Ξέφραγο αμπέλι είναι πλέον το λεσβιακό ποδόσφαιρο, όσο και να θέλουν εκείνοι που το διοικούν (Ε.Π.Σ., παράγοντες, διαιτητές) να το κρύψουν. Όποιος θέλει, μπορεί να μπει σε αυτό και να τρυγήσει τις τελευταίες ρανίδες αξιοπρέπειας, σοβαρότητας και ευθύνης. Η ανοργανωσιά, οι διαμαρτυρίες και η προχειρότητα με τις οποίες έχουν σχεδιαστεί τα πρωταθλήματα, φανερώνουν ότι δε λειτουργεί τίποτα. Αλλοπρόσαλλες, καθυστερημένες αποφάσεις, κακές διαιτησίες - έως και επικίνδυνες - αλλά και κωλοτούμπες παραγόντων υπό το φόβο ποινών και προστίμων. Παρατηρητές που ορίζονται (όχι όλοι) για να πηγαίνουν να λιάζονται, να κόβουν βόλτες, να ακούν και να γράφουν ό,τι θέλουν. Διαιτητές χωρίς ψυχολογία. Τα επεισόδια που άρχισαν να γίνονται, αλλά και η μερική βία στα γήπεδα σε παιχνίδια που τελειώνουν στις 7 το βράδυ, παραπέμπουν σε άλλες εποχές και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει. Κλοτσιές σε επόπτες και κεφαλοκλειδώματα, πλήρης ποδοσφαιρική αναρχία και οι αρμόδιοι, απαθείς πετούν το μπαλάκι στην Πειθαρχική. Άρθρα που αντί να γίνονται στα αποδυτήρια, γίνονται στο γραφείο και συνιστούν τελευταίως μία απαράδεκτη μόδα!
Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι μέρος της κοινωνίας και είναι σε συνάρτηση με την κρίση. Μία κρίση που έχει χτυπήσει την πόρτα του λεσβιακού ποδοσφαίρου και τα ευχολόγια και τα επικοινωνιακά παιχνίδια καρέκλας και βιτρίνας απλά δεν προσφέρουν τίποτα. Το ποδόσφαιρο είναι σε «ώρα μηδέν» και όλοι μαζί με την Ε.Π.Σ. θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν, με σύνεση και λογική.
Η χαλαρότητα στη λειτουργία είναι γεγονός και δεν μπορεί να το κρύψει κανένας. Ένα ποδόσφαιρο που έχει αφεθεί στην τύχη του! Φτάνει, όμως, πια! Έλεος! Ας σταματήσει το ποδοσφαιρικό και επικοινωνιακό αλισβερίσι κομμένο και ραμμένο πάνω στις προσωπικές τους λογικές, ώστε να ανασάνει ο χώρος! Ας πάψουν να βλέπουν όλοι ποδόσφαιρο με τα δικά τους μάτια (ή καλύτερα με κιάλια), που σε άλλες εποχές έσκιζαν τα ιμάτιά τους (αποχές διαιτητών, δημοσιεύσεις σε εφημερίδες κ.λπ.) και τώρα αδιαφορούν επειδή έτσι τους βολεύει…