Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
(Ρωτήστε - μετά από ένα χρόνο - τα παιδιά σας εάν θέλουν να ξαναγυρίσουν στα μονοθέσια σχολεία τους)
Βασικό στοιχείο της επιχειρούμενης αλλαγής για τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης είναι η εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας ως εργαλείου για την αναζήτηση και την πρόσκτηση της γνώσης, η οποία θα καταστήσει τη διδασκαλία αποδοτικότερη και το σχολείο ελκυστικότερο. Εξάλλου, με τον εμπλουτισμό του αναλυτικού προγράμματος διδασκαλίας με νέα μαθήματα και δραστηριότητες, όπως η πληροφορική και οι ξένες γλώσσες (και στις τάξεις του δημοτικού) επιδιώκεται η στενότερη σύνδεση του σχολείου με την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, ώστε οι εκπαιδευόμενοι να μπορούν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.
Η δημιουργία, όμως, του σύγχρονου σχολείου, που χρόνια οραματιζόμαστε, επιβάλλει -κατ’ ανάγκην- την αναθεώρηση της υπάρχουσας χωροταξικής κατανομής των σχολικών μονάδων με τη συγχώνευση -όπου είναι δυνατόν- των σχολείων με μικρό αριθμό μαθητών, που απέχουν μικρή απόσταση μεταξύ τους. Η μεγάλη διασπορά των σχολικών μονάδων και η λειτουργία χιλιάδων μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων σε πολλά μικρά χωριά προκαλεί ανυπέρβλητες δυσκολίες για την εξασφάλιση της ισοδύναμης λειτουργίας όλων των σχολείων και για την παροχή ίσων μορφωτικών ευκαιριών σε όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού, όπως επιτάσσει το σύνταγμα και υποχρεούται να πράττει η Πολιτεία· διότι, όπως αντιλαμβάνεται κάθε λογικός και υπεύθυνος πολίτης, δεν είναι δυνατόν να διορισθεί για καθένα από τις χιλιάδες των υπαρχόντων μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων και από ένας δάσκαλος ξένων γλωσσών ή πληροφορικής, για τη διδασκαλία 5-10 παιδιών, ούτε να διατίθεται πανάκριβος ηλεκτρονικός εξοπλισμός σε έναν τόσο μεγάλο αριθμό μικρών σχολείων -κάτι που βεβαίως θα γίνει, κατ’ ανάγκην, σε μικρότερο όμως αριθμό σχολείων, για τις δυσπρόσιτες και απομονωμένες περιοχές, όπου είναι αδύνατη η συγχώνευση. Με τη συγχώνευση, λοιπόν, των παραπάνω προβληματικών σχολείων θα προκύψουν βιώσιμες σχολικές μονάδες, στις οποίες θα είναι δυνατή η εφαρμογή των νέων μεθόδων διδασκαλίας.
Γιατί όμως η πολιτική των συγχωνεύσεων, που εξήγγειλε το Υπουργείο Παιδείας, με τη δέσμευση ότι αυτή αφορά σε σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών, που απέχουν μερικά χιλιόμετρα μεταξύ τους, και χωρίς καμμιά επιβάρυνση των γονέων για τη μεταφορά των μαθητών, προκαλεί τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και των κομμάτων της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης; Όσον αφορά τα κίνητρα των εκπαιδευτικών, αποκαλυπτική είναι η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Λέσβου, που δημοσιεύτηκε στο «Ε» της 4-3-2011: «Η απώλεια οργανικών θέσεων από τις καταργήσεις, συγχωνεύσεις και υποβιβασμούς σχολείων, σε συνδυασμό με τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί, είναι πιθανό, αν όχι βέβαιο, ότι θα μας οδηγήσουν σε μηδενικούς ή ελάχιστους διορισμούς και, σίγουρα, σε περιορισμό των μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών.»
Είναι ολοφάνερο από τα γραφόμενα στην ανακοίνωση των παραπάνω εκπαιδευτικών ότι στο κέντρο του ενδιαφέροντός τους δε βρίσκεται η μόρφωση των μαθητών, αλλά τα στενά συντεχνιακά τους συμφέροντα. Και όσον αφορά στα κόμματα, φοβούμαι πως για άλλη μια φορά εκμεταλλεύονται τα ευαίσθητα θέματα της παιδείας των παιδιών για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη· ενσπείρουν στους γονείς των παιδιών τη σύγχυση αναφορικά με την εκπαιδευτική αξία των συγχωνεύσεων και την ανησυχία για τις επιπτώσεις που θα έχουν αυτές στη ζωή των χωριών μας, αντί να τους διαφωτίζουν διαβεβαιώνοντάς τους ότι έτσι βελτιώνονται οι συνθήκες παροχής της μόρφωσης στα παιδιά τους.
Οι αντιδρώντες προβάλλουν ως κύριο επιχείρημα πως «κλείνοντας ένα σχολείο, αδειάζει ένα χωριό». Εάν ήταν τόσο απλή η διάγνωση και η γιατρειά της ερήμωσης των χωριών μας, τότε δε θα χρειαζόταν παρά να ιδρύουμε - κάθε τρεις κι ο κούκος - ένα μονοθέσιο σχολείο. Όλοι, όμως, γνωρίζουμε ότι τα σημερινά μονοθέσια και διθέσια σχολεία πριν από λίγα χρόνια ήταν τριθέσια και τετραθέσια· αυτό όμως δεν απέτρεψε το… «άδειασμα» των χωριών μας. Κι αυτό συνέβη διότι απαξιώθηκε και εγκαταλείφθηκε η αγροτική οικονομία, κυρίως από τους νέους, που αναζητούν στα αστικά κέντρα καλύτερες συνθήκες εργασίας και «ποιότητα» ζωής. Και εάν δεν αναγεννηθεί η αγροτική οικονομία - ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας, ο οποίος μπορεί πράγματι ν’ αποτελέσει την ατμομηχανή για την ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας -, τα χωριά μας θα συνεχίσουν να γερνάν και να ερημώνουν, είτε σ’ αυτά λειτουργούν μονοθέσια και διθέσια σχολεία είτε όχι.
Ας συμβάλλουμε, λοιπόν, όλοι στην οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου με το συμπολιτευτικό ή αντιπολιτευτικό λόγο μας και την πράξη μας, εάν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για το ζωντάνεμα των χωριών μας. Και ας υποστηρίξουμε την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας - είτε στην ηγεσία του βρίσκεται η Μαριέττα Γιαννάκου είτε η Άννα Διαμαντοπούλου - για την αναβάθμιση των σπουδών και την παροχή ουσιαστικής μόρφωσης στα παιδιά μας. Θα παραδώσουμε στα παιδιά μας μια χρεωκοπημένη χώρα· τουλάχιστον ας μην τα καταδικάσουμε και στην αμάθεια.
Βασικό στοιχείο της επιχειρούμενης αλλαγής για τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης είναι η εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας ως εργαλείου για την αναζήτηση και την πρόσκτηση της γνώσης, η οποία θα καταστήσει τη διδασκαλία αποδοτικότερη και το σχολείο ελκυστικότερο. Εξάλλου, με τον εμπλουτισμό του αναλυτικού προγράμματος διδασκαλίας με νέα μαθήματα και δραστηριότητες, όπως η πληροφορική και οι ξένες γλώσσες (και στις τάξεις του δημοτικού) επιδιώκεται η στενότερη σύνδεση του σχολείου με την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, ώστε οι εκπαιδευόμενοι να μπορούν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.
Η δημιουργία, όμως, του σύγχρονου σχολείου, που χρόνια οραματιζόμαστε, επιβάλλει -κατ’ ανάγκην- την αναθεώρηση της υπάρχουσας χωροταξικής κατανομής των σχολικών μονάδων με τη συγχώνευση -όπου είναι δυνατόν- των σχολείων με μικρό αριθμό μαθητών, που απέχουν μικρή απόσταση μεταξύ τους. Η μεγάλη διασπορά των σχολικών μονάδων και η λειτουργία χιλιάδων μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων σε πολλά μικρά χωριά προκαλεί ανυπέρβλητες δυσκολίες για την εξασφάλιση της ισοδύναμης λειτουργίας όλων των σχολείων και για την παροχή ίσων μορφωτικών ευκαιριών σε όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού, όπως επιτάσσει το σύνταγμα και υποχρεούται να πράττει η Πολιτεία· διότι, όπως αντιλαμβάνεται κάθε λογικός και υπεύθυνος πολίτης, δεν είναι δυνατόν να διορισθεί για καθένα από τις χιλιάδες των υπαρχόντων μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων και από ένας δάσκαλος ξένων γλωσσών ή πληροφορικής, για τη διδασκαλία 5-10 παιδιών, ούτε να διατίθεται πανάκριβος ηλεκτρονικός εξοπλισμός σε έναν τόσο μεγάλο αριθμό μικρών σχολείων -κάτι που βεβαίως θα γίνει, κατ’ ανάγκην, σε μικρότερο όμως αριθμό σχολείων, για τις δυσπρόσιτες και απομονωμένες περιοχές, όπου είναι αδύνατη η συγχώνευση. Με τη συγχώνευση, λοιπόν, των παραπάνω προβληματικών σχολείων θα προκύψουν βιώσιμες σχολικές μονάδες, στις οποίες θα είναι δυνατή η εφαρμογή των νέων μεθόδων διδασκαλίας.
Γιατί όμως η πολιτική των συγχωνεύσεων, που εξήγγειλε το Υπουργείο Παιδείας, με τη δέσμευση ότι αυτή αφορά σε σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών, που απέχουν μερικά χιλιόμετρα μεταξύ τους, και χωρίς καμμιά επιβάρυνση των γονέων για τη μεταφορά των μαθητών, προκαλεί τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και των κομμάτων της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης; Όσον αφορά τα κίνητρα των εκπαιδευτικών, αποκαλυπτική είναι η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Λέσβου, που δημοσιεύτηκε στο «Ε» της 4-3-2011: «Η απώλεια οργανικών θέσεων από τις καταργήσεις, συγχωνεύσεις και υποβιβασμούς σχολείων, σε συνδυασμό με τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί, είναι πιθανό, αν όχι βέβαιο, ότι θα μας οδηγήσουν σε μηδενικούς ή ελάχιστους διορισμούς και, σίγουρα, σε περιορισμό των μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών.»
Είναι ολοφάνερο από τα γραφόμενα στην ανακοίνωση των παραπάνω εκπαιδευτικών ότι στο κέντρο του ενδιαφέροντός τους δε βρίσκεται η μόρφωση των μαθητών, αλλά τα στενά συντεχνιακά τους συμφέροντα. Και όσον αφορά στα κόμματα, φοβούμαι πως για άλλη μια φορά εκμεταλλεύονται τα ευαίσθητα θέματα της παιδείας των παιδιών για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη· ενσπείρουν στους γονείς των παιδιών τη σύγχυση αναφορικά με την εκπαιδευτική αξία των συγχωνεύσεων και την ανησυχία για τις επιπτώσεις που θα έχουν αυτές στη ζωή των χωριών μας, αντί να τους διαφωτίζουν διαβεβαιώνοντάς τους ότι έτσι βελτιώνονται οι συνθήκες παροχής της μόρφωσης στα παιδιά τους.
Οι αντιδρώντες προβάλλουν ως κύριο επιχείρημα πως «κλείνοντας ένα σχολείο, αδειάζει ένα χωριό». Εάν ήταν τόσο απλή η διάγνωση και η γιατρειά της ερήμωσης των χωριών μας, τότε δε θα χρειαζόταν παρά να ιδρύουμε - κάθε τρεις κι ο κούκος - ένα μονοθέσιο σχολείο. Όλοι, όμως, γνωρίζουμε ότι τα σημερινά μονοθέσια και διθέσια σχολεία πριν από λίγα χρόνια ήταν τριθέσια και τετραθέσια· αυτό όμως δεν απέτρεψε το… «άδειασμα» των χωριών μας. Κι αυτό συνέβη διότι απαξιώθηκε και εγκαταλείφθηκε η αγροτική οικονομία, κυρίως από τους νέους, που αναζητούν στα αστικά κέντρα καλύτερες συνθήκες εργασίας και «ποιότητα» ζωής. Και εάν δεν αναγεννηθεί η αγροτική οικονομία - ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας, ο οποίος μπορεί πράγματι ν’ αποτελέσει την ατμομηχανή για την ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας -, τα χωριά μας θα συνεχίσουν να γερνάν και να ερημώνουν, είτε σ’ αυτά λειτουργούν μονοθέσια και διθέσια σχολεία είτε όχι.
Ας συμβάλλουμε, λοιπόν, όλοι στην οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου με το συμπολιτευτικό ή αντιπολιτευτικό λόγο μας και την πράξη μας, εάν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για το ζωντάνεμα των χωριών μας. Και ας υποστηρίξουμε την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας - είτε στην ηγεσία του βρίσκεται η Μαριέττα Γιαννάκου είτε η Άννα Διαμαντοπούλου - για την αναβάθμιση των σπουδών και την παροχή ουσιαστικής μόρφωσης στα παιδιά μας. Θα παραδώσουμε στα παιδιά μας μια χρεωκοπημένη χώρα· τουλάχιστον ας μην τα καταδικάσουμε και στην αμάθεια.