
Με μικρά λεωφορεία οδηγούμαστε στο Όρος Θαβώρ, γνωστό από το θαύμα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Επίσκεψη στη Ναζαρέτ, όπου βρίσκεται ο ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, και στην Κανά, εκεί που έγινε το πρώτο θαύμα. Βαρκάδα στη λίμνη της Τιβεριάδος και συμβολική βάπτιση στον Ιορδάνη Ποταμό.
Επίσκεψη της Βηθλεέμ, στο Ναό και στο Σπήλαιο της Γεννήσεως. Το οδοιπορικό είναι μακρύ και κρατάει χρονικά ανάλογα με την αντοχή του προσκυνητή. Σπήλαια, έρημος, ασκητήρια και μοναστήρια. Η γη είναι σπαρμένη από ιερά ίχνη, ποτισμένη από το αίμα του Θεανθρώπου και των Αγίων, για τη σωτηρία τού Αδάμ.
Η επίσκεψη στους Αγίους Τόπους είναι μια πράξη τόσο συμβολική, όσο και βιωματική. Η δυνατότητα που έχει ο καθένας για την «εις Άδην κατάδυση, προκειμένου να συντελεστεί η προς τον Κύριον ανάδυση», ποικίλη. Έχει να κάνει με τη Χάρη, καθώς επίσης και με το άνοιγμα της καρδιάς μας. Είναι μια πρόκληση για να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμαστε. Να κατανοήσουμε από πού ξεκινά η πραγματική «κρίση», την οποία βιώνουμε ως παγκόσμια σύγχυση.