Δυστυχώς η τοποθέτησή μας που αναβάλλαμε τόσο καιρό για όλα όσα συνέβησαν στο παιχνίδι Προπαιδικού Πρωταθλήματος ανάμεσα σε Αχιλλέα και Λιονταράκια, που διεκόπη για τους γνωστούς λόγους, θα δοθεί σήμερα και δεν μπορεί να μην είναι σκληρή. Αφορμή είναι και η τρίτη επιστολή που δεχθήκαμε, αυτήν τη φορά από τους γονείς των παιδιών του Αχιλλέα Πέτρας. Κι αυτό γιατί (όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται) έχουμε πλήρη επίγνωση του ρόλου μας ως Τύπου και ειδικότερα ως εφημερίδας «Εμπρός», σε ό,τι αφορά στα μηνύματα που πρέπει να περνάμε μέσω των δημοσιευμάτων μας.

Δε θα μπούμε στη διαδικασία να σχολιάσουμε το αν τηρούμε την… δημοσιογραφική δεοντολογία (που κατηγορούμαστε) και το αν γνωρίζουμε ικανοποιητικά την ελληνική γλώσσα. Ούτε με το αν αντιλαμβανόμαστε το αν εγείρει ή όχι ποινική ευθύνη από μέρους μας ο χαρακτηρισμός της διακοπής ενός αγώνα Προπαιδικού Πρωταθλήματος ως «παράνοια». Γιατί για εμάς ασφαλώς και είναι «παράνοια» αυτό που έγινε στο παιχνίδι των μικρών του Αχιλλέα με τα Λιονταράκια. Ασφαλώς και είναι «παράνοια» για τον κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο το ότι στα θλιβερά συμβάντα του εν λόγω αγώνα έχουμε και… τρίτο ημίχρονο με επιστολές, τόσο από τον Αχιλλέα όσο και από τα Λιονταράκια, και τώρα από γονείς, στις οποίες υποστηρίζονται τα δίκαια και τα άδικά τους…
Κύριοι, όμως, έχετε καταλάβει πως τα παιδιά έρχονται στις ακαδημίες για να βιώσουν και να μάθουν όλα αυτά που πρεσβεύει ο αθλητισμός; Έχετε καταλάβει πως ο ρόλος σας πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα αυτός του παιδαγωγού; Έχετε καταλάβει πως σε αυτήΝ τη μικρή ηλικία διαπλάθονται χαρακτήρες και οι άνθρωποι της επόμενης μέρας μας; Έχετε καταλάβει πόσο σημαντικότερο ρόλο έχετε απέναντι σε αυτά τα παιδιά, από το να υπερασπίζεστε ακόμα και δέκα ημέρες μετά το παιχνίδι απλά το δίκιο τους απέναντι σε μία κακή διαιτησία και μία άσχημη (αλλά ενδεικτική τού πώς αντιλαμβανόμαστε το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό στη χώρα μας) ατμόσφαιρα;

Το ότι υπάρχουν ανεγκέφαλοι που παρακολουθούν ακόμα και παιχνίδια προπαιδικού βγάζοντας όλα τους τα προβλήματα στην κερκίδα, το ότι υπάρχει και η αδικία στη ζωή, το ότι το ελληνικό και φυσικά το λεσβιακό μας ποδόσφαιρο είναι ανυπόληπτο, το ότι η νοοτροπία του λαού μας και σε θέματα αθλητισμού είναι «άρρωστη», είναι δυστυχώς η θλιβερή πραγματικότητα της κοινωνίας που πλάσαμε και ζούμε εμείς.
Δεν είναι δυνατόν, όμως, κύριοι, να εξαναγκάζουμε αυτά τα παιδιά που έρχονται από πίσω μας να ζήσουν στην ίδια μιζέρια μας. Δε γίνεται να μην τους δίνουμε την ευκαιρία να κρίνουν, να αντιδράσουν όπως νιώθουν μόνα τους, ανεπηρέαστα! Δε γίνεται να δεχθούμε πως κατόπιν ενεργειών των προπονητών τους ή των παραγόντων, έφυγαν από το γήπεδο πριν τη λήξη του αγώνα! Ας ξεφύγουμε με ώριμη και ήρεμη σκέψη από αυτή την «παράνοια» και ας επικεντρωθούμε επιτέλους στην ουσία. Ας απαλλαγούμε από το καρκίνωμα! Κύριοι, είστε σε εντελώς λάθος δρόμο…

Υ.Γ. Ασφαλώς και όλοι συμφωνούμε στο ότι η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη από κάθε άποψη ομάδα του κόσμου… Διαβάστε και καταλάβετε το γιατί και δεχθείτε ένα μάθημα…
«Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία στηρίζεται τρεις βασικούς άξονες: 1. Ανταγωνιστικότητα 2. Εκπαίδευση 3. Αθλητική κουλτούρα. Σε κάθε ομάδα τής Μπαρτσελόνα τα τρία αυτά στοιχεία εμφανίζονται στο χορτάρι και αυτό δε συμβαίνει μόνο στα λόγια. Οι μικροί τής “Μπάρτσα” παρέδωσαν μαθήματα Fair Play στο τελευταίο τους παιχνίδι, αφήνοντας την αντίπαλη ομάδα να σκοράρει αφού το τέρμα που πέτυχαν ήταν… χωρίς τερματοφύλακα. Συγκεκριμένα, στην αναμέτρηση με τη Ζουβενίλ Β΄, οι Καταλανοί σκόραραν την ώρα που ο αντίπαλος τερματοφύλακας ήταν τραυματίας στο χορτάρι και όσα ακολούθησαν μπορούν να γίνουν ένα καλό μάθημα σ’ όλους. Αρχικά ένας από τους πιτσιρικάδες τής Μπαρτσελόνα έτρεξε πάνω από τον τραυματία γκολκίπερ και στη συνέχεια οι μικροί τής Μπάρτσα απένειμαν… δικαιοσύνη. Την ώρα που η Ζουβενίλ Β΄ έκανε τη σέντρα, δεν αντέδρασε κανένας παίκτης των Καταλανών, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι να σκοράρουν, ανταποδίδοντας το… άκυρο τέρμα. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί πως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που κάποια από τις μικρές ομάδες τής Μπαρτσελόνα κάνουν κάτι τέτοιο...».
Πηγή: sport24