Ο Στρατής Παττακός είναι ένας από τους κορυφαίους καρδιοχειρουργούς στην Ελλάδα. Πάνω από όλα, όμως, είναι ο δικός μας άνθρωπος. Του μιλάς και σε αντιμετωπίζει σα φίλο καρδιακό, συγκινείται όταν μιλάει για τη γενέτειρά του τη Λέσβο και η ένταση της φωνής του υψώνει ελαφρά όταν αναφέρεται σε όλους αυτούς τους λόγους που κρατούν την ανάπτυξη του νησιού μας μερικές δεκαετίες πίσω. Πόσους ανθρώπους δεν έχει κρατήσει στη ζωή με τα «μαγικά» του χέρια ο Στρατής Παττακός; Έτσι θέλει να συμβεί και με τον τόπο του. Να κρατηθεί στη ζωή. Μιλήσαμε σχεδόν για όλα, με μία κούπα καφέ στο χέρι στο ιατρείο του στο Μαρούσι, μία συζήτηση φιλική και γεμάτη ουσία, λίγα λόγια αλλά καλά, για τον τόπο που λατρεύει, για το νησί που θεωρεί το κέντρο του κόσμου, για τη Λέσβο του!


Κύριε Παττακέ, θέλω να ξεκινήσουμε αυτή την κουβέντα με το Πνευματικό Κέντρο «Μίλτης Παρασκευαΐδης», καθώς όπως είναι γνωστό είστε στην επιτροπή πρωτοβουλίας για την ολοκλήρωση του έργου.
«Θέλω να πιστεύω ότι με όλες αυτές τις ενέργειες που γίνονται, παρ’ όλη την περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύουμε, ότι θα καταφέρουμε να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα. Ο Χριστόδουλος Τσακιρέλλης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής, έχει αφιερωθεί σ’ αυτόν το σκοπό, ενώ όλοι μαζί, με τον πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χαράλαμπο Αθανασίου, και τον επιχειρηματία Γιάννη Παγίδα, προσπαθούμε με τη δυναμική μας να υλοποιήσουμε το μεγάλο στόχο και να δούμε αυτή την εστία πολιτισμού να ολοκληρώνεται.»

Μυτιλήνη. Ποια είναι πρώτη σκέψη που σας έρχεται;
«Πραγματικά με πικραίνει που στη Μυτιλήνη δεν προωθήθηκε ο τουρισμός όπως σε άλλα νησιά, για παράδειγμα στην Κρήτη, στη Ρόδο, στις Κυκλάδες. Λυπάμαι που βλέπω τον Πολιχνίτο να αργοπεθαίνει, και δεν το λέω αυτό επειδή κατάγομαι από εκεί, αλλά δυστυχώς έτσι είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα χωριό που έχει τα πάντα, δεν αναπτύχθηκε όπως άλλες περιοχές της Λέσβου. Περπάτησα στον Πολιχνίτο, στην πλατεία δε βρήκα κανένα συγχωριανό να μου πει μια “καλημέρα”, μόνο μετανάστες - που διευκρινίζω, είναι καλοδεχούμενοι. Στον Πολιχνίτο, το χωριό μου, δεν ακούω πια την ελληνική γλώσσα!»

Για να ερημώσει ο Πολιχνίτος ενώ σε άλλα χωριά της Λέσβου δε συμβαίνει αυτό, κάτι δε γίνεται σωστά...
«Σαφώς κάτι δε γίνεται σωστά. Και όχι μόνο από τους φορείς του νησιού, αλλά από όλους μας. Όλοι μας ευθυνόμαστε, δεν μπορούμε να βγάλουμε τους εαυτούς μας απ’ έξω. Δε γίνεται να περιμένουμε τα πάντα από το δήμαρχο ή το νομάρχη, πρέπει ο καθένας μας να βοηθήσει.»

Ο θησαυρός
Και δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον ανεκμετάλλευτο θησαυρό του Πολιχνίτου που είναι οι ιαματικές πηγές.
«Σας πληροφορώ ότι πρόκειται για τις πιο θερμές πηγές της Ευρώπης και όμως παραμένουν αναξιοποίητες. Σίγουρα δεν μπορώ να κάνω τον εμπειρογνώμονα και να αναφέρω το τι θα μπορούσε να γίνει, όμως όσοι αγαπάμε τον τόπο μας επιβάλλεται να ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να αξιοποιηθεί αυτός ο φυσικός πλούτος. Δε σας κρύβω ότι μίλησα ακόμα και στο Γιώργο Παπανδρέου, πριν τις εκλογές, να πάμε ως περιηγητές στο νησί, να εστιάσουμε στα προβλήματά του. Και θέλω να ξεκαθαρίσω ότι αυτό επιθυμώ να το κάνω με όλους τους πολιτικούς, τηρώ τις ίδιες αποστάσεις από τον καθένα τους, αφού για την πρόοδο του νησιού μας χρειάζεται ενωτικό πνεύμα.»

Τι σημαίνει η Μυτιλήνη για εσάς;
«Είναι τα πάντα, δεν μπορώ να αποκολληθώ από εκεί. Έχω μία ψύχωση με το νησί μου και θέλω να την έχει ο καθένας με τον τόπο του. Για μένα είναι το κέντρο του κόσμου! Η Λέσβος έχει πολύ πνεύμα, παράδοση. Και μπορεί να λένε για τις ιδιαίτερες ερωτικές προτιμήσεις της Σαπφούς, όμως για φανταστείτε, είχε κολλέγιο μουσικής τον 5ο - 6ο π.Χ. αιώνα, όταν οι Αμερικάνες πηδούσαν από κλαδί σε κλαδί! Ας μην ακουμπάμε, λοιπόν, τέτοια θέματα. Για τι να πρωτομιλήσω; Για τον πολιτισμό του νησιού; Τη μυρωδιά του πεύκου, τις ατελείωτες παραλίες, τη μουσική παράδοση; Πρέπει να πιστέψουμε στη Μυτιλήνη και να συμβάλουμε στην ανάπτυξη της. Όταν εγώ χρειάζομαι ελικόπτερο που λέει ο λόγος, για να πάω στη Νυφίδα να δω τον πατέρα μου, όταν δε θέλουμε να παραχωρήσουμε μερικά μέτρα από το χωράφι μας για να γίνει ένας δρόμος, όταν ανοίγουμε καφενεδάκια της πλάκας και όχι κάτι όμορφο, όταν δεν υπάρχει στα Βατερά ένας φούρνος ή ένα κατάστημα για να αγοράσει ο επισκέπτης ένα σουβενίρ, δε θα αναπτυχθεί ο τόπος ποτέ όπως του αξίζει.»

Για τη μυτιληνιά νοοτροπία
Φταίει η νοοτροπία του Μυτιληνιού;
«Είναι άνθρωποι που έχουν αποκοπεί από την έννοια του τουρισμού. Αν βρεθείς σε άλλα νησιά, ο ντόπιος θα προθυμοποιηθεί να σε βοηθήσει, γιατί ξέρει ότι ζει από τον τουρισμό. Ο Μυτιληνιός έχει βολευτεί με τη σύνταξη και το λάδι του, δεν τον ενδιαφέρει να δείξει το καλό του πρόσωπο στον επισκέπτη.»

Για να ελαφρύνουμε λίγο και το κλίμα, ποια είναι, αλήθεια, τα πρώτα πράγματα που κάνετε φθάνοντας στο νησί;
«Να φορέσω το μαγιό μου και να ρίξω μία βουτιά! Είναι τόσο συγκεκριμένα τα πρώτα πράγματα που κάνω, που αναλύοντας κάποιες φορές τον εαυτό μου βάζω τα γέλια! Δηλαδή πάω στο νησί με το πλοίο, όχι με το αεροπλάνο, με το που θα αποβιβαστώ θα πάω στο αεροδρόμιο να παραλάβω τη γυναίκα μου που θα έχει έρθει αεροπορικώς και στη συνέχεια θα περάσω από τον Πολιχνίτο να φάω μια μπουγάτσα. Έπειτα θα πάω στα Βατερά, θα ανοίξω τη βαλίτσα, φοράω το μαγιό μου και 11 η ώρα ρίχνω τη βουτιά μου. Όλες αυτές οι πρώτες κινήσεις, οι ίδιες κάθε καλοκαίρι, είναι προγραμματισμένες με το ρολόι! Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτά και ούτε να αλλάξω την ιεραρχία. Ε, μετά ξεκινάνε οι διακοπές μου στο νησί!»