ΕΠΩΝΥΜΩΣ

Σαν «έξυπνος» Νεοέλληνας κι εγώ, όταν στο παρελθόν κουβέντιαζα με φίλους, είτε ξένους είτε κατοίκους εξωτερικού, που μου έλεγαν ότι στις χώρες τους δεν υπάρχει φοροδιαφυγή ή έστω, αν υπάρχει, είναι περιορισμένη και υπό απηνή δίωξη, τους απαντούσα: «είναι που δεν ξέρετε τα κόλπα»!

Όταν όμως άρχιζα να απαριθμώ… κόλπα, με διέκοπταν λέγοντάς μου: Όλα αυτά που μας λες, δεν απαντούν στο βασικό ερώτημα. Καλά τα έβγαλες, καλά δεν τα δήλωσες, το θέμα είναι πώς τα κρύβεις μετά. Και μου εξηγούσαν ότι, αφού στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες ελάχιστο χρήμα κυκλοφορεί σε ρευστό, η πλειοψηφία των συναλλαγών είναι μέσω τραπεζών και τραπεζικό απόρρητο πρακτικά δεν υπάρχει, ανά πάσα στιγμή θα πρέπει να είσαι σε θέση να δικαιολογήσεις την όποια απόκλιση ανάμεσα σε αυτά που δηλώνεις και αυτά που έχεις στην άκρη ή που καταναλώνεις.
Σε κάποιες χώρες, μάλιστα, εκτός από την πρόληψη υπάρχει και η συστηματική… καταστολή. Ειδικευμένες ομάδες αδιάφθορων κυκλοφορούν όπου κινείται χρήμα (δημοπρασίες, πλειστηριασμοί, χώροι πολυδάπανης διασκέδασης κ.λπ.) και αν σε δουν ύποπτο, σε καλούν για τα περαιτέρω. Πολλά ξοδεύεις, πες μας τώρα πού τα βρήκες και αν τα δήλωσες. Κάπως έτσι λοιπόν, εκτός από τη φοροδιαφυγή, ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό και το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί από ενδεχόμενες παράνομες δραστηριότητες.
Έχοντας υπ’ όψιν λοιπόν αυτά τα δυο… αυγά του Κολόμβου, πείσθηκα κάποια στιγμή ότι το όργιο φοροδιαφυγής στην Ελλάδα συνεχίζεται όχι γιατί δε γίνεται διαφορετικά, αλλά γιατί κάποιοι πολύ απλά δε θέλουν να το σταματήσουν. Γιατί, βέβαια, πώς να πιστέψει κανείς ότι όλοι οι πολιτικά υπεύθυνοι τις τελευταίες δεκαετίες, ούτε ήξεραν ούτε και… ρώταγαν! Όταν σε τόσες χώρες έχουν εδώ και χρόνια «ανακαλύψει την Αμερική», το να μην υιοθετείται η εμπειρία τους σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα από τους Έλληνες πολιτικούς, μόνο σε σκοπιμότητα μπορεί να αποδοθεί. Σκοπιμότητα προφανή, για να μη δυσαρεστηθεί η… πελατεία και το αφορολόγητο, ακόμα και το βρόμικο χρήμα, να συντηρεί το σάπιο πολιτικό σύστημα της διαπλοκής.

Όλα αυτά ήταν κοινά μυστικά στην Ελλάδα της ανοχής και του μιθριδατικού εθισμού στη ρεμούλα και τη διαφθορά. Τώρα, όμως, που υποτίθεται ότι τέλειωσαν τα ψέματα; Τώρα που βρεθήκαμε στο «και πέντε» και η κατάρρευση πιθανολογείται βάσιμα; Δε θα περίμενε κανείς, αντί για περικοπές ανελαστικών κοινωνικών δαπανών, οριζόντιες μειώσεις εισοδημάτων ακόμα και αποδεδειγμένα πενόμενων πολιτών και μέτρα υπερφορολόγησης των ίδιων και των ίδιων, να αναζητηθεί η λύση στη ριζική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, όταν αλλού το έκαναν με επιτυχία εδώ και χρόνια, και μάλιστα με απλές κινήσεις;
Ε λοιπόν, ιδού: Ένα μέτρο που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε άλλες χώρες (σε συνδυασμό και με άλλα βέβαια), είναι η δημοσιοποίηση ονομάτων μεγαλοοφειλετών ή αποδεδειγμένα μεγαλοφοροφυγάδων. Μετά λοιπόν από μακρά φιλολογία για το ποιους, πώς και με ποιες προϋποθέσεις θα δημοσιοποιήσουν και εδώ, ο υπουργός Οικονομικών της υπό κατάρρευση κυβέρνησης της υπό κατάρρευση Ελλάδας ανακοίνωσε ότι τα μεν ονόματα των μεγαλοοφειλετών θα τα δώσει μόνο στους… βουλευτές, τα δε ονόματα όσων έβγαλαν πολλά χρήματα στο εξωτερικό θα δημοσιοποιούνται μόνο αν υπερβαίνουν το εκατονταπλάσιο (ναι, καλά διαβάσατε) των δηλωθέντων εισοδημάτων! Και αυτό, λέει, για να μη θιγούν τα προσωπικά δεδομένα!
Προσέξτε θράσος. Ο επί των Οικονομικών υπεύθυνος μιας κυβέρνησης που τα έκανε κυριολεκτικά όλα (έκοψε μισθούς, έκοψε συντάξεις, έκοψε κοινωνικές παροχές, διέλυσε την κοινωνική συνοχή, και όλα αυτά με κινήσεις στο όριο της συνταγματικής νομιμότητας), έχει ευαισθησίες για τα προσωπικά δεδομένα.
Για να πεισθεί και ο πιο καλόπιστος πως δεν είναι ότι δεν μπορούν. Είναι γιατί, ακόμα και τώρα, που κάποιοι λένε ότι μετράμε μέρες πριν την οριστική χρεωκοπία, πολύ απλά δε θέλουν.