Κύριε Διευθυντά,
Ύστερα από αρκετές παλινδρομήσεις, σταθεροποιήθηκε επιτέλους η πολύπαθη στάση επί της οδού Μούρα αριθμός 9, μπροστά σε άκτιστο οικόπεδο. Εκατέρωθεν της στάσης βρίσκονται, στο μεν αριθμό 7 ο φούρνος του Κίμωνα, στο δε αριθμό 11 μονοκατοικία με αυλή και περίβολο. Έξω από τον περίβολο και επί του πεζοδρομίου υπήρχε μια πανέμορφη λυγερή κορομηλιά, από τις παλιές, με τα κόκκινα φύλλα και τα κόκκινα κορόμηλα.
Μεσημεράκι, 11 και κάτι η ώρα, η σύζυγός μου είχε την ατυχή έμπνευση να σταθεί κάτω από τον ίσκιο της κορομηλιάς, περιμένοντας το λεωφορείο. Κάποια στιγμή, βγήκε από τη μονοκατοικία κάποιος κύριος, προφανώς θρασύδειλος απέναντι σε ασυνόδευτη κυρία, ο οποίος με βλοσυρό ύφος και θράσος περισσό τη... διέταξε να μη στέκεται μπροστά στην αυλή του, αλλά να μετακινηθεί ακριβώς στη στάση, πέντε βήματα πιο πέρα. Όταν του εξήγησε ότι απλώς επιδιώκει τη σκιά, ο ευγενής κύριος της δήλωσε κατηγορηματικά ότι η κορομηλιά θα κοπεί, διότι τον ενοχλεί η παρουσία των επιβατών μπροστά στο σπίτι του.
Δύσκολα περιγράφεται η έκπληξη και η αγανάκτηση της κυρίας όταν, επιστρέφοντας ύστερα από δύο ώρες, αντίκρισε την άμοιρη κορομηλιά αποκεφαλισμένη.
Σε πείσμα της ανθρώπινης βαρβαρότητας, η ΦΥΣΗ έκανε και πάλι το θαύμα της. Ξανάδωσε ΖΩΗ στην κορομηλιά, που ύστερα από μισό μήνα άρχισε να πετά καινούργια φύλλα.
Δε γνωρίζω σε ποιον ανήκουν τα χέρια που προέβησαν στο ανοσιούργημα αυτό. Θα ήθελα μόνο να τον παρακαλέσω να αναλογισθεί το μέγεθος της ανίερης ενέργειάς του και να μην επανέλθει με νέα χειρουργική επέμβαση.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Δημήτρης Γ. Καζάζης