Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα. Σε αυτό μου το άρθρο θέλω σύντομα, βήμα-βήμα να θυμηθούμε το μήνυμα της κάθε μιας ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδας. Από το «Ωσαννά» ως το «Ανάστα ο Θεός».
Κυριακή των Βαΐων: Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους. Τον υποδέχτηκε με αλαλαγμούς… Κάπως έτσι, αλλά πιο αληθινά, μας προτρέπει η Εκκλησία μας να Τον υποδεχθούμε κι εμείς. Στις καρδιές μας. Κι όμως, μετά από κάθε Μεγάλη Εβδομάδα αποδεικνυόμαστε, δυστυχώς… εποχικοί Χριστιανοί.
Μεγάλη Δευτέρα: Προβάλλεται πρώτον, η εγκράτεια του Ιωσήφ του Παγκάλου. Ήταν δισέγγονο του Αβραάμ. Πουλήθηκε από τα αδέλφια του, όπως ο Ιησούς από τους συμπατριώτες Του. Ο Ιωσήφ αποτελεί μία θαυμάσια προεικόνιση του Κυρίου για την αγνότητά του, την πραότητά του, την ανεξικακία του και τα παθήματά του. Και δεύτερον, η Εκκλησία μας θυμίζει «την υπό του Κυρίου καταρασθείσα και ξηρανθείσα συκή», λόγω της ακαρπίας της. Θέλει να μας προτρέψει να παρατήσουμε τα λόγια και τη θεωρία και να ντυθούμε με αρετές.
Μεγάλη Τρίτη: Ακούγονται στις λατρευτικές μας συνάξεις δυο διδακτικές παραβολές, των «Δέκα Παρθένων» και «των ταλάντων». Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, αγωνιζόμενοι αδιάκοπα ώστε ανά πάσα στιγμή και ώρα να υποδεχθούμε το θάνατο και τη Δεύτερη του Χριστού Παρουσία. Αλλιώς, θα μείνουμε εκτός της Βασιλείας του Θεού όπως οι πέντε άμυαλες παρθένες.
Μεγάλη Τετάρτη: Υπενθυμίζεται η περίπτωση της αμαρτωλής γυναίκας που άλειψε τον Ιησού με πανάκριβο μύρο, λίγο πριν το Πάθος Του. Μια πόρνη ευχαριστεί τον Κύριο, ενώ ένα σωρό θεοφοβούμενος όχλος ετοιμάζεται να Τον σταυρώσει παρασυρμένος από τους θρησκευτικούς αρχηγούς του. Το Μεγάλο Συνέδριο των Ιουδαίων, το ανώτατο δικαστήριό τους, συγκαλείται και η προδοσία μεθοδεύεται.
Μεγάλη Πέμπτη: Ο Χριστός πλένει τα πόδια των μαθητών Του, ακόμη και του Ιούδα! Τους (μας) είπε πως όποιος θέλει να είναι μεγάλος ανάμεσά σας θα πρέπει να συμπεριφέρεται ως δούλος των άλλων. Ταπεινώνεται ο Ιησούς από αγάπη προς τους φίλους Του, τους διακονεί! Κι αμέσως μετά ο Μυστικός Δείπνος. Η παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Και μετά, μέσα στη νύχτα, η εναγώνια προσευχή του Ιησού, η μισητή προδοσία, η σύλληψη, οι ανακρίσεις. Ο Αναμάρτητος καταδικάζεται σε θάνατο ως αμαρτωλός, γιατί παρασύρει τα πλήθη, δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου και ονομάζει τον εαυτό Του Υιό του Θεού!
Μεγάλη Παρασκευή: Η ιερότερη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Η ανυπέρβλητη θυσία του Κυρίου. Ημέρα πένθους και χαράς. Ημέρα ψυχικού πόνου και συναίσθησης ενοχής. Της δικής μας ενοχής. Γιατί «υπέρ ημών Χριστός απέθανε». Ακούγεται ο όχλος με το «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν», ακούγεται κι ο ληστής με το «μνήσθητί μου, Κύριε». Επιλέγω ρόλους. Επιλέγω την προσωπική μου πορεία…
Και Μεγάλο Σάββατο: Ανυπομονώ όχι να φάω, τρώω κάθε μέρα. Ανυπομονώ να δω τον Ιησού αναστημένο. Να συντρίβει το θάνατο. Να χαρίζει τη ζωή στους εντός και εκτός του τάφου ανθρώπους. Ανυπομονώ, γιατί θέλω να ζήσω μαζί Του αιώνια. Ν’ αναστηθώ από τα προβλήματα και τις θλίψεις μου. Να δουν και οι άλλοι πως ο Χριστός μου φάνηκε αδύναμος στο Σταυρό, αλλά είναι δυνατός, Παντοδύναμος αφού ανάστησε τον εαυτό Του κι εμένα και όλους, και τους χθες και τους σήμερα και τους αύριο. Γι’ αυτό χαρούμενα κι επίμονα Του λέω: «Ανάστα ο Θεός», αναστήσου! Αναστήσου στον κόσμο. Αναστήσου μέσα μου…
Καλή Ανάσταση!

*Ο Πρωτοπρεσβύτερος Αθανάσιος Γιουσμάς είναι καθηγητής Θεολόγος και Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Θεράποντα Μυτιλήνης. Όλα τα προηγούμενα δημοσιευμένα την εφημερίδα μας άρθρα του π.Α., μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να μελετήσει στην παρακάτω διεύθυνση: http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/hospitality/author/head_priest/Giousmas/empros/c/contents.html