Μερικοί μήνες πέρασαν από τις 11 του Μάρτη, από την σεισμική καταστροφή που έπληξε την Ιαπωνία, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. Η κατάσταση παραμένει κρίσιμη σε σχέση με την υπαρκτή, πυρηνική καταστροφή. Το ραδιενεργό υλικό που συνεχίζουν να διασκορπίζουν οι πυρηνικοί αντιδραστήρες, εξακολουθεί να μολύνει τη γη, τη θάλασσα και την ατμόσφαιρα. Καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον αλλά και το ανθρώπινο είδος...

Όταν τα όρια που έχουν τεθεί, ξεπεράστηκαν σε πολλές περιοχές τουλάχιστον κατά 100.000 φορές, τότε γίνεται αντιληπτό το μέγεθος των επιπτώσεων. Οι επιστήμονες, όντας -οι περισσότεροι από αυτούς- υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου, ψελλίζουν διάφορα παραμύθια για να καθησυχάσουν τον κόσμο. Μιλούν για... εξασθένηση του πυρηνικού νέφους τη στιγμή που γνωρίζουν πολύ καλά πως για να υπάρξει κάποιου είδους εξασθένηση, χρειάζεται να περάσουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια, ενώ οι επιπτώσεις επιβαρύνουν για μεγαλύτερα διαστήματα το περιβάλλον!

Και μόνο το περιστατικό του Τσέρνομπιλ, που συνέβη το 1986, πριν από 26 ολόκληρα χρόνια, είναι ενδεικτικό, αφού οι περιπτώσεις καρκίνων (π.χ. του θυρεοειδούς) στη βόρεια Ελλάδα έχουν αυξηθεί. Θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας και τις συνέπειες του «ατυχήματος» στον πυρηνικό σταθμό Κοζλοντούι, στη Βουλγαρία. Η ζωή στον πλανήτη χειροτερεύει από πολλές πλευρές. Τα περιστατικά διαρροής ραδιενέργειας που έχουν γίνει γνωστά τα τελευταία 30 χρόνια, ξεπερνούν τα 800! Δεν χρειάζονται ούτε σεισμοί ούτε τσουνάμι, για να εκδηλωθεί ένα «ατύχημα». Και στην ανεπτυγμένη τεχνογνωσιακά Ιαπωνία το γνωρίζουν καλά, αφού μόνο τα τελευταία 22 χρόνια έχουν επίσημα καταγραφεί «ατυχήματα», όπως στο Τοκάι Μούρα (Σεπτέμβριος 1999), στο Σίκα (1999), στο Καζιβαζάκι-Καρίβα (2007). Το ίδιο διάστημα, «ατυχήματα» στο Ντέβιντ Μπες, (ΗΠΑ 2002), το Φόρσμαρκ (Σουηδία 2006) και στο Κοζλοντούι (Βουλγαρία 2006). Συνεπώς, όταν μιλούν για «ατυχήματα», λένε ψέματα και το ξέρουν πολύ καλά!

Το μεγάλο κεφάλαιο, θέλοντας να εδραιώσει την κυριαρχία του, σκοπεύοντας να αυξήσει την εξουσία του και τα κέρδη του, φυτεύει πυρηνικούς αντιδραστήρες (τις σύγχρονες βόμβες ολέθρου), που τώρα τους έχουν βαφτίσει «πράσινους», «οικολογικούς», για να τους κάνουν αποδεκτούς από τον κόσμο...

Ούτε ο ίδιος ο Λήο Ζίλαρντ, ο εφευρέτης της πυρηνικής ενέργειας, θα φανταζόταν την καταστροφή που θα προκαλούσε στην ανθρωπότητα, η σύλληψη μιας ιδέας. Ότι δηλαδή, ήταν δυνατό να βρεθεί ένα στοιχείο που να διασπάται ο πυρήνας του, καθώς βομβαρδίζεται από νετρόνια, έτσι ώστε να συντηρήσει μια αλυσωτή πυρηνική αντίδραση. 67 χρόνια μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, που χαρακτηρίστηκαν σαν το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει ποτέ δεχθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός, ο πλανήτης έχει δεχτεί στο σώμα του αμέτρητες πυρηνικές δοκιμές, έχει γεμίσει με έναν ανυπολόγιστο όγκο από πυρηνικά απόβλητα και έχει υποστεί μια τεράστια φθορά. Οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, παραμένουν ακλόνητοι στην απόφασή τους να μολύνουν και να θανατώνουν τη Γη και τους ανθρώπους!

Η διαρκής μόλυνση του πλανήτη αλλοιώνει τη φύση, τα φυτά, τα ζώα και τους ανθρώπους, κατασκευάζοντας μεταλλαγμένα είδη και αυξάνοντας τον αριθμό των ανθρώπων που αρρωσταίνουν από ανίατες ασθένειες. Κι όσο αυτό συνεχίζεται, τόσο και ο εκφυλισμός παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, που δεν είναι άμεσα αντιληπτές, αφού η πυρηνική ενέργεια κτυπά με «αόρατο» τρόπο...

Η Ιαπωνία, η χώρα που δέχθηκε πολύνεκρες ατομικές βόμβες, σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι το 1945, είναι εκείνη που χρησιμοποιεί 54 πυρηνικά εργοστάσια στην επικράτειά της! Προφανώς, η μνήμη παραχώρησε τη θέση της στη λήθη και η κάλυψη του ενεργοβόρου τεχνολογικού πολιτισμού, έγινε αυτοσκοπός. Μετά τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, είναι η τρίτη σε μέγεθος χώρα στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Αν αναλογιστεί κάποιος πως συνολικά 31 χώρες διαθέτουν περισσότερους από 440 πυρηνικούς αντιδραστήρες σε λειτουργία, δεν χρειάζεται να προσπαθήσει ιδιαίτερα για να καταλάβει, πως ήδη η καταστροφή ολόκληρης της γης είναι προ των πυλών... Αφού, είναι ξεκάθαρο πως σε περίπτωση... «ατυχήματος» των πυρηνικών σταθμών, υπάρχει άμεσος αντίκτυπος τόσο σε όλες τις όμορες χώρες, όσο και σε περιοχές που βρίσκονται αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Σαν άνθρωποι, 67 χρόνια μετά, οφείλουμε να μην αφήσουμε την εξουσιαστική μανία να μετατρέψει τον πλανήτη, σε μια άγονη και κατεστραμμένη σφαιρική μάζα. Οφείλουμε να ανατρέψουμε την κυριαρχία τους, όσο ακόμα ο ήλιος ανεβαίνει στον ουρανό, όσο ακόμα στη Γη φυτρώνει χορτάρι, όσο στις θάλασσες υπάρχει ζωή… Μέσα από τον πυρηνικό λάκκο των λεόντων,
...ο Δανιήλ.