Γιώργος Αλβανός
Λεξικό της ντοπιολαλιάς Βασιλικών Λέσβου. Ετυμολογικό, Ερμηνευτικό, Λαογραφικό
Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης
Αθήνα 2011, σελ 245

Με ένα προσεγμένο, καλαίσθητο τόμο, θησαυρό τιμαλφή για τη λεσβιακή γλωσσολογία, ο ακάματος εκπαιδευτικός Γιώργος Αλβανός κατάφερε με μια ιδιαίτερη και εντυπωσιακή παρατηρητικότητα - που σίγουρα χρειάσθηκε πολύμοχθη αναλυτική έρευνα και μελέτη - να διασώσει ένα γλωσσολογικό πλούτο της Λέσβου με τις ιδιαιτερότητες της γενέτειράς του.
Εργάτης του πνεύματος ψυχή τε και σώματι, με ζηλευτή συγγραφική δραστηριότητα, φωτεινό παράδειγμα μέσα σε τούτη τη ρημαγμένη, χωρίς ανθρωπιά κοινωνική-πνευματική έρημο, που δημιούργησε η καταπάτηση και καταρράκωση κάθε ιδανικού από το σύγχρονο άνθρωπο.
Ο Γιώργος Αλβανός γεννήθηκε στα Βασιλικά. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Πολιτικές Επιστήμες. Υπηρέτησε στη δημοτική εκπαίδευση ως δάσκαλος, επιθεωρητής δημοτικών σχολείων, σχολικός σύμβουλος και ειδικός πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Δίδαξε πολλά χρόνια σε σχολές επιμόρφωσης δασκάλων (ΣΕΛΔΕ, ΠΕΚ). Στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο εργάστηκε δέκα χρόνια για την εκπόνηση προγραμμάτων σπουδών και τη συγγραφή διδακτικών βιβλίων του δημοτικού σχολείου.

Ασχολήθηκε με την Παιδαγωγική, τη Λογοτεχνία και τη Λαογραφία. Δημοσιευμένες εργασίες του είναι:
1. Λαογραφικά σημειώματα για την Πάρο, Αθήνα 1968 - 1974
2. Λαογραφικά θέματα για τα Βασιλικά Λέσβου, Αθήνα 1978 - 1992
3. Τοπικό περιβάλλον και βιωματική εποπτική διδασκαλία, Αθήνα 1968
4. Η Νεοελληνική Λογοτεχνία στην Εννιάχρονή Εκπαίδευση, Αθήνα 1980
5. Μαθήματα Πολιτισμού, Αθήνα 1989
6. Μαθηματικά Ε΄ Δημοτικού για τον μαθητή, Αθήνα 1994
7. Μαθηματικά Ε΄ Δημοτικού για τον δάσκαλο, Αθήνα 1994
8. Μαθηματικά ΣΤ΄ Δημοτικού για τον μαθητή, Αθήνα 1994
9. Μαθηματικά ΣΤ΄ Δημοτικού για τον δάσκαλο, Αθήνα 1994
10. Μαθηματικά Α΄ Δημοτικού για τον μαθητή και για τον δάσκαλο, Αθήνα 1997. Βραβείο ΥΠ.Ε.Π.Θ. (ανέκδοτο)
11. Παραμύθια και Παραμυθόλογα, Αθήνα 2002
12. Το κλειδί των Μαθηματικών Α ΄Δημοτικού, Αθήνα 2008
13. Το χωριό μου Βασιλικά Λέσβου, Αθήνα 2008
Έντονη είναι η παρουσία του με δημοσιεύματα λογοτεχνικού και λαογραφικού περιεχομένου σε λεξικά, εκπαιδευτικά περιοδικά και πολιτιστικά έντυπα.

Στο προλογικό σημείωμα του καινούργιου βιβλίου του, διαφαίνεται ο προβληματισμός του, άλλα και το πάθος του για την αναζωπύρωση, μα κυρίως για τη διάσωση αυτού του γλωσσολογικού θησαυρού του νησιού μας: «Χαιρόμουν να μιλώ και να την ακούω καθάρια, ανόθευτη, αρμονική, σαν μελωδία. Και τώρα θλίβομαι και μελαγχολώ, όταν διαπιστώνω πως γίνονται όλο και λιγότεροι εκείνοι που τη μιλούν, εκείνοι που την καταλαβαίνουν. Και είναι κυρίως γέροι ή ηλικιωμένοι αυτοί που ακόμα τη χρησιμοποιούν χωρίς φθογγολογικές, λεξιλογικές και εννοιολογικές αλλοιώσεις. Η υποχρεωτική εκπαίδευση, η καθιέρωση της κοινής νεοελληνικής στα σχολεία, στα έντυπα και στα ηλεκτρονικά μέσα, η άμεση και άνετη επικοινωνία με την κατάργηση των αποστάσεων, τείνουν να καταστήσουν τις τοπικές διαλέκτους γενικά πολιτισμική παράδοση περισσότερο παρά ζωντανή γλώσσα.
Η πραγματικότητα αυτή με οδήγησε στην απόφαση να προσπαθήσω να καταγράψω στοιχεία της ντοπιολαλιάς του χωριού μου, που διατηρούνται ακόμα ζωντανά.»
Ο κεντρικός πρόλογος του βιβλίου είναι γραμμένος από το φιλόλογο Γιάννη Χατζηβασιλείου: «Σε εποχή πολιτιστικής αδιαφορίας, εξουσιαστικής νοοτροπίας αστισμού, λαφυραγώγησης των ψυχών, ραγδαίων εξελίξεων, διαδοχικών μεταβολών και συρρίκνωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της γλώσσας μας, η οποία βάλλεται ανελέητα από τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και έχει αποτελέσει εν μέρει την αφομοιωτική δύναμή της, με την οποία ενέτασσε παλαιότερα στο ελληνικό κλιτικό σύστημα τα εμφιλοχωρούντα οθνεία γλωσσικά στοιχεία, λεξικογραφικές εργασίες, όπως αυτή του Γιώργου Αλβανού, είναι χρήσιμες από επιστημονική, πολιτιστική και εθνική άποψη. Σε αυτές τις εργασίες θα βασιστεί ο ειδικός επιστήμονας, ο γλωσσολογο-διαλεκτολόγος του μέλλοντος, για να συντάξει τον ιδιωματικό άτλαντα του νησιού μας, το λεξικό όλων των ιδιωμάτων, τα οποία ανήκουν, όπως είναι γνωστό, στα λεγόμενα βόρεια νεοελληνικά.»
Σήμερα αν ζούσε ο Στρατής Παπανικόλας, ο ενθουσιασμός του θα ήταν εμφανής. Ανάλογή δε, θα ήταν η προβολή και αξιοποίηση του συγγραφέα μέσα από τον «Τρίβολο». Γιατί ο Παπανικόλας επιζητούσε πάντα το γνήσιο, το ατόφιο, προβάλλοντάς το χωρίς ενδοιασμούς.
Ελπίζουμε και στο μέλλον ανάλογες και πολύ ενδιαφέρουσες εργασίες να έχουμε από την πένα του άξιου Λέσβιου - Βασιλικιώτη Δασκάλου Γ. Αλβανού.