Δημήτρης Γιατρομανωλάκης, Παναγιώτης Ροϊλός
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια
Αθήνα 2009, σελ. 161

Το θεωρητικό μοντέλο της «τελετουργικής ποιητικής» που προτείνεται σ’ αυτό το βιβλίο συνιστά μια νέα προβληματική σχετικά με την εγγραφή τελετουργικών μορφών σε ευρύτερα πολιτισμικά και κοινωνικοπολιτικά συστήματα έκφρασης μέσα σε διαφορετικές παραδόσεις του ελληνικού κόσμου. Η ελληνική περίπτωση, με το άφθονο υλικό της, που σημαδεύεται από ποικίλες συνέχεις και ασυνέχειες και από τις συνήθως ιδεολογικά φορτισμένες επανεπεξεργασίες τους στη διάρκεια τριών χιλιετιών, προσφέρει ένα προκλητικό και γόνιμο έδαφος για συγκριτικές διερευνήσεις και διεπιστημονικό διάλογο. Τούτο γίνεται φανερό στα τρία αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα (αρχαϊκή λυρική ποίηση, κοσμική μεσαιωνική λογοτεχνία, μοντερνισμός) που εξετάζουν εδώ οι συγγραφείς: την ποίηση της Σαπφούς, το βυζαντινό μυθιστόρημα του 12ου αιώνα και το έργο του Οδυσσέα Ελύτη.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια. Το δεύτερο κεφάλαιο έχει τίτλο: «Η τελετουργική ποιητική στην αρχαϊκή Λέσβο: Περικείμενο και λογοτεχνικό είδος στην Σαπφώ».
Προλογίζει ο Marcel Detienne, διευθυντής σπουδών École des hautes études, Παρίσι.
Οι δύο συγγραφείς διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο του Harvard.