«Μας λένε πως η γη μας είναι φτωχή και γι’ αυτό μάς δέρνει η πείνα και δεν κάνουμε προκοπή. Αυτό δεν είναι σωστό, μας είπε ο Δάσκαλος σήμερα.
Μας λένε πως το καθυστερημένο χωριό και γενικά το αγροτικό ζήτημα βάλτωσε και γι’ αυτό έριξε τον τόπο μας πίσω, και στην οικονομική του ζωή και στην πνευματική. Αυτό είναι σωστό.
Δε φταίει η γη μας! Ξέρουμε ότι μέσα της, το υπέδαφος, είναι πλούσιο, ξέρουμε ακόμα ότι τα νερά της είναι τέτοια ώστε μπορούμε μέσα σε λίγα χρόνια να φτάσουμε στην πρώτη γραμμή της παραγωγής.
Μόνο η Θεσσαλία, άμα χρησιμοποιήσει τις λίμνες της και τα ποτάμια της αποξηραίνοντας την Κάρλα και τους βάλτους της, και χρησιμοποιήσει λιπάσματα, θα μάς δώσει το ψωμί όλης της χώρας. Και δεν είναι μόνο ή Θεσσαλία, έχει κι άλλα μέρη ή Ελλάδα.
Ρίζα του κακού είναι ο κακός κλήρος του αγρότη, οι πολύ καθυστερημένες μέθοδες της παραγωγής, το περίφημο αλέτρι που είχανε οι πρόγονοί μας εδώ και 2.500 χρόνια. Ακόμα ρίζα του κακού είναι το λίγο, πολύ λίγο εισόδημά του και τα χρέη του. Είναι πνιγμένος ως το λαιμό ο αγρότης από χρέη.
Γίνηκαν πολλοί οργανισμοί δήθεν για να τον βοηθήσουν, μα όλοι ήταν βδέλλες που του ρουφούν το αίμα και πιο μεγάλη απ’ όλες, το τοκογλυφικό χταπόδι, η Αγροτική Τράπεζα.
Πώς ο Έλληνας αγρότης θα δημιουργήσει κίνηση αγοραστική, πού θα βρουν οι αγρότες να αγοράσουν τα διάφορα είδη που χρειάζονται; Λεπτά δεν έχουν, εισόδημα δεν έχουν. Έτσι η βιομηχανία αφού δε βρίσκει μεγάλη κατανάλωση είναι καθυστερημένη, η συγκοινωνία είναι πρωτόγονη κι ο πολιτισμός μας ολότελα καθυστερημένος.
Έτσι είμαστε από του 1821 ως την 4η Αυγούστου. Αύτη μεγάλωσε τη φτώχια κι έκαμε τις συμφορές μας πιο αβάσταχτες. Ό,τι κακό είχαμε τόκαμε χίλιες φορές χειρότερα. Είναι η εποχή που με φρίκη θα την συλλογιούνται οι απόγονοί μας.
Γι’ αυτό ο αγρότης ξεπέρασε όλους τους αγρότες της Ευρώπης σε δυστυχία. Έχει τα ρεκόρ από την ανάποδη.
Ή παραγωγή μας σε γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα είναι πιο χαμηλή από όλους.
Έχουμε το μεγαλύτερο χρέος στους ξένους.
Οι φόροι που μας έβαζαν ήταν μεγαλύτεροι από τους φόρους που πληρώνουν οι άλλοι λαοί.
Έχουμε το ρεκόρ της φτωχής ζωής. Κανένας άλλος λαός της Ευρώπης δε ζει τόσο φτωχικά. Και φυσικά ο εργάτης και ο αγρότης είναι οι πιο φτωχοί μέσα στους φτωχούς. Η φτώχια αυτή μάς κάνει να έχουμε κι άλλα ρεκόρ. Είμαστε αγράμματοι 50%. Κι αυτοί όπως καταλαβαίνουμε οι αγράμματοι είναι περισσότερο χωριάτες και χωριάτισσες.
Αυτή ήταν η κατάστασή μας, είπε ο Δάσκαλος, όταν ήρθε ο Καταχτητής. Εκείνος πια μας αποτέλειωσε. Άνθρωποι, ζώα, δάση, όλα ρημάχτηκαν.
Γι’ αυτά κι ο πρώτος που άρπαξε το όπλο και βγήκε στο βουνό είναι ο φτωχός χωριάτης, ο τσοπάνος, ο αγωγιάτης. Πάνω στην αγροτιά στηρίχτηκε η εθνική μας επανάσταση.
Αυτή είναι ο Άτλαντας.
Αυτή δίνει τα τρόφιμα τα γεωργικά και κτηνοτροφικά: μπομπότα, στάρι, κριθάρι, βρώμη, κρέας, τυρί. Αύτη δίνει τα μεταφορικά μέσα: το μουλάρι, το γαϊδούρι. Κι όταν έπεσαν αυτά από την πείνα, πάλι η ράχη του χωριάτη, της χωριάτισας κουβάλησε «ζαλίγκα» την μπομπότα και τα πολεμοφόδια που χρειάστηκαν οι αντάρτες.
Για τις θυσίες αυτές όμως ανταμείφθηκε ο αγρότης. Η λαϊκή επανάσταση τον γλιτώνει από τους φόρους, τον εισπράχτορα, τον αστυνόμο, τον ειρηνοδίκη, τον αγρονόμο, όλους αυτούς τους βασανιστές του παλιού καιρού που του έβαζε στο κεφάλι του ή Αγροτική Τράπεζα.
Τώρα πια ο χωρικός πήρε ο ίδιος στα χέρια του τη ζωή του. Γεύτηκε τη λευτεριά του. Πήρε τη διοίκηση του χωριού του, τα δικαστήρια, την αγροφυλακή, την πολιτοφυλακή.
Βλέπει πως ζει και βασιλεύει χωρίς να έχει ανάγκη από βασιληάδες, κομματάρχες και βλαχοδήμαρχους. Αρχίζει να θεμελιώνει μια νέα ζωή που δεν την ήξερε προστίτερα.
Φτιάνει λαϊκά ιατρεία, λαϊκά φαρμακεία, παιδικούς σταθμούς, μαθητικά συσσίτια και τόσα άλλα.
Γι’ αυτό αγωνίζεται τώρα με τ’ όπλο στο χέρι, για να αποχτήσει και να χτίσει γερά τη Λαϊκή Δημοκρατία, οπού μέσα σ’ αυτή θα λύσει τελειωτικά κι αποφασιστικά το αγροτικό πρόβλημα.
Σήμερα, η ΠΕΕΑ βάζει τα πρώτα θεμέλια, ανοίγει το δρόμο. Μα το σπουδαίο είναι ότι πήρε ο ίδιος ο χωρικός την υπόθεσή του στα χέρια του. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος, σε όλο το αγροτικό ζήτημα κι είναι μαζί και εγγύηση πως θα λυθεί οριστικά για όφελος του χωρικού.»

Από το «Αναγνωστικό της Γ΄ και Δ΄ τάξης, “Τα Αετόπουλα”.» Έκδοση «Ελεύθερης Ελλάδας», 1944. Από τον ιστορικό λάκκο των λεόντων…

… ο Δανιήλ.