Κάποιοι, υποψήφιοι συνδυασμού που πέρασε στο δεύτερο γύρο, άρχισαν τις προκλήσεις. Κι ύστερα θα λένε πώς φταίνε… οι άλλοι!

Παρά τις δυσκολίες, δεν ήταν λίγες οι υπόγειες διαδρομές μεταξύ δημοτικών και περιφερειακών συνδυασμών. Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα της κρίσεως. Εκτός και αν κάποιοι αποφασίσουν να «αυτοκτονήσουν».

Το τι θέλει να κάνει με την ψήφο του ο καθένας στον πρώτο γύρο είναι απολύτως θεμιτό.

Άλλος απέχει για να εκφράσει τη διαμαρτυρία του και άλλος ψηφίζει συνδυασμό στον πρώτο γύρο απλά για να βάλει σταυρό σε κάποιο φίλο.
Άλλος ψηφίζει (και καλά κάνει εννοείται) αυτό που πιστεύει ανεξάρτητα από πιθανότητες εκλογής ή όχι.

Και ίσως το σύστημα με τους δύο γύρους των δημοτικών εκλογών αποτρέπει σε ένα βαθμό τα εκβιαστικά διλήμματα περί «χαμένης ψήφου» στους ψηφοφόρους των συνδυασμών που δε διεκδικούν τις πρώτες θέσεις.

Λέμε «σε ένα βαθμό» διότι όσο πιο «ντέρμπυ» φαίνεται η μάχη των μεγάλων για την είσοδο στο δεύτερο γύρο, τόσο πιέζονται οι μικροί.

Σε κάθε περίπτωση, στο δεύτερο γύρο η απόφαση του ψηφοφόρου παίρνει πιο περιορισμένο χαρακτήρα γιατί εξ αντικειμένου κάποιος θα εκλεγεί, ανεξάρτητα από τη στάση που θα τηρήσει ο κάθε πολίτης μεμονωμένα.

Και εκεί το να αρνείσαι να επιλέξεις το μη χείρον είναι - κατά τη γνώμη μας τουλάχιστον - άρνηση της πραγματικότητας που θα βιώσεις, θες δε θες, την επόμενη τετραετία.