ΛΕΣΒΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

Φίλιππος Φιλίππου
Εκδόσεις Ψυχογιός
Αθήνα 2011, σελ. 384

Κέρκυρα, 1937, δικτατορικό καθεστώς Μεταξά. Από τον Ιανουάριο έως το Σεπτέμβριο, ο Οδυσσέας Ελύτης φοιτά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, «απομονωμένος επάνω στο Φρούριο», σύμφωνα με τον ίδιο. Πολλά χρόνια αργότερα, ένας συγγραφέας πηγαίνει στο Νησί των Φαιάκων για να μάθει πώς διήγε τόσους μήνες εκεί ο ποιητής, συνυπηρετώντας με τον Κύπριο φίλο του Ευάγγελο Λουίζο. Με ποιους συναντήθηκε, εκτός από το Λόρενς Ντάρελ, το γιατρό Θεόδωρο Στεφανίδη και μερικούς ντόπιους λογοτέχνες; Πώς περνούσε τις ελεύθερες ώρες του; Ποια ήταν η σχέση του με ορισμένες νεαρές αριστοκράτισσες; Ακόμη, τι κρύβεται πίσω από το ποίημά του «Ελένη»;
Ο ερωτευμένος Ελύτης είναι ένα μυθιστόρημα για το νεαρό έφεδρο αξιωματικό με τα ποιητικά οράματα και ταυτόχρονα μια σπουδή για τον άνθρωπο Ελύτη. Σε αυτό γίνεται λόγος για την πολιτική πλευρά του, μα και την ερωτική. Διότι είναι ερωτικός ποιητής· ολόκληρο το σώμα της ποίησής του είναι ερωτικό. Ο έρωτας διαποτίζει και το «Άξιον Εστί», ίσως το ωραιότερο ποίημα που έχει γραφτεί στην ελληνική γλώσσα. Ο ίδιος σε μια συνέντευξη παραδέχεται την ηδονοθηρία του: «Ήμουν δοσμένος “εις τες ηδονές”, που λέει κι ο Καβάφης.»

Να ένα απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο Ελύτης με τον Δαφνή μοιράστηκαν πολλές εμπειρίες, λογοτεχνικές, πεζοπορικές και άλλες. Κρατούσαν βιβλία ποίησης στο χέρι, τα διάβαζαν και τα σχολίαζαν. Εκτός από τις επισκέψεις τους στα καφενεία του Λιστόν και στο “Μαύρο Γάτο”, συνήθιζαν να περπατάνε στα καντούνια της πόλης, μόνοι τους ή με τον Λουίζο. Σε κάποιους περιπάτους τους είχαν εντοπίσει την οικογένεια Καρτάνου: η νεαρή Ρωξάνη κι οι γονείς της έκαναν τη συνηθισμένη τους βόλτα. Ένα απόγευμα, καθώς περνούσαν έξω από την οδό Ακαδημίας, στ’ αυτιά τους έφτασε μουσική από πιάνο. Στάθηκαν ν’ απολαύσουν τη μελωδία και τότε τους πρόσεξε η κυρία Καρτάνου που βγήκε στο παράθυρό της. Τους προσκάλεσε επάνω και τους πρόσφερε δροσερό νερό από πήλινη κανάτα. Στο πιάνο έπαιζε η Ρωξάνη. Ο Ελύτης θυμήθηκε τη σκηνή στο λιμάνι, την ημέρα της άφιξης του πλοίου με το πιάνο, τότε που ο πατέρας Καρτάνος το παρέδιδε στους βαστάζους.»
Ο Φίλιππος Φιλίππου γεννήθηκε στην Κέρκυρα το Δεκέμβριο του 1948. Από το 1968 έως το 1982, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, ταξίδεψε ως μηχανικός σε ποντοπόρα πλοία. Έχει εκδώσει μαρτυρίες, μελέτες, βιογραφίες και μυθιστορήματα. Τα βιβλία του «Οι εραστές της θάλασσας» ή «Tο βιβλίο του άγνωστου ναύτη» και «Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας» σχετίζονται με τη ζωή των ανθρώπων της θάλασσας. Δύο από τα μυθιστορήματά του, «Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη» και «Ο θάνατος του Ζορμπά», έχουν ως κεντρικούς ήρωες πραγματικά πρόσωπα. Διηγήματά του, δοκίμια, βιβλιοκριτικές, βιβλιοπαρουσιάσεις και άρθρα για διεθνή θέματα, έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ζει στην Αθήνα.