Μια ανοιξιάτικη νύχτα τού 1964, η 28χρονη Αμερικανίδα Kitty Genovese έπεσε θύμα επίθεσης έξω από το διαμέρισμά της στο Queens της Νέας Υόρκης. Ένας άντρας τής επιτέθηκε και τη χτύπησε με μαχαίρι. Η γυναίκα, τραυματισμένη και έντρομη, άρχισε να φωνάζει: «Θεέ μου, με μαχαίρωσαν. Βοήθεια!»

Σε αρκετά παράθυρα της γειτονιάς άναψαν φώτα και κάποιος από τους γείτονες φώναξε: «Άσε τη γυναίκα ήσυχη.» Ο δράστης απομακρύνθηκε γρήγορα, αλλά μετά από ελάχιστα λεπτά επανήλθε και μαχαίρωσε ακόμη μια φορά τη γυναίκα. Το θύμα αμύνθηκε και ο άντρας έφυγε και πάλι, για να επιστρέψει όμως και να τη μαχαιρώσει και τρίτη φορά.
Η γυναίκα πέθανε.
Η επίθεση διήρκεσε συνολικά μισή ώρα και 38 άτομα υπήρξαν αυτόπτες ή αυτήκοοι μάρτυρες του περιστατικού. Κανένας τους δεν τηλεφώνησε στην αστυνομία. «Δεν ήθελα να μπλέξω», είπαν οι περισσότεροι.
Ο φόνος αυτός προκάλεσε το ενδιαφέρον των κοινωνικών ψυχολόγων John Darley και Bibb Latané, που άρχισαν μια σειρά επιστημονικών ερευνών. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι όσο περισσότεροι είναι οι μάρτυρες ενός εγκλήματος ή ατυχήματος, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες κάποιος από αυτούς να επέμβει. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε Σύνδρομο Genovese ή «σύνδρομο του θεατή» και θεωρείται ένα κλασσικό παράδειγμα στο χώρο της κοινωνικής ψυχολογίας.

* ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 'SCIENCE ILLUSTRATED'