Η δίκη του Κεντέρη και της Θάνου (για το γνωστό τροχαίο τις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων τού 2004), που διεξάγεται αυτό τον καιρό στην Ευελπίδων, μου ξανάφερε, μετά από τόσο καιρό, στο μυαλό τη συγκλονιστικότερη νύχτα της 46χρονης δημοσιογραφικής μου καριέρας.
Τη νύχτα που ενώπιον όλου του επιτελείου τής «Ε» προανήγγειλα, ώρες πριν, το περίφημο τροχαίο, που τελικά κατεγράφη γύρω στα μεσάνυχτα! Την ίδια νύχτα που θεμελίωσα ως πληροφόρηση ότι, όταν οι διεθνείς αθλητικές αρχές αναζητούσαν τους δύο αυτούς αθλητές στο Σικάγο, για να τους υποβάλουν σε έλεγχο ντόπινγκ, εκείνοι ήταν στο Λέχαιο της Κορινθίας και προπονούντο στις εγκαταστάσεις του Λουτρακίου…
Η πληροφόρηση για το επικείμενο τροχαίο μού ήρθε μέσω πηγής που είχε πρόσβαση στο περιβάλλον των δύο αθλητών, οι οποίοι είναι αλήθεια ότι είχαν αμφιβολίες για την ορθότητα μιας τέτοιας επιλογής. Όμως, εκείνη τη νύχτα βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο και κάτι έπρεπε να κάνουν για να κερδίσουν χρόνο και να μη χάσουν τη συμπάθεια της κοινής γνώμης.
Όταν ο εκδότης, ο διευθυντής, οι αρχισυντάκτες και οι υπεύθυνοι τμημάτων της εφημερίδας άκουσαν την είδηση που τους έφερνα, με αντιμετώπισαν σα φαντασιόπληκτο. Και δεν είχαν άδικο, καθώς ίσως για πρώτη φορά στα δημοσιογραφικά χρονικά ένας συνάδελφός τους βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να προαναγγείλει ένα τροχαίο ατύχημα!

Λίγο μετά την τραυματική, για την αφεντιά μου, ενημέρωση των επιτελών της εφημερίδας, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από άλλη πηγή μου, η οποία, ευτυχώς, αναφέρθηκε σε δραστηριότητα των δύο αθλητών που αφορούσε το παρελθόν και όχι το μέλλον… «Όταν υποτίθεται πως βρίσκονταν στο Σικάγο, έκαναν προπονήσεις με τον Τζέκο στο Λουτράκι. Και έμεναν στο Λέχαιο, στο ξενοδοχείο “Φάρος”. Ψάξε και θα δεις ότι είναι έτσι», μου «σφύριξε» η πηγή.
Από ένα τηλεφώνημα στο ξενοδοχείο προέκυψε ότι οι άνθρωποί του κάτι είχαν να κρύψουν σε σχέση με το γεγονός για το οποίο τους ρωτούσα. Αλλά τη διασταύρωση της είδησης μου την προσέφερε ο συνάδελφος του πολιτικού ρεπορτάζ, ο Πάνος Σώκος, ο οποίος είχε δικό του άνθρωπο στο Λέχαιο. «Ναι, ήταν εκεί, τους έχει δει όλο το χωριό. Μη διστάζεις…», μου είπε. Αφήστε που, την άλλη μέρα, όταν τα κανάλια διάβασαν την είδηση στην «Ε», έσπευσαν στο Λέχαιο και έμαθαν μέχρι και τι φαγητό παράγγελναν οι τρεις τα μεσημέρια στο εστιατόριο που συνήθως έτρωγαν.
Μετά απ’ όλ’ αυτά ήταν φυσικό να βρίσκομαι «αλλού» όταν κατά τις 12:30 χτύπησε το τηλέφωνο και από το στόμα της Ντ. Βέργου άκουσα ότι πριν από λίγο εισήχθησαν στο ΚΑΤ, μετά από τροχαίο ατύχημα, ο Κεντέρης και η Θάνου.
- Τι; Είσαι σίγουρη; Πώς το ξέρεις, ποιος σου το είπε; Και πού είσαι τώρα;
«Μα υπάρχει επίσημη ανακοίνωση και ήδη τώρα πηγαίνω στο ΚΑΤ» μου απάντησε εκείνη.

Τρελάθηκα. Έτρεξα στο γραφείο του Φυντανίδη. Δεν ήταν εκεί. Τον είχε καλέσει η Φιλιππούλη στην εκπομπή που έκανε για τους Αγώνες στην ΕΡΤ. Είχε φύγει και ο Παναγόπουλος, που έκανε την πρώτη σελίδα. Τον πήρα στο τηλέφωνο και ενώ ήταν καθ’ οδόν για το σπίτι του, έκανε μεταβολή και σε λίγα λεπτά ήταν ξανά στην εφημερίδα.
Όταν έφθασε, ο Φυντανίδης ήταν ακόμα στο γυαλί. Κάποια στιγμή, όμως, κάτι πήρε το μάτι του σε ένα «τελετέξτ» και άφησε στη μέση την εκπομπή για να έρθει άρον-άρον στην εφημερίδα. Την άλλη μέρα, η «Ε» ήταν η μόνη εφημερίδα που κρατούσε σαφείς αποστάσεις από τα επίσημα ανακοινωθέντα. Η μεγαλύτερη ντροπή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού μόλις είχε αρχίσει.

Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω ας εκληφθούν ως μια άτυπη μαρτυρική κατάθεση. Προς την κοινή γνώμη φυσικά, τη μόνη «αρχή» στην οποία οι δημοσιογράφοι έχουν υποχρέωση να δίνουν λογαριασμό. Άλλωστε, κανείς άλλος δε φαίνεται πρόθυμος να μάθει…