Σήμερα η Αριστερά διέρχεται μια μεγάλη πολιτική κρίση, η οποία οφείλεται στα εξής:
1. Δεν έχει συγκεκριμένες και πρακτικές πολιτικές θέσεις για τη χάραξη ενός προγράμματος στο ισχύον πολιτικό και κοινωνικό σύστημα.
2. Η απαξίωση, από τους πολίτες, του ίδιου του πολιτικού συστήματος.
3. Η έλλειψη αξιοκρατίας στην επιλογή και στελέχωση ικανών ατόμων, ακόμα και στην ηγετική πυραμίδα.
4. Οι πολιτικές ηγεσίες της Αριστεράς έχουν αποδειχθεί κατώτερες των περιστάσεων, δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών και διέψευσαν τις ελπίδες των πολιτών.
5. Η κατάρρευση του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», ο οποίος ήταν μύθος και ουτοπία.
Έτσι, φθάσαμε και στη μη αποδοχή της Αριστεράς από τη μέγιστη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού και ιδιαίτερα από τη νεολαία. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι στις φοιτητικές εκλογές οι παρατάξεις της Αριστεράς λαμβάνουν τις λιγότερες ψήφους απ’ όλες τις πολιτικές νεολαίες.
Εκτός, όμως, τούτου, ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας παραμένει απολιτικό, μακριά από τις νεολαίες των κομμάτων, οι οποίες για τους νέους δεν εμπνέουν καμμιά εμπιστοσύνη. Οι ηγέτες τους κοιτάζουν αναρριχηθούν στα κομματικά όργανα και να εκλεγούν βουλευτές.
Κάτω από τέτοιες προοπτικές, θα υπάρχει αδιαφορία για το πολιτικό γίγνεσθαι, όπως έδειξε μια τελευταία δημοσκόπηση, η οποία καταγράφει ένα ποσοστό 35% που θα απέχει από τις βουλευτικές εκλογές. Μπορεί να υπάρχει πτώση του δικομματισμού, αλλά το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Γιατί αυτή την πρώτη δεν την καρπώνεται η Αριστερά;
Όποιοι δε θέλουν να το δουν, εθελοτυφλούν ή σκόπιμα γυρίζουν την πλάτη.
Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Αν η Αριστερά δεν κοιτάξει μπροστά, ρεαλιστικά, εφικτά, με πρόγραμμα όχι οραματικό αλλά πραγματοποιήσιμο στο πολιτικό σύστημα που έχουμε, θα μείνει πίσω χωρίς προοπτική.
Αυτό που επιβάλλεται και επιτάσσουν οι καιροί, είναι οι ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων με βάση προγραμματικές θέσεις, έστω ένα μίνιμουμ πρόγραμμα θέσεων και απόψεων, που θα εκφράζει τα συνεργαζόμενα πολιτικά κόμματα. Αυτό έχει ανάγκη η Ελλάδα αυτή την ώρα. Οι πολιτικές συναινέσεις σε κορυφαία θέματα, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, είναι εκ των ων ουκ άνευ, είναι εθνική επιταγή.

* Ο Απόστολος Σαλαβόπουλος είναι πρώην διευθυντής του 3ου Γυμνασίου Μυτιλήνης.