Oι ώρες είναι πράγματι δύσκολες για τη χώρα. Είναι πράγματι δύσκολες για τον κάθε πολίτη, για την ελληνική κοινωνία. Αυτές τις στιγμές λοιπόν απαιτούμε πρώτα από όλα το σεβασμό. Το σεβασμό στην Ελλάδα, τον πολιτισμό και την ιστορία της. Το σεβασμό για την κοινωνία που εδώ και τρία σχεδόν χρόνια σηκώνει το βάρος λάθος επιλογών. Το σεβασμό στην κάθε οικογένεια που αγωνίζεται για να παραμείνει όρθια υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, το σεβασμό για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που ξεπερνάνε τον εαυτό τους για να επιβιώσουν.
Η απαίτηση αυτή δεν είναι διαπραγματεύσιμη και είναι απαιτητή από όλους χωρίς εξαιρέσεις. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη έλλειψη σεβασμού από την άρνηση του δικαιώματος της επιλογής στον κάθε πολίτη ή την αμφισβήτηση της ίδιας της δυνατότητάς του για μια ορθή επιλογή.
Τόσο σε εθνικό όσο ασφαλώς και σε τοπικό επίπεδο, η κοινωνία είναι αυτή που θα επιλέξει αυτούς που θεωρεί άξιους να την εκπροσωπήσουν, να μπούνε μπροστά και να εκφράσουν τις ανάγκες και τα «θέλω» της. Η κοινωνία θα επιλέξει αυτούς που θεωρεί ικανούς για να αγωνιστούν μαζί της προκειμένου να θεραπευθούν προβλήματα και αδυναμίες, προκειμένου να υπάρξει μια δυναμική ανόδου κατ’ αρχήν των νησιών μας.
Αναφερόμενος κυρίως στα του τόπου μας, έχουν ήδη παρουσιαστεί φαινόμενα προβολής της «ασύγκριτης» εμπειρίας περί τα κοινά κάποιων πιθανών υποψηφίων. Αυτοδιαφημίζονται, τονίζοντας ότι κατά το παρελθόν υπήρξαν η επιλογή της κοινωνίας μας και κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πιο σωστή επιλογή.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, θα πρότεινα μεγαλύτερη εγκράτεια.
Όλοι μας έχουμε πλέον αντιληφθεί κάποια πράγματα και έχουμε προσεγγίσει τη συμμετοχή στα κοινά υπό άλλο πρίσμα. Πρόσωπα και καταστάσεις του παρελθόντος έχουν περάσει αναγκαστικά από τη διαδικασία της κριτικής και ο κάθε ένας έχει βγάλει τα συμπεράσματά του.
Η κοινωνία τη στιγμή αυτή αδιαφορεί στο να ακούσει μια επανάληψη των όσων άκουγε τα προηγούμενα χρόνια. Τολμώ να πω ότι αυτό που κυρίως έχει ανάγκη, δεν είναι καν να ακούσει. Είναι να ακουστεί. Είναι να διατυπώσει τις ανάγκες της, να θέσει τους όρους της, να προσδιορίσει τις απαιτήσεις της και να προκαλέσει όσους μπορούν να ανταποκριθούν, να δώσουν το παρών. Η κοινωνία είναι αυτή που δίνει το κάλεσμα, που κρίνει, που αποφασίζει. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να «πατρονάρει» απόψεις, θέσεις κοινωνικές τάσεις. Είναι τουλάχιστον ασέβεια η προσπάθεια να καλουπωθούν οι επιλογές της τοπικής κοινωνίας σε εκ των προτέρων ορθές και μη ορθές λύσεις. Και βέβαια μιλάω για προσπάθεια, γιατί θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψει κάποιος ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, όταν ο βαθμός της πολιτικής ωριμότητας του Έλληνα βρίσκεται υψηλότερα από ποτέ, τέτοιου είδους απόπειρες θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα.
Στερεότυπα, προκαταλήψεις, «προνομιούχοι», «χαρισματικοί» και «κληρονόμοι» στα κοινά έχουν τελειώσει για πάντα. Όσοι λοιπόν θέλουν να μετέχουν, ας αφήσουν στην άκρη τακτικές που σε άλλες εποχές μπορεί να μας έκαναν να γελάσουμε, τώρα όμως μας θυμώνουν.

* Ο Δημήτρης Παπαγιαννίδης είναι επίτιμος διοικητής Ναυτικής Εκπαιδεύσεως.