Αρκετοί ίσως γνωρίζετε ότι το 2009 τιμάται ως έτος Δαρβίνου. Επιτρέψτε μου δυο λόγια γι’ αυτό. Γιατί πριν τη θεωρία της εξέλιξης η χρονομηχανή της θρησκείας συναντούσε τον άνθρωπο μόλις πέντε - έξι χιλιάδες χρόνια πριν. Εκεί τοποθετούσε χρονικά την εμφάνιση του ανθρώπου το βιβλίο της Γένεσης, που για χρόνια αποτελούσε το απαράβατο τεκμήριο της απαρχής του κόσμου, αλλά και του ανθρώπου…
Μάλιστα ο Ιρλανδός αρχιεπίσκοπος Τζέιμς Ούσσερ έπιασε χαρτί και μολύβι, κάθισε στο δρύινο παλιό γραφείο του, έβαλε κάτω μία-μία όλες τις γενιές που αναφέρει η Γραφή, έκανε την πρόσθεση και έβγαλε πως ο κόσμος είχε δημιουργηθεί το έτος 4004 π.χ.!!! Μετά, έσπευσαν και πανεπιστημιακοί για να εντάξουν την επιστήμη στο πλευρό της χρονικής τοποθέτησης της δημιουργίας του πλανήτη, και μάλιστα ο Τζων Λάιτφουτ βρήκε πως στις 23 Οκτωβρίου του 4004 π.χ. σηκώθηκε το πρωί ο Θεός και αφού έκανε τα απαραίτητα, ξεφύλλισε το ημερολόγιό του και είδε πως τη συγκεκριμένη μέρα είχε προγραμματίσει τη δημιουργία ενός κόσμου. Έτσι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Καιμπριτζιανού αντιπρύτανη, στις 9 το πρωί ακριβώς του έτους 4004 π.χ. δημιουργήθηκε ο κόσμος!!!
Οι σύγχρονες μέθοδοι της επιστημονικής έρευνας μας λένε, όμως, πως ο κόσμος ξεκίνησε την πορεία του προς την εξέλιξη πριν από 13 - 15 δισεκατομμύρια χρόνια, για να φτάσει στα 3,5 εκατομμύρια και να εμφανιστεί ο Australopithecus Αfarensis, το πρώτο πλάσμα που θεωρείται πρόγονος του Homo, καθώς τα χαρακτηριστικά του παραπέμπουν στον άνθρωπο και όχι στον ανθρωποειδή πίθηκο. Τον πρώτο άνθρωπο, ή έστω το πλάσμα που έμοιαζε στον άνθρωπο και περπατούσε όρθιο, δεν τον είδαν οι υπολογισμοί, ή η φαντασία, του συγγραφέα της Γένεσης, και των άλλων σχετικών πονημάτων, αλλά τα ζώα που σκάβανε με τις οπλές τους το ξερό και άγριο χώμα στις αφρικανικές σαβάνες…
Ωστόσο, πριν η θρησκοπληξία κλείσει τα μάτια της ιστορίας και της έρευνας, και οι Έλληνες με καθαρό βλέμμα είχαν δει πολύ πιο πέρα και από το Δαρβίνο, όταν ο Αναξίμανδρος είχε πει πως πρόγονος του ανθρώπου ήταν κάποιο θαλασσινό ζώο και πως η Γη και οι κάτοικοί της ήταν απόγονοι της βασικής ύλης. Και ο Εμπεδοκλής, επίσης, είχε πει πως εξέλιξη είναι η επιβίωση του καταλληλότερου μέσα από τυχαίους συνδυασμούς οργανικών μορφών.
Λέω ότι οι Έλληνες είδαν πιο πέρα από το Δαρβίνο γιατί ο εδραιωτής της θεωρίας της εξέλιξης δεν πίστευε καθόλου σε αυτήν, την εποχή που ξεκίνησε το έργο του ως φυσιοδίφης. Τα αποτελέσματα των ερευνών του τον οδήγησαν στο μεγαλύτερο έργο της ζωής του μόνο αφού διάβασε τις απόψεις του Λαμάρκ για την εξέλιξη και συγκεκριμένα σε μία, επαναστατική για την εποχή παράθεσή του, όπου υποστήριζε πως τα ζώα γίνονται όλο και πιο πολύπλοκα σαν οργανισμοί γιατί θέλουν να βελτιωθούν. Η θεωρία δηλαδή προϋπήρχε και μαζί της και οι αντιδράσεις τόσο της θρησκείας, όσο και του κόσμου που δεν ήθελε να δεχτεί ότι πρόγονός του είναι… ο πίθηκος. Αντιδράσεις όμως υπήρχαν και από τους επιστήμονες της εποχής που, μπορεί να αναγνωρίζανε την αξία της θεωρίας, κατέθεταν όμως τις ενστάσεις τους. Με την εντονότερη από αυτές να είναι για την αδυναμία της εξέλιξης να εξηγήσει την προέλευση της ίδιας της ζωής, όποια μορφή κι αν είχε σε αυτή την πρώτη φάση. Τέτοια ακούγανε οι υποστηρικτές του ανώτερου δημιουργού και τρίβανε τα χέρια τους... Ώσπου ήρθε η ανακάλυψη του Στάνλεϋ Μίλερ το 1953 για να δείξει πως με την έλλειψη οξυγόνου και τα συστατικά που υπήρχαν εκείνη τη στιγμή της απαρχής του κόσμου, οι υποτιθέμενες και πολύ πιθανές ηλεκτρικές εκκενώσεις μπορούσαν να παράγουν οργανικά μόρια. Σήμερα αυτή η θεωρία είναι μία από τις πολλές. Που προστέθηκαν για να εξηγήσουν την αρχή της ζωής, χωρίς καμμία να κατέχει τα σκήπτρα της πιο απόλυτης και ολοκληρωμένης.
Μέσα από το λάκκο της σύγχρονης θρησκοληψίας και άγνοιας ας διακρίνουμε πως αυτό που καταγράφηκε ως το πιο σημαντικό από τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, πέρα από τα κατά καιρούς προβλήματα, είναι το πως ανακατεύθυνε το νου του ανθρώπου σε σχέση με την πορεία της ζωής μιλώντας στην ουσία για την κοινή καταγωγή των ειδών, βοήθησε να φωτιστούν πολλά σκοτεινά σημεία και να επαναπροσδιοριστεί η θέση όλων των προγονικών οργανισμών…
…ο Δανιήλ.