Αφήνουμε γεια σήμερα στον Αύγουστο κι ετοιμαζόμαστε να καλωσορίσουμε το γλυκό Σεπτέμβρη. Το καλοκαίρι αρχίζει πια - παρέα με πολλούς - να μαζεύει τα μπαγκάζια του κι ούτε που πήραμε χαμπάρι για πότε πέρασε. Οι αφόρητες φετινές ζέστες και η μεγάλη υγρασία ήταν η παραφωνία θα λέγαμε, όμως προς το τέλος του, μ’ εκείνη την αυγουστιάτικη, τελευταία πανσέληνο του καλοκαιριού, μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Έτσι λοιπόν, το ολόγιομο φεγγάρι μάς έκανε τη χάρη και μας έδωσε την ευκαιρία - όπως είχε κρεμαστεί στον ουρανό - να απολαύσουμε μια από τις ωραιότερες νύχτες του.
Κι ήταν από εκείνες τις μαγικές βραδιές που αργεί να ξημερώσει ή που δε θα ’θελες… να ξημερώσει. Ξύπναγε μέσα σου μνήμες, απ’ αυτές τις ξεχασμένες, τις θαμμένες από χρόνια στα βάθη της ψυχής σου, που θρονιάζονται εκεί και δε σ’ αφήνουν… Αναμνήσεις μιας μνήμης άσβηστης, που καλύπτουν κάτι ανάγκες ψυχικές. Έφτανε μόνο να σηκώσεις το βλέμμα προς τα πάνω για να νιώσεις έντονες στιγμές, λεπτεπίλεπτες δονήσεις, φαντασία, ρομαντισμό και πλημμύρα από αβάσταχτα συναισθήματα, όπως πολύ καλά, άλλωστε, ξέρει να κάνει το φεγγάρι: να αποκαλύπτει την ομορφιά που λησμονούμε κι από την άλλη να ανταμείβει όσους εκ φύσεως ρομαντικούς απόμειναν.
Κι απ’ ό,τι είδαμε, οι ρομαντικοί ήταν πολλοί. Τουλάχιστον όσοι μπόρεσαν να το συνδυάσουν με την ανάλογη ατμόσφαιρα. Άλλοι στις εξοχές κάτω από τον καθαρό έναστρο ουρανό. Άλλοι να το απολαμβάνουν ειδυλλιακά στις παραλίες να αντικαθρεφτίζεται στη θάλασσα. Άλλοι στους αρχαιολογικούς χώρους που επέλεξαν, για να ζήσουν μια πραγματική μαγεία, μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή εμπειρία με φόντο ένα φανταστικό κι έξοχο σκηνικό! Χάρμα οφθαλμών να βλέπεις το φως του να φωτίζει τα αρχαία μνημεία και να κάνει τα μάρμαρα να λάμπουν σε όλο τους το μεγαλείο! Γι’ αυτό, ό,τι και να πιστεύει κανείς για την πανσέληνο του Αυγούστου, αξίζει να την απολαύσει στο χώρο που θεωρεί πως τον αντιπροσωπεύει καλύτερα. Είναι ευεργετικό, άλλωστε, ιδίως σε τούτους τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, να προσφέρουμε τέτοιες βραδιές στους εαυτούς μας.
Η έλξη που ασκεί η ομορφιά του φεγγαριού είναι δεδομένη κι εμείς ευτυχείς, κάπου στη μέση, για λίγες στιγμές στη μαγεία αυτής της μοναδικής νύχτας. Κι όπως λένε και πιστεύουν σε πολλές περιοχές, σε μια τέτοια νύχτα «συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες»! Γιατί «οι νεράιδες και τα ξωτικά πλημμυρίζουν τη μαγευτική βραδιά για να σκορπίσουν έρωτα σε ό,τι αγγίζουν με το ραβδί τους. Λούζουν τα μαλλιά τους σε κρυστάλλινα νερά και με επικλήσεις κατεβάζουν το αυγουστιάτικο φεγγάρι για να κλέψουν λίγο από το ασημένιο του φως και την πολύτιμη φεγγαρόσκονή του, για να φύγουν μαγεμένες, λίγο προτού ξημερώσει, μοιράζοντας λήθη και συγχώρεση»! Ένα μοναδικό συναίσθημα που ενώνει ή μηδενίζει αποστάσεις, εκεί στη μέση του πουθενά.
Ελπίζω το φως του φεγγαριού να έδειξε το δρόμο και το σωστό μέρος σε όσους ένιωσαν να έρχονται σε επαφή με τη φύση και την ομορφιά της. Να αφέθηκαν, έστω για λίγο, στη μαγεία αυτής της μοναδικής - και γεμάτη συγκινήσεις - νύχτας, που μας αποκαλύπτει την αυγουστιάτικη πανσέληνο σε όλο της το μεγαλείο. Μια εικόνα νομίζω πως δεν μπόρεσαν να αποδώσουν, ως τώρα, ούτε οι καλύτεροι χρωστήρες, μήτε οι πιο δημιουργικοί γραφιάδες, όσο κι αν προσπάθησαν.