Είναι ένας άνθρωπος που αποτελεί συνώνυμο της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων της Λέσβου, με πολυετή προσφορά σε αυτήν. Παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, ιδρυτικό μέλος τής ΑΕΛΚ και σήμερα, μετά από μακρά θητεία στο ίδιο πόστο, γενικός γραμματέας της Ένωσης.
Χωρίς δισταγμούς δέχθηκε να μιλήσει για το λεσβιακό ποδόσφαιρο, τα προβλήματά του και κυρίως να σχολιάσει τη σκληρή κριτική που δέχεται τελευταίως η διοργανώτρια αρχή του λεσβιακού μας ποδοσφαίρου. Χωρίς περιστροφές, με την ειλικρίνεια που πάντα τον διέκρινε, δεν κρύβει πως υπάρχουν όντως προβληματικές καταστάσεις στο χώρο, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο πως για να ξεφύγουμε από αυτές, θα πρέπει να συνεργαστούν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο άθλημα…


Πώς σχολιάζετε τις φωνές πολλών παραγόντων τελευταίως, αλλά και σημαντικής μερίδας του Τύπου, για τις σκληρές τιμωρίες ποδοσφαιριστών - και όχι μόνο -, αλλά και για τη γενικότερη λογική και λειτουργία τής Ε.Π.Σ. Λέσβου;
«Πάντα είχαμε φωνές διαμαρτυρίας παραγόντων. Όσο για τον Τύπο; Να δείτε τι μας έγραφε ο συγχωρεμένος ο Γιώργος Σκούφος κάθε μέρα. Εν πάση περιπτώσει, οι τιμωρίες επιβάλλονται βάσει κανονισμών. Απλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται πιο “ερασιτεχνικά” θα έλεγα, από τη στιγμή που έχεις να κάνεις με ερασιτέχνες. Όπως και να ‘χει, όμως, πρέπει να τιμωρούνται τα σοβαρά παραπτώματα. Όσο για τους παράγοντες, και αυτοί ερασιτέχνες είναι. Τρέχουν με ισχνά οικονομικά μέσα για το χωριό, για την ομάδα τους. Αυτό όμως που δεν έκαναν ποτέ, είναι να παραδεχτούν και δημόσια ότι κάποια στιγμή ευνοήθηκαν. Τις περισσότερες όμως φορές, οι φωνές αυτές προσπαθούν να δικαιολογήσουν μία αποτυχία της ομάδας τους.»

Πολλοί θεωρούν πως από ένα σημείο και μετά πολλές ποινές της Πειθαρχικής Επιτροπής επιβάλλονται επάνω σε μία λογική ρεβανσισμού, βασισμένες περισσότερο στο γράμμα του νόμου παρά στο πνεύμα. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
«Οι κανονισμοί έχουν τη λογική προστασίας ενός αγώνα. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν μέτρα τήρησης της τάξης, είμαστε υποχρεωμένοι να τηρήσουμε αυτούς τους κανόνες, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η κατάσταση θα είχε ξεφύγει. Σίγουρα από την Ε.Π.Σ.Λ. δεν υπάρχει καμμία περίπτωση ρεβανσισμού. Λάθη πιθανόν να γίνονται, όπως και διαφορετική ερμηνεία των κανονισμών. Πρέπει, όμως, τα σωματεία να βοηθήσουν στον τομέα της αλλαγής νοοτροπίας και να απομονώσουν τους, κατ’ επάγγελμα θα έλεγα, ταραξίες.»

Πόσο δύσκολο είναι, αλήθεια, το έργο τής Ε.Π.Σ. Λέσβου;
«Εάν θέλεις να υπηρετήσεις πιστά και με όρεξη ένα θεσμό όπως είναι η Ε.Π.Σ., τότε σίγουρα το έργο είναι δύσκολο. Εδώ υπηρετούμε καθαρά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Στο Δ.Σ της Ένωσης σε εκλέγουν τα τοπικά σωματεία της Λέσβου και της Λήμνου και είσαι υποχρεωμένος να τους υπηρετήσεις με όλες σου τις δυνάμεις. Εγώ το βλέπω πως υπηρετώ αυτούς που υπηρετούν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Αν καταλάβω πως δεν μπορώ από ένα σημείο και μετά να το κάνω σωστά, θα αποχωρήσω.»

Ελεύθερα, ποια είναι η δική σας άποψη ή προτροπή προκειμένου να εξαλειφθούν φαινόμενα επίθεσης σε διαιτητές από ποδοσφαιριστές από τη μία μεριά, αλλά και άδικες-εξαντλητικές τιμωρίες, πάλι σε ποδοσφαιριστές, από την άλλη; Πώς πιστεύετε πως θα προχωρήσει το λεσβιακό ποδόσφαιρο καλύτερα στο μέλλον;
«Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Εμείς υπηρετούμε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στον τόπο μας. Δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι. Όλοι υπηρετούμε ένα σκοπό, κάτι που μας αρέσει και μας γεμίζει. Ο καθένας κάτι προσφέρει από την πλευρά του και όλοι μαζί ας απομονώσουμε τα στοιχεία που κάνουν κακό στο παιχνίδι. Δεν μπορώ να δεχθώ πράξεις βίας εις βάρος διαιτητών ή μεταξύ των αθλητών. Οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους και το βράδυ είναι μαζί σ’ αυτήν τη μικρή κοινωνία που ζούμε. Θα ήθελα όμως και από εσάς, τον Τύπο, να καυτηριάζετε γεγονότα βίας και όχι μόνο να προβάλλονται οι ποινές. Φυσικά, όμως, κάθε καλόπιστη κριτική είναι δεκτή και σεβαστή.»

Ένα σχόλιο για τη διαιτησία;
«Πιστεύω ότι νοσεί. Εδώ και χρόνια είναι στάσιμη η λεσβιακή διαιτησία. Υπάρχει όμως ένα φως, γιατί βλέπω νέα παιδιά να ασχολούνται. Αυτά τα παιδιά, όμως, πρέπει να βοηθηθούν πιο πολύ και από την Ένωση, και από το Σύνδεσμο, και από τους ίδιους τους παράγοντες των σωματείων. Όταν κάνουν λάθη οι διαιτητές εδώ στη Λέσβο, τους βρίζουμε, μέχρι και τους χτυπάμε! Όταν κάνουν λάθη οι ποδοσφαιριστές, τι γίνεται; Τέλος πάντων, και σε αυτό τον τομέα χρειάζεται συνεργασία.»

Η ΑΕΛΚ τελευταίως δείχνει να χάνει τον προσανατολισμό της; Γνωρίζουμε πως έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με την ομάδα του λεκανοπεδίου, πριν ακόμα τη συγχώνευση Αρισβαίου - Απόλλωνα Δαφίων…
«Ναι, πράγματι υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση και είναι λογικό, αφού είμαι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της συγχώνευσης Αρισβαίου - Απόλλωνα. Γενικά για την ΑΕΛΚ ελπίζω να μου δώσετε μια άλλη ευκαιρία να τα πούμε. Για φέτος πιστεύω ότι έγιναν σοβαρά και συνεχόμενα λάθη. Για μένα έχουν μερίδιο ευθύνης όλοι οι εμπλεκόμενοι. Σε μία τεράστια προσπάθεια, όπως αυτή φέτος, δεν περισσεύει κανένας. Όλοι χρειάζονται. Είχα ζητήσει να παραμεριστούν οι όποιες προσωπικές πικρίες και να συνεχίσουν όλοι μαζί. Πιστεύω ότι το πρόβλημα της ομάδας δεν είναι καθαρά αγωνιστικό. Όλοι παραδέχονται ότι είναι μακράν η πληρέστερη ομάδα. Η παρουσία του κ. Μιχαλάκη δεν ήταν μεγάλη τύχη για το Σωματείο. Αυτόν, όμως, τον άνθρωπο, με όρεξη προσφοράς για το λεκανοπέδιο και γενικά για τη Λέσβο, είχαμε την υποχρέωση να του συμπαρασταθούμε. Εγώ προσωπικά τον ευχαριστώ και δημόσια. Ίσως και εκείνος έκανε λάθος χειρισμούς, ίσως είχε κακούς συμβούλους που δεν αγάπησαν ποτέ πραγματικά αυτή την ομάδα. Τώρα, όμως, απαιτείται από όλους ψυχραιμία, συσπείρωση και αισιοδοξία μέχρι το τέλος.»