Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά… Οι περισσότεροι θα περάσουν τις γιορτές στο σπίτι τους ή θα διασκεδάσουν κάπου, με τις οικογένειές τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Για πολλούς όμως συμπολίτες μας, οι «οικογενειακές» γιορτές είναι σελίδες πολύ παλιότερου ημερολογίου, αφού και οι ίδιοι μετρούν πολλά χρόνια στην πλάτη τους. Ηλικιωμένοι Μυτιληνιοί, που πλέον ζουν στο Γηροκομείο «Ο Άγιος Γεώργιος», θυμούνται με συγκίνηση και νοσταλγία τα χρόνια που γιόρταζαν με τις οικογένειες τους, που όπως λένε, ήταν γι’ αυτούς «τα καλύτερα Χριστούγεννα».

Συνολικά 115 είναι οι ηλικιωμένοι συμπολίτες μας, που κατοικούν πλέον στο Γηροκομείο «Ο Άγιος Γεώργιος». Όλοι από 65 ετών και πάνω, έχοντας συγκεντρώσει την εμπειρία και τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής, άλλοι με τις οικογένειές τους να τους επισκέπτονται σχεδόν κάθε μέρα και άλλοι έχοντας μείνει μόνοι στη ζωή.
Τις μέρες των γιορτών, όλα γίνονται πιο έντονα: η μοναξιά γίνεται πολύ πιο δύσκολη όταν συνεχίζεται, η χαρά και η αγάπη πολλαπλασιάζονται όταν μοιράζονται. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση των τεσσάρων κατοίκων του Γηροκομείου, που αναζήτησαν στη μνήμη τους, τις ομορφότερες γιορτινές στιγμές. Για όλους, ήταν αυτές που περνούσαν με το έτερο ήμισυ και τις οικογένειές τους…


Μαρία Κωνσταντακέλλη, 101 ετών
«Τα καλύτερα Χριστούγεννα ήταν με τον άνδρα μου, στο σπίτι μου. Εγώ έφτιαχνα τα φιρίκια μου και τα σιρόπιαζα, ερχόταν κόσμος και γιορτάζαμε. Μάλιστα, κάποιες φορές είχαμε πάει και εκδρομές, θυμάμαι τις χρονιές που πήγαμε στην Πάτμο και στα Ιεροσόλυμα. Εδώ και χρόνια, όμως, δεν έχω πια τον άντρα μου στο πλευρό μου. Περνάω τα Χριστούγεννα και τις άλλες γιορτές, πάντα στο γηροκομείο, αλλά με επισκέπτεται πολύ συχνά η κόρη μου».


Τα καλύτερα Χριστούγεννα ήταν με τον άντρα μου», λέει δακρύζοντας η κ. Μαρία Κωνσταντακέλλη, που παρά τα 101 χρόνια της, τα έχει …400!

Νικόλαος Μυρωδέλλης, 82 ετών
«Τα Χριστούγεννα και οι γιορτές ήταν όμορφα, πριν πεθάνει η γυναίκα μου. Ήμασταν 45 χρόνια παντρεμένοι και αγαπιόμασταν πολύ, έφυγε όμως από τη ζωή το 2005. Δεν είναι εύκολο να θυμηθώ κάποια ξεχωριστά Χριστούγεννα. Πάντα γιορτάζαμε οι δυο μας, αφού δεν κάναμε παιδιά και πάντα τα γιορτάζαμε εδώ στη Μυτιλήνη. Τα μαγείρευε όλα η γυναίκα μου, ήταν πάρα πολύ καλή μαγείρισσα. Δεν έφτιαχνε γαλοπούλα, αλλά κοτόπουλο γεμιστό και πολλά γλυκά και συχνά έρχονταν και φίλοι στο σπίτι να γιορτάσουμε μαζί ή πηγαίναμε εμείς σε φιλικά σπίτια. Δεν ανταλλάσσαμε κάποια ιδιαίτερα δώρα, τα συνηθισμένα παίρναμε ο ένας στον άλλο. Εξάλλου, το βιβλιάριο της τράπεζας, το είχε … η γυναίκα μου! Αν πηγαίναμε σε γιορτές που διοργάνωνε ο Δήμος Μυτιλήνης; Α, όχι, δεν πηγαίναμε σε τέτοια πράγματα, εγώ ήμουν βοηθός ψάλτης και αυτό με γέμιζε, μου αρκούσε, δεν ήθελα τίποτα άλλο. Πώς θα περάσω τις φετινές γιορτές; Τα Χριστούγεννα με κάλεσαν και έφαγα σε ένα συγγενικό σπίτι, εκεί θα πάω και για την Πρωτοχρονιά, δεν θέλω όμως να γίνομαι “βάρος”. Τρεις λέξεις έχω να πω ως ευχές στον κόσμο για τις φετινές γιορτές: αγάπη, αγάπη, αγάπη… Αν φύγει αυτό, φεύγουν όλα τα άλλα, καταστρέφονται…».


Αγάπη εις …τριπλούν, έχει να ευχηθεί ο κ. Νικόλαος Μυρωδέλλης. Εξάλλου και στον ίδιο λείπουν τα χρόνια που περνούσε τις γιορτές με την αγαπημένη του σύζυγο

Μαρία Αλεξίου, 88 ετών
«Εδώ και πολλά χρόνια, τα Χριστούγεννα για μένα είναι δυστυχισμένα. Πριν από 21 χρόνια, έχασα μέσα σε έξι μήνες, τρεις ανθρώπους: τον αδερφό, τη μητέρα και τον άντρα μου. Από τότε ήμουν πάντα μόνη, αφού και τα τέσσερα παιδιά μου βρίσκονται στο εξωτερικό, τα τρία στην Αυστραλία και το ένα στον Καναδά και έχουν να έρθουν στην Ελλάδα 30 - 40 χρόνια. Πριν φύγουν τα παιδιά μου, κάναμε όλοι μαζί Χριστούγεννα στα Λουτρά που μέναμε, πάντα στο σπίτι, αφού ο σύζυγός μου δεν ήθελε να πηγαίνουμε πουθενά. Εγώ μαγείρευα, έφτιαχνα κότα γεμιστή και σουπίτσα και τσουρέκι για βασιλόπιτα για την Πρωτοχρονιά. Ήταν φτωχικές οι γιορτές, αλλά περνούσαμε όμορφα και οικογενειακά. Είμαι στο γηροκομείο εδώ και ενάμιση χρόνο και θα κάνω γιορτές εδώ. Εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους, υγεία, γέλιο και αγάπη…».


Εδώ και 21 χρόνια περνάει τις γιορτές μόνη της η κ. Μαρία Αλεξίου και αυτό ισχύει φυσικά για όλο το χρόνο

Ευστράτιος Στόικος, 86 ετών
«Τις γιορτές τις περνούσαμε πάντα “σφιχτά” και στριμωγμένα, αφού ήμασταν μεγάλη οικογένεια. Ήμασταν πέντε αδέρφια στην οικογένεια και ο πατέρας μας ήταν μεγάλος σε ηλικία. Έτσι, τις γιορτές δούλευα πάντα κι εγώ, πηγαίνοντας από χωριό σε χωριό και πουλώντας λαχανικά και φρούτα. Αργότερα, δούλευα ως υπάλληλος στην εκκλησία της Παναγιάς στην Αγιάσο, το χωριό μου. Όταν έκανα κι εγώ οικογένεια, γιόρταζα με τη γυναίκα μου και το γιο μου. Τώρα η γυναίκα μου έχει φύγει από τη ζωή και ο γιος μου είναι δάσκαλος στην Πάτμο, αλλά έρχεται στο νησί μας και με βλέπει συχνά, με παίρνει τηλέφωνο κάθε μέρα. Άλλωστε, κάθε χειμώνα με παίρνει κοντά του για έξι μήνες και γιορτάζουμε μαζί τα Χριστούγεννα στην Πάτμο. Φέτος, δυστυχώς, λόγω του ότι είχα κάποιο πρόβλημα με την υγεία μου και ήμουν στο κρεβάτι για κάποιο καιρό, με έφερε στο γηροκομείο πριν τρεις μήνες και δεν έχω μπορέσει να πάω εγώ εκεί. Μετά τις γιορτές, όμως, θα έρθει στην Αγιάσο, για να με δει. Δίνω την ευχή μου για αγάπη για τις γιορτές, σε όλον τον κόσμο και τους υπαλλήλους του γηροκομείου, που είναι πολύ καλοί.


Από τους …τυχερούς ο κ. Ευστράτιος Στόικος, που κάθε χειμώνα τον περνάει δίπλα στο γιο του, στην Πάτμο