Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Έκδοση δήμου Πλωμαρίου - Εκδόσεις Αιολίδα
Μυτιλήνη 2009
Τα τελευταία χρόνια, οι δήμοι του νησιού μας, θέλοντας να περισώσουν ό,τι απέμεινε από την πολύτιμη οικιστική, περιβαλλοντική, πολιτιστική και πνευματική μας κληρονομιά, προσπαθούν καλοπροαίρετα στη διάσωση του υλικού που προκύπτει μετά από πολύμοχθες και μακροχρόνιες έρευνες και μελέτες.
Καρπός όλων αυτών των προσπαθειών είναι οι καλαίσθητες εκδόσεις.
Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι σε ελάχιστες - ευτυχώς - εκδόσεις διαφαίνεται η αδυναμία των υπευθύνων να αναθέσουν αυτές τις εργασίες σε ειδήμονες, με ό,τι από αυτό συνεπάγεται.
Ο δήμος Πλωμαρίου, όμως, με την παρότρυνση του δημάρχου κ. Δημητρίου Βαρβαγιάννη, ανέθεσε την καταγραφή ενός πεζοπορικού οδηγού διαδρομών της επαρχίας του σε ένα επιτελείο κατάλληλων ερευνητών, χαρτογράφων, φωτογράφων και ιστορικών, υπό την ευθύνη του Αποστόλου Μακαρατζή.
Ο κ. Μακαρατζής δεν είναι Μυτιληνιός, παρ’ όλα αυτά η εγγυημένη ερευνητική του δεινότητα και η επιστημονική του κατάρτιση διαφαίνεται στο έργο του, δικαιώνοντας έτσι την όλη προσπάθειά του, καθώς και το δήμο Πλωμαρίου.
Στο άρτιο και εύχρηστο βιβλίο μπορεί ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης να βρει πληροφορίες για τα χωριά που θα συναντήσει στις οδοιπορικές του διαδρομές, μαζί με τα συνοπτικά τους διαγράμματα, τα φυτά της περιοχής, καθώς και τις παραδοσιακές χρήσεις τους.
Βεβαίως πολύ βοηθούν και οι λεπτομερείς χάρτες για την κάθε διαδρομή.
Ενημερωτικά και κατατοπιστικά είναι και τα ιστορικά-πολιτιστικά δρώμενα των χωριών που επισκέφτηκε ο συγγραφέας.
Εδώ, όμως, οφείλω να κάνω μια μικρή διόρθωση. Στο συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα για το Βενιαμίν το Λέσβιο αναφέρεται ότι: «Στα δεκαεπτά του χρόνια αφήνει το Πλωμάρι και αναχωρεί για το Άγιο Όρος, όπου χειροτονείται ηγούμενος και παίρνει το όνομα Βενιαμίν». Στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορος όντως μόνασε για τρία χρόνια, αλλά ως απλός ιερομόναχος Βενιαμίν.
Οι πολλές, απαραίτητες φωτογραφίες που εμπλουτίζουν το βιβλίο, με την πιστότητα των χρωμάτων τους, είναι από τα καλά επιτεύγματα της σύγχρονης τυπογραφίας που απολαμβάνουμε τα τελευταία χρόνια στο νησί μας.
Κατατοπιστική είναι και η βιβλιογραφία στο κλείσιμο του βιβλίου, καθώς και οι διευθύνσεις στο διαδίκτυο που μπορεί και αυτές να εξυπηρετήσουν.
Στον πρόλογό του ο συγγραφέας γράφει: «Αυτός ο οδηγός έχει στόχο να συντροφεύσει τον περιπατητή τις ώρες που βρίσκεται “έξω” στη φύση, να τον βοηθήσει να βρει το δρόμο του και να τον τροφοδοτήσει με πληροφορίες για την περιοχή, που θα κάνουν τον περίπατό του πιο ενδιαφέροντα, γνωρίζοντάς του πού βαδίζει και τι συναντά.»
Κλείνοντας στο διευκρινιστικό του επίλογο, αναφέρει: «Το Πλωμάρι δεν τελειώνει εδώ. Αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του και μια αρχή της περιήγησης περπατώντας. Εκτός από τους οικισμούς που περιγράφονται, αξίζει μια βόλτα στο Ακράσι με τη χαρακτηριστική πλατεία του, στο κατάφυτο Νεοχώρι, στο Αμπελικό που είναι συνυφασμένο με το πεύκο και το ρετσίνι, την πανέμορφη Δρότα στη ρεματιά του Πριόνα, την Πλαγιά κι ένα σωρό άλλες τοποθεσίες με έντονο ενδιαφέρον, που τουλάχιστον σε αυτή την πρώτη έκδοση δεν περιλαμβάνονται.»
Ελπίζω ο δήμος Πλωμαρίου να ανανεώσει τη γόνιμη συνεργασία με τον καλό ερευνητή, για να ολοκληρωθεί η πολύτιμη εργασία του και με τα υπόλοιπα όμορφα χωριά. Γιατί εκεί υπάρχει πολύ και παρθένο υλικό, που αξίζει να προβληθεί. Για παράδειγμα, η αφάνταστη δουλειά του ρέκτη ιστορικού και φιλόλογου του Ακρασίου κ. Ιωάννη Κοντέλλη, με το υπέροχο Λαογραφικό - Ιστορικό Μουσείο.
Μυτιλήνη 2009
Τα τελευταία χρόνια, οι δήμοι του νησιού μας, θέλοντας να περισώσουν ό,τι απέμεινε από την πολύτιμη οικιστική, περιβαλλοντική, πολιτιστική και πνευματική μας κληρονομιά, προσπαθούν καλοπροαίρετα στη διάσωση του υλικού που προκύπτει μετά από πολύμοχθες και μακροχρόνιες έρευνες και μελέτες.
Καρπός όλων αυτών των προσπαθειών είναι οι καλαίσθητες εκδόσεις.
Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι σε ελάχιστες - ευτυχώς - εκδόσεις διαφαίνεται η αδυναμία των υπευθύνων να αναθέσουν αυτές τις εργασίες σε ειδήμονες, με ό,τι από αυτό συνεπάγεται.
Ο δήμος Πλωμαρίου, όμως, με την παρότρυνση του δημάρχου κ. Δημητρίου Βαρβαγιάννη, ανέθεσε την καταγραφή ενός πεζοπορικού οδηγού διαδρομών της επαρχίας του σε ένα επιτελείο κατάλληλων ερευνητών, χαρτογράφων, φωτογράφων και ιστορικών, υπό την ευθύνη του Αποστόλου Μακαρατζή.
Ο κ. Μακαρατζής δεν είναι Μυτιληνιός, παρ’ όλα αυτά η εγγυημένη ερευνητική του δεινότητα και η επιστημονική του κατάρτιση διαφαίνεται στο έργο του, δικαιώνοντας έτσι την όλη προσπάθειά του, καθώς και το δήμο Πλωμαρίου.
Στο άρτιο και εύχρηστο βιβλίο μπορεί ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης να βρει πληροφορίες για τα χωριά που θα συναντήσει στις οδοιπορικές του διαδρομές, μαζί με τα συνοπτικά τους διαγράμματα, τα φυτά της περιοχής, καθώς και τις παραδοσιακές χρήσεις τους.
Βεβαίως πολύ βοηθούν και οι λεπτομερείς χάρτες για την κάθε διαδρομή.
Ενημερωτικά και κατατοπιστικά είναι και τα ιστορικά-πολιτιστικά δρώμενα των χωριών που επισκέφτηκε ο συγγραφέας.
Εδώ, όμως, οφείλω να κάνω μια μικρή διόρθωση. Στο συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα για το Βενιαμίν το Λέσβιο αναφέρεται ότι: «Στα δεκαεπτά του χρόνια αφήνει το Πλωμάρι και αναχωρεί για το Άγιο Όρος, όπου χειροτονείται ηγούμενος και παίρνει το όνομα Βενιαμίν». Στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορος όντως μόνασε για τρία χρόνια, αλλά ως απλός ιερομόναχος Βενιαμίν.
Οι πολλές, απαραίτητες φωτογραφίες που εμπλουτίζουν το βιβλίο, με την πιστότητα των χρωμάτων τους, είναι από τα καλά επιτεύγματα της σύγχρονης τυπογραφίας που απολαμβάνουμε τα τελευταία χρόνια στο νησί μας.
Κατατοπιστική είναι και η βιβλιογραφία στο κλείσιμο του βιβλίου, καθώς και οι διευθύνσεις στο διαδίκτυο που μπορεί και αυτές να εξυπηρετήσουν.
Στον πρόλογό του ο συγγραφέας γράφει: «Αυτός ο οδηγός έχει στόχο να συντροφεύσει τον περιπατητή τις ώρες που βρίσκεται “έξω” στη φύση, να τον βοηθήσει να βρει το δρόμο του και να τον τροφοδοτήσει με πληροφορίες για την περιοχή, που θα κάνουν τον περίπατό του πιο ενδιαφέροντα, γνωρίζοντάς του πού βαδίζει και τι συναντά.»
Κλείνοντας στο διευκρινιστικό του επίλογο, αναφέρει: «Το Πλωμάρι δεν τελειώνει εδώ. Αυτό ήταν μόνο ένα μέρος του και μια αρχή της περιήγησης περπατώντας. Εκτός από τους οικισμούς που περιγράφονται, αξίζει μια βόλτα στο Ακράσι με τη χαρακτηριστική πλατεία του, στο κατάφυτο Νεοχώρι, στο Αμπελικό που είναι συνυφασμένο με το πεύκο και το ρετσίνι, την πανέμορφη Δρότα στη ρεματιά του Πριόνα, την Πλαγιά κι ένα σωρό άλλες τοποθεσίες με έντονο ενδιαφέρον, που τουλάχιστον σε αυτή την πρώτη έκδοση δεν περιλαμβάνονται.»
Ελπίζω ο δήμος Πλωμαρίου να ανανεώσει τη γόνιμη συνεργασία με τον καλό ερευνητή, για να ολοκληρωθεί η πολύτιμη εργασία του και με τα υπόλοιπα όμορφα χωριά. Γιατί εκεί υπάρχει πολύ και παρθένο υλικό, που αξίζει να προβληθεί. Για παράδειγμα, η αφάνταστη δουλειά του ρέκτη ιστορικού και φιλόλογου του Ακρασίου κ. Ιωάννη Κοντέλλη, με το υπέροχο Λαογραφικό - Ιστορικό Μουσείο.