Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που έχω παρατηρήσει και προσπαθώ να περιγράψω, είναι μια μικρή εξαίρεση και ας χαρακτηρισθώ σα μικροάσχολος ή και γραφικός για τις παρατηρήσεις που έχω κάνει. Πάντως φαίνεται ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική και να δείξουμε όσο πρέπει αυτοπειθαρχία και σεβασμό σε ορισμένους κανόνες που αφορούν το κοινωνικό σύνολο και γενικότερα το φυσικό κοινωνικό πολιτικό περιβάλλον που ζούμε, και το οποίο διαρκώς καταστρέφεται από τις αλόγιστες δράσεις του ανθρώπου.
Είναι γνωστό ότι από τον καιρό που οι πρωτόγονοι άνθρωποι επέλεξαν την ομαδική διαβίωση, έθεσαν ορισμένους κανόνες για την αρμονική συνύπαρξη των ατόμων στην κοινότητα. Και έτσι τέθηκαν οι αρχές της Δημοκρατίας, που είναι η ισονομία, η αξιοκρατία και η ελευθερία της σκέψης και του λόγου.
Έτσι, χιλιάδες χρόνια μετά, αν και εκπαιδευόμαστε, αποκτούμε μόρφωση, νιώθεις και βλέπεις καθημερινά το έλλειμμα της κοινωνικής και πολιτικής παιδείας, ώστε να δημιουργούνται καταστάσεις σε μια μεταλλαγμένη δημοκρατική κοινωνία ρουσφετολογίας, που ζει με γρήγορους ρυθμούς, που έχει χάσει το μέτρο, και τις περισσότερες ηθικές αξίες, που έχουν αντικατασταθεί από την υποκρισία, τη διαφθορά, το ψέμα και την αναξιοκρατία, ενώ βρισκόμαστε σε εμπόλεμη πολιτική οικονομική περίοδο φτώχειας - όπως αναφέρουν οι κυβερνώντες.
Απλοί κοινωνικοί κανόνες και απλές υποχρεώσεις τόσο από την Πολιτεία προς τους πολίτες όσο και από τους πολίτες προς την Πολιτεία, που είναι βασικές αρχές της Δημοκρατίας, βλέπουμε να καταπατούνται - ή, κατά το λαϊκότερο, τις γράφουμε όπως λεν στα παλαιότερα των υποδημάτων μας - έτσι ώστε με τον καιρό ολοκληρωτικά να απαξιώνονται. Και οδηγούμαστε στο χάος.
Ο καθένας από εμάς καθημερινώς γίνεται μάρτυρας σε ένα τέτοιο απλό περιστατικό, που κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη και το αποτέλεσμα είναι ο εκνευρισμός και το άγχος. Πόσα παράξενα και στραβά δε βλέπει και δε συναντά ο κάθε πολίτης σε αυτήν τη μεταλλαγμένη δημοκρατία;
Από τη δημόσια διοίκηση, τη δημοτική αρχή, από την υγειονομική περίθαλψη, την κοινωνική πρόνοια, την αστυνόμευση, την κοινωνική συμπεριφορά, ο κάθε πολίτης έχει και κάποιο μικρό ή μεγάλο παράπονο.
Στη Δημοκρατία, εκτός από την ελευθερία, την ελευθερία του λόγου και των πράξεων, καθώς και τις αμοιβαίες υποχρεώσεις και απαιτήσεις Πολιτείας και πολίτη, παρουσιάζονται και διάφορες προσωπικότητες της πολιτικής, τόσο στην αυτοδιοίκηση όσο και στον κοινοβουλευτισμό, που πραγματικά νιώθουν και εκφράζονται ως εκ γενετής αγωνιστές και σωτήρες είτε του έθνους είτε του τόπου τους και μάλιστα εκφράζονται για τους πάντες και τα πάντα, ως εξ ουρανού θεοί. Δυστυχώς αυτοί είναι αρκετοί στη Δημοκρατία, που την οδήγησαν και οδηγούν σε κακοήθη εξαλλαγή, ώστε η χωρά μας με αυτήν τη διακυβέρνηση να οδηγείται στη χρεωκοπία.
Τέλος, πολλοί από τους αυτοδιοικητικούς θεωρούν ότι αυτοί ανακάλυψαν τον τόπο τους και ότι πριν από αυτούς ήταν το χάος! Πώς λοιπόν να λειτουργήσει σωστά η Δημοκρατία, όταν και σε τοπικό επίπεδο εμφανίζονται δικτατορίσκοι της δημοκρατίας, που την αδυναμία του πολίτικου τους λόγου και την ανυπαρξία των επιχειρημάτων τους τη μετατρέπουν σε υπερτροφικό νοσηρό εγωισμό παντογνωσίας;
Πόσο όμως συμβάλλουμε σε αυτό εμείς ως πολίτες, αφού η πολιτική μας συμπεριφορά απέχει πολύ από την πράξη, και αυτό φαίνεται στις πολύ μα πολύ απλές σχέσεις των ανθρώπων, στις οποίες τις περισσότερες φορές κυριαρχεί και εδώ το ρουσφέτι.
Στη Δημοκρατία κάνουμε και λέμε ό,τι θέλουμε όταν δεν ενοχλούμε και δεν προσβάλλουμε το συνάνθρωπό μας, σεβόμενοι τους νόμους του κράτους. Αλλά το κράτος πρέπει να παρέχει και τα μέσα αυτά που συγκροτούν μια καλώς οργανωμένη κοινωνία, δηλαδή ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας - το οποίο συνεχώς μας υπόσχονται ότι πρέπει να φτιάξουμε, αλλά πότε; Και τώρα, μετά από τόσες υποσχέσεις, βρισκόμαστε στο στάδιο της πολιτικής αναδόμησης της χώρας, γιατί αυτοί που μας κυβερνούσαν δε γνώριζαν, δεν προγραμμάτιζαν και μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού.