Και να που ο νέος ιός της γρίπης, ο Η1Ν1, χτύπησε και τη δική μας πόρτα. Κι όχι μόνο τη χτύπησε, παρά ήρθε με τον αέρα μεγάλου κατακτητή και θρονιάστηκε θριαμβευτικά στην ψυχή μας. Γιατί, άλλος λίγο κι άλλος πολύ, όλοι τον νιώσαμε βαθιά μέσα στο πετσί μας. Όχι, δε νοσήσαμε όλοι στο σώμα. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς γίναμε φορείς του, γιατί τον κουβαλάμε στην ψυχή μας…
Ύστερα από το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους του Μανχάταν, την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η ανθρωπότητα - δέκα περίπου χρόνια μετά - ξαναζεί ένα νέο εφιάλτη. Η τρομοκρατία - όπως συμβαίνει τελευταία με τους περισσότερους ιούς - μεταλλάχθηκε· κι έγινε πανδημία! Ένα εφιαλτικό σενάριο, σαν από ταινία τρόμου, πλανιέται σ' ολόκληρο τον πλανήτη, ενώ η έννοια της παγκοσμιοποίησης αποκτά τώρα τρομακτικές διαστάσεις.
Φαίνεται πως ο νέος ιός διαθέτει πολύ καλό βιογραφικό, γιατί αστραπιαία «έπιασε δουλειά» και ραγδαία εξαπλώθηκε, σαν τις εφτά πληγές του Φαραώ, σ' ολόκληρη την πολύπαθη και γι' αυτό - κι ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός - πολυσύμπαθη ανθρωπότητα.
Πρώτα (πρώτη πληγή) δημιουργήθηκε - κατά την επικρατέστερη των διαδόσεων - σε κάποια εργαστήρια φαρμακευτικών εταιρειών, που δεν άντεχαν να βλέπουν να βουλιάζουν ολοένα στην κινούμενη άμμο της χειρότερης οικονομικής κρίσης που γνώρισε η ανθρωπότητα τα τελευταία 100 και πλέον χρόνια. Γιατί μαζί με τον ιό Η1Ν1 «έριξαν στην αγορά» (δεύτερη πληγή) και το αντίδοτό του, το περίφημο αμφιλεγόμενο εμβόλιο που, τελικά, μόνο αναστάτωση προκάλεσε κι έριδες κι ανταγωνισμό και δύο εν γένει αντίπαλα στρατόπεδα: εκείνο των υποστηρικτών κι εκείνο των πολέμιών του.
Αλλά ας είναι. Μετά την εμφάνιση του ιού, ήρθε και η τρίτη πληγή, τα Μ.Μ.Ε., να σπείρουν τον τρόμο και τον πανικό, κατ' επιταγή των ίδιων των φαρμακοβιομηχανιών. Το σύνθημα ήταν ένα: «Ο ιός Η1Ν1 είναι παρών. Διαδώστε τον!» Άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά και ρεπορτάζ στη μικρή οθόνη και συζητήσεις επί συζητήσεων και μια ατέλειωτη στρατιά από ρεπόρτερ, δημοσιογράφους, αναλυτές, γιατρούς, πολιτικούς, ειδήμονες και μη, σχετικούς και άσχετους ρίχτηκαν στο κυνήγι της είδησης και στον αρρωστημένο ανταγωνισμό μιας τρομοπληξίας χωρίς προηγούμενο.
Τα αποτελέσματα - η τέταρτη πληγή και, μακάρι, να μη ζήσουμε κι άλλες - ορατά διά γυμνού οφθαλμού: Μάσκες μονής, διπλής και τριπλής… επίστρωσης - σαν τα ξυραφάκια με μία, δύο ή τρεις λεπίδες για καλύτερο αποτέλεσμα -, διαφόρων ειδών και συχνά αμφιβόλου ποιότητας αντισηπτικά χεριών, σε μικρά ή μεγάλα μπουκαλάκια, σε διάφορα… χρώματα και με διάφορα… αρώματα (!) και οινόπνευμα - προτιμητέον το λευκό, που είναι και άοσμο, αλλά γι' αυτό, προσοχή, είναι και ακριβότερο από το μπλε - έγιναν είδη πρώτης ανάγκης και σε πολλές περιπτώσεις εξέλειψαν από τα ράφια των φαρμακείων.

(συνεχίζεται...)