Τασούλα Καραγεωργίου
Ποιήματα
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Αθήνα 2011, σελ. 30

«Η Χελώνα τον Κεραμεικού» είναι μια ποιητική περιήγηση στο αρχαίο νεκροταφείο της Αθήνας, ένας ιδιότυπος οδηγός του χώρου και συγχρόνως μια συνάντηση με τη βαθειά πατρίδα της ψυχής. Τα ποιήματα της συλλογής συνδιαλέγονται με τα ξακουστά ευρήματα του έξω Κεραμεικού: το ανάγλυφο του Δεξίλεω, τη στήλη της Ηγησώς, τους ανεικονικούς επιτύμβιους κιονίσκους αλλά και με τα ζωντανά στοιχεία του βιότοπου, με την πανίδα και τη χλωρίδα του: τις χελώνες, τους τσαλαπετεινούς, τα κοτσύφια, τις μυρτιές και τα ταπεινά χαμομήλια. Στο δεύτερο μέρος ο διάλογος συνεχίζεται με τα εκθέματα του Μουσείου: τον Αρχαϊκό Κούρο, τη Χαρίεσσα Σφίγγα, τον εμβληματικό Ταύρο, τα πήλινα ειδώλια των Θρηνωδών. Η πόλη με τη θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα και την αδυναμία της να προσφέρει την οφειλόμενη στοργή στους νέους είναι συνεχώς παρούσα σε όλα τα ποιήματα της συλλογής, άλλοτε σαν «ξενιτειά με τους στριγκούς της ήχους», άλλοτε σαν ένα άστεγο κορίτσι ή σαν το παράπονο μιας πωλήτριας. Συνολικά η «Χελώνα του Κεραμεικού» επιχειρεί να διαγράψει μια πορεία εξόδου από το σκληρό νεοελληνικό παρόν προς ένα λυτρωτικό νόστο, τον όποιο εγγυάται το ασίγαστα ρέον υπόγειο ποτάμι τού Ηριδανού.
Η Τασούλα Καραγεωργίου είναι φιλόλογος, ποιήτρια και κριτικός λογοτεχνίας.
Αντιγράφουμε το ποίημα «Πιο τυχερός ο κότσυφας»: «Μια επιγραφή με ειδοποιεί: / “όρος ειμί Κεραμεικού”, / όμως εγώ θα φύγω, // Δίνω κρυφά ένα φιλί / στου Κούρου του αρχαϊκού / το λαβωμένο χέρι / κι αφήνω τα μικρά πουλιά / στις πέτρες και στα μάρμαρα / και στις λευκές ληκύθους. // Τώρα πατώ την άσφαλτο κι όχι τ’ αφράτο χώμα. / Αχ πόλη, πάλι το ‘κρυψες το μυστικό ποτάμι. / (Κάτι θα ξέρουν τα πουλιά και δεν μεταναστεύουν· / - πιο τυχερός ο κότσυφας απ’ τ’ άστεγο κορίτσι.)»