Το πρόβλημα δεν είναι μόνο με τα εξαγγελλόμενα μέτρα. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι μέχρι το καλοκαίρι ή αρχές φθινόπωρου θα επακολουθήσουν και άλλα, πιο σκληρά και επιβαρυντικά για το πορτοφόλι του μέσου Έλληνα. Θα το επαναλάβω: ήταν εις γνώσιν της κυβέρνησης η τραγική κατάσταση της οικονομίας και μόνο οι αφελείς μπορούν να πιστέψουν πως δεν υπήρχε ξεκάθαρη εικόνα. Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είχε τους απαραίτητους μηχανισμούς να αποκαλύψει το μέγεθος του προβλήματος και να εκθέσει πρόωρα την κατάσταση στον ελληνικό λαό; Είναι δυνατόν να μην ήταν προσχεδιασμένα όλα αυτά τα μέτρα που σερβιρίστηκαν «με το γάντι» στους Έλληνες πολίτες, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και επιφύλαξη για τα αποτελέσματα που θα προκαλούσαν; Ο πρωθυπουργός γνώριζε τι παραλαμβάνει και από ποιους. Ήταν προετοιμασμένος για την επόμενη μέρα των εκλογών και όπως ήξερε τη μεγάλη απόσταση που χώριζε το κόμμα του από τη Ν.Δ., έτσι ήταν σε πλήρη γνώση του η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τα ερείπια που άφησε πίσω του ο τέως πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Όμως δεν ήταν μόνο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και νυν πρωθυπουργός που είχε σαφή εικόνα. Και τα άλλα κόμματα γνώριζαν πολύ καλά το τι θα επακολουθήσει. Είναι χαρακτηριστική η ρήση της Αλέκας Παπαρήγα όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές, ότι «ο κόσμος πρέπει να ετοιμάζεται για νέες φορολογίες και μέτρα που θα πλήξουν σοβαρά τους εργαζομένους». Αλήθεια, πώς συμβιβάζεται μια μέρα μετά τις εκλογές, η Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. να ήξερε τι θα επακολουθήσει και να μην ήξερε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ; Πώς συμβιβάζεται η Ν.Δ. - και ας μη χρησιμοποιήσει κανείς το επιχείρημα πως υπήρχαν εσωκομματικά προβλήματα - να μη μιλούσε επί μακρόν, ο ΛΑΟΣ να έσπευδε να «συμπαρασταθεί» στην κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ να σιωπούσε παρακολουθώντας τις εξελίξεις μετά τα αλλεπάλληλα ταξίδια του πρωθυπουργού στο εξωτερικό; Όλοι τους ήξεραν για τα μέτρα που θα λάμβανε η κυβέρνηση. Είναι επιεικώς κουτό και αφελές να πιστεύει κανείς πως ό,τι έγινε ήταν ξαφνικό και δεν το περίμενε ο πολιτικός κόσμος.
Και τώρα; Τι γίνεται μετά από τη φοβερή αυτή εξαγγελία των μέτρων που προκαλούν έμφραγμα στην ελληνική κοινωνία; Τώρα το μόνο που γίνεται είναι απλά μικροπαζάρια για το πώς θα εφαρμοστούν τα μέτρα και όχι για το πότε και με ποιους όρους. Είναι καθορισμένα τα χρονικά πλαίσια εφαρμογής τους και τα όποια παζάρια γίνονται μονάχα για το κέρδος ή όφελος μερικών μόνο ευρώ. Με λίγα λόγια, για τα ψίχουλα. Οι πολλές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις έχουν σταματήσει. Οι Ευρωπαίοι επέβαλαν τοσχεδιασμό τους και την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων, οι πολιτικοί αποσύρθηκαν στα «κονάκια» τους και ο λαός για μια ακόμη φορά στην ιστορία έπεσε θύμα των εγκληματικών πολιτικών των ελληνικών κυβερνήσεων που επί σειρά ετών καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη του λαού.
Τι μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς από δω και πέρα; Ο πρωθυπουργός δηλώνει απερίφραστα πως «έχει έρθει η ώρα του φιλότιμου και του καθήκοντος, η ώρα της αφύπνισης των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας, του κάθε συνειδητοποιημένου και υπεύθυνου πολίτη, του δημοσίου υπαλλήλου που παρά την περικοπή του μισθού του θα προσπαθήσει να κάνει όσο γίνεται καλύτερα τη δουλειά του (sic) για να βοηθήσει τη χώρα του και το κράτος να γίνουν καλύτερα και του επιχειρηματία που θα σκεφτεί πως το μέλλον του δεν περνά μόνο από την ατομική του ευημερία, αλλά και από την ευημερία της κοινωνίας». Με λίγα λόγια, ο πρωθυπουργός, αφού σέρβιρε το πικρό ποτήρι, αξιώνει να το πιούμε χωρίς περιστροφές και να προσευχόμαστε καθημερινά πως «τουλάχιστον έχουμε δουλειά και δεν είμαστε άνεργοι»! Μέχρι εκεί έχει φτάσει το θέμα: Να έχουμε εργασία και ας πληρωνόμαστε όσο να ‘ναι, να είμαστε ευχαριστημένοι που περπατάμε και δεν είμαστε στο κρεβάτι του πόνου. Είναι χαρακτηριστική η αδιαφορία απέναντι στα ψυχοσωματικά προβλήματα που θα κατακυριεύσουν τον ελληνικό λαό το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Είναι επιδεικτική η αδιαφορία τού τι σημαίνει να μειώνεις τις αποδοχές του κόσμου σε μια εποχή που η αγοραστική δύναμη έχει καταστεί απαγορευτική λόγω της ραγδαίας αύξησης των τιμών στην αγορά.
Οι πολιτικοί, λοιπόν, γνωρίζουν πολύ καλά το τι θα επακολουθήσει μετά την εξαγγελία αυτών των μέτρων. Ξέρουν πολύ καλά ότι θα υπάρξουν σφοδρές κοινωνικές συγκρούσεις, με άγνωστα αποτελέσματα. Τα πρώτα αυτά μέτρα - και το υπογραμμίζω πως είναι πρώτα, γιατί θα επακολουθήσουν και άλλα χειρότερα - είναι το παρθενικό crash test της κυβέρνησης που αναμετράται από τώρα με την κοινωνία. Τα αποτελέσματα θα φανούν όχι τώρα, αλλά μετά από μερικούς μήνες. Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να ελπίζει πως οι αντιδράσεις θα μετριαστούν στο όνομα του «νοικοκυρέματος» του κράτους. Πιστεύει πως θα επικρατήσει ψυχραιμία και σύνεση. Χρησιμοποιεί, άλλωστε, το περίφημο επιχείρημα του στυλ «και εμείς δε θέλαμε αυτά τα μέτρα… αλλά δεν μπορούσαμε αλλιώς!». Στοχεύοντας το φιλότιμο του Έλληνα, ποντάρει στην ανοχή και υπομονή του κόσμου. Είναι σα να λέμε πως πρώτα «σφάζεις με το γάντι» και έπειτα εξηγείς γλαφυρά το λόγο της σφαγής, προσπαθώντας να πείσεις και τον πλέον ανυπάκουο πως πρέπει να προσφερθεί στο βωμό των θυσιών. Με τη διαφορά όμως ότι ο βωμός αυτός πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε έκτακτη ανάγκη και οι υποψήφιοι προς σφαγιασμό θα πρέπει να είναι μάλλον οι πολιτικοί, που επί σειρά ετών θυσίαζαν σαν πρόβατα το λαό προκειμένου να εξευμενίσουν το θυμό των εκάστοτε πλανηταρχών.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.