Άσε το καλό να μπει
Η λογοτεχνία που προορίζεται για ηλικίες από 4 έως 14 ετών, πραγματεύεται μια ευρεία ποικιλία θεμάτων: από τα καθημερινά - έναρξη του σχολείου, ντροπαλότητα, φόβοι, ένα «νεόφερτο» μωρό στην οικογένεια - μέχρι πιο σοβαρά και πολύπλοκα, όπως το διαζύγιο, την απώλεια αγαπημένου προσώπου κ.ά. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η ενασχόληση των παιδιών προσχολικής ηλικίας με τα παιδικά βιβλία, είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας για τη μετέπειτα σχολική τους επιτυχία, επισημαίνει ο κ. Νικόλαος Πόρτολας, ψυχολόγος - υπ. δρ. Ψυχολογίας. Από την άλλη, τα εξωσχολικά βιβλία βοηθούν τα παιδιά να εξοικειωθούν καλύτερα με την πραγματικότητα και τα προβλήματα που τη συνοδεύουν, ενώ διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην έναρξη της κριτικής σκέψης, στη νοητική καθώς και την ψυχική τους ωρίμαση - βασικά εφόδια για την αυριανή ενήλικη ζωή τους. Μέσα από την «περιπέτεια» της ανάγνωσης, το παιδί εσωτερικεύει και διατηρεί τις πληροφορίες, βγάζει τα συμπεράσματά του, αναπτύσσει την κρίση του, έρχεται αντιμέτωπο με τις ανησυχίες, τις επιθυμίες και τις αδυναμίες του. Σύμφωνα με τον ειδικό, το βιβλίο συνιστά ένα από τα πιο ανώδυνα μέσα, που βοηθά τα παιδιά να μπορούν να διαπραγματευτούν πολλές από τις προκλήσεις και τα καθημερινά ζητήματα που αντιμετωπίζουν καθώς μεγαλώνουν.
Με άλλα λόγια, ενθαρρύνεται να κατανοήσει τα συναισθήματά του και του προσφέρονται πολύτιμες στρατηγικές αντιμετώπισης, επιδρώντας ψυχοθεραπευτικά. Διότι μια λυτρωτική ταύτιση με τον «ήρωα», μπορεί να χρησιμεύσει στο παιδί σαν δικλίδα ασφαλείας, σαν καθρέφτης για να δει και να συνειδητοποιήσει τις συγκρούσεις και τους φόβους του με ασφαλέστερο τρόπο.

Έλενα Κιουρκτσή
(Απ’ το περιοδικό «Κ» της Καθημερινής)




Όπως μικρομάθεις, δεν γερονταφήνεις
Η φιλανθρωπία, λένε οι Εγγλέζοι, ξεκινάει στο σπίτι. Όπως και άπειρα άλλα πράματα, θα αντέτασσε κανείς. Όπως η αγάπη για το βιβλίο, ας πούμε. Μωρ’, ποιο βιβλίο, θα μου πείτε. Στις εποχές του ίντερνετ, θα δίνω εγώ στο παιδί τυπωμένες σελίδες; Μμμ, αυτό λέω κι εγώ: Μήπως να το ξανασκεφτούμε το πράμα; Μήπως είχε δίκιο τελικά η μακαρίτισσα η Τζάκι Κένεντι-Ωνάση όταν έλεγε πως «υπάρχουν πολλοί τρόποι να διευρύνεις τον κόσμο του παιδιού σου. Ο καλύτερος απ’ όλους είναι η αγάπη για τα βιβλία»; Μήπως το βιβλίο και οι ψυχολογικές επιδράσεις που έχει η κουλτούρα του στον ψυχισμό μας, είναι απλώς αναντικατάστατα; Πιθανόν και ενδεχομένως - τι να πω; Αλλά κι ο Χίτλερ διάβαζε μανιωδώς, συνεπώς η σχέση με το βιβλίο εξ απαλών ονύχων, δεν αποτελεί πανάκεια και καπαρωμένο πεπρωμένο. Από την άλλη, όλοι δεχόμαστε πια το καλό που κάνει ένα βιβλίο στο παιδί - τουλάχιστον, αν μη τι άλλο, για κάνα σκάρτο δεκάλεπτο, το βιβλίο καθίζει κάτω το πιτσιρίκι και ησυχάζεις κι εσύ κάπως από δίπλα… Κατά βάθος, ξέρετε πώς έχουν τα πράματα; Είναι όπως όταν γυρίζεις σπίτι κουρασμένος, μπουχτισμένος και πεινασμένος και ενώ ξέρεις πόσο καλύτερο / σοφότερο θα ήταν να έφτιαχνες μια μεγάλη υπερσαλάτα, πέφτεις και τρως το παγωμένο χθεσινοβραδινό χάμπουργκερ. Έτσι ακριβώς είναι και με το δίπολο οθόνη-βιβλίο: Όλοι ξέρουμε πόσο καλύτερο θα ήταν να του διαβάζαμε του παιδιού και πόσο… βολικότερη, ωιμέ, είναι η αναμμένη οθόνη. Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου η 2α Απριλίου. Ανήμερα των γενεθλίων του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πλήθος εκδηλώσεων ανά την επικράτεια. Βρε, μήπως να δίναμε εμείς στα παιδιά το… διαβαστερό παράδειγμα;

Τατιάνα Καποδίστρια
(Από την εφημερίδα Ποντίκι Art)