Τα χαράματα της Κυριακής 25 Μαρτίου, τα ρολόγια από 3 γύρισαν μια ώρα μπροστά κι έδειξαν 4. Δείγμα έναρξης καλοκαιριού, όσον αφορά τη σχετικότητα του χρόνου, μία ώρα λιγότερος ύπνος, όσον αφορά την ξεκούραση… Τι είναι όμως αυτό που μας κουράζει; Αρκεί απλώς και μόνο να κοιμηθούμε ή να ξαπλώσουμε πάνω σε έναν καναπέ φαρδιά - πλατιά, για να αισθανθούμε ξεκούραστοι; Γιατί συναντούμε νέους-γέρους και γέρους-παιδιά;
Η κόπωση ξεκινά από την καρδιά και το καθρέφτισμα της χαράς είναι στα μάτια. Λίγο θέλει το καλό για να καρπίσει, λίγο θέλει και το κακό για να κυριαρχήσει. Το τιμόνι είναι στα χέρια μας κι ο καπετάνιος στον αιθέρα…
Μια ώρα μπροστά. Μετά από ένα βαρύ χειμώνα, ανασκουμπωνόμαστε με την πρώτη ευκαιρία. Όχι άλλα βαρίδια πάνω στους ώμους. Όχι άλλο χιόνι μες στην καρδιά. Πόσο ευνοεί ο αλμυρός αέρας της θάλασσας! Πόσο αναζωογονεί η ζεστασιά του ήλιου! Μυρωδιές και χρώματα λουλουδιών, πασχαλιές και άνθια. Άνοιξη, πανηγύρι αισθήσεων, πεδίο αναχαιτίσεων παράλογων λογισμών. Τα πουλιά ζυγιάζουν τα φτερά τους ακροβατώντας μεταξύ ουρανού και γης. Χαμηλές πτήσεις γεμάτες τιτιβίσματα και μακρινά ταξίδια μεστών σιωπών.

Έρχονται σε σχηματισμούς και φεύγουν σε εξωτικούς προορισμούς. Δίνουν και παίρνουν μηνύματα…
Μέσα στους δρόμους οδοφράγματα, μέσα στους δρόμους χωρίζουν οι δρόμοι μας. Εορτασμοί και παρελάσεις σε οχυρωμένες πόλεις. Ψαχνόμαστε να προσδιορίσουμε τι είναι εθνική υπόθεση, γιατί μας έχει καταπλακώσει η πολυεθνική κουλτούρα, η ξενόφερτη βαβούρα. 25η Μαρτίου, Εθνική Επέτειος προς επαναπροσδιορισμό. Η νεολαία μας στις παρελάσεις δεν ξέρει προς τα πού να στρίψει το κεφάλι, ποιον να τιμήσει, ποιον να περιφρονήσει, ποιον να δει στα μάτια. Ποιον να εμπιστευτεί…
Μια ώρα μπροστά τα ρολόγια. Κέντρα κράτησης παράνομων μεταναστών προωθούνται σ’ όλη τη χώρα. Μπερδευτήκαμε οι παράνομοι με τους νόμιμους και έχασε η νομιμότητα το νόημά της. Είναι επίκαιρο ένα καινούργιο έμβλημα σε σχήμα ενός ψαλιδιού. Ποτέ ένα ψαλίδισμα δε σήμαινε τόσο πολλά. Ποτέ ένα κούρεμα δε σκίαζε τόσο πολύ τα κεφάλια μας. «Χρυσό» ψαλίδι κόβει το ψωμί, τη δουλειά, τη ζωή. Αφήνει σε ρετάλια τα όνειρά μας.
Μια ώρα μπροστά, και έχουμε το προβάδισμα στην έγερση. Είναι να σηκωθούμε. Λίγο ψηλότερα! Το πρωί υπόσχεται μια ολόκληρη μέρα που είναι μπροστά μας. Όλη δικιά μας, μέρα χαρά Θεού!