Ο 17χρονος μαθητής του Πειραματικού Λυκείου Μυτιλήνης Θανάσης Τασιάς, που πέρασε ως «ταλέντο» στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της Φλώρινας, μιλά στο «Ε»

Το «Ε» φιλοξενεί σήμερα στη σελίδα της συνέντευξης του Πολιτισμού έναν ιδιαίτερα νέο δημιουργό, η ηλικία του οποίου είναι μόλις 17 ετών. Ο Θανάσης Τασιάς, μαθητής της Γ΄ τάξης του Πρότυπου Πειραματικού Λυκείου Μυτιλήνης, είναι ένα από τα «ταλέντα» που έχουν περάσει ήδη στην ανώτατη εκπαίδευση και συγκεκριμένα στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Την περασμένη Δευτέρα ήταν ένας από τους δύο μαθητές που μίλησαν για την Τέχνη στην εικαστική έκθεση που διοργανώθηκε στο Σχολείο του. Σήμερα μας μιλάει για το πώς άρχισε ο ίδιος να ασχολείται με τη ζωγραφική, για την επιθυμία του να σπουδάσει Καλές Τέχνες, αλλά και για τις επιρροές και τα χόμπυ που έχει, μεταξύ άλλων η ραπ και το γκράφιτι.

Θανάση, είσαι μόλις 17 ετών και έχεις ήδη καταφέρει να κατοχυρώσεις μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση. Ήταν δύσκολος ο συναγωνισμός με νέους που είχαν ήδη τελειώσει το σχολείο;
«Όχι ιδιαίτερα. Δώσαμε τον περασμένο Σεπτέμβριο, 109 νέοι από όλη την Ελλάδα, οι 13 από τους οποίους δίναμε ως “ταλέντα”. Πρώτη μου επιλογή ήταν η Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης, όπου έπρεπε μέσα σε τρεις ημέρες και δουλεύοντας επτά ώρες κάθε μέρα, να παραδώσουμε δύο σχέδια με κάρβουνο κι ένα με χρώμα. Τελικά, δε με πήραν εκεί. Για τη Φλώρινα, έπρεπε μέσα σε τρεις ημέρες να παραδώσω ένα σχέδιο με κάρβουνο, ένα με χρώμα, ένα ελεύθερο κι ένα λεκτικό σχέδιο. Και είχα ήδη στείλει και το φάκελό μου, με 15 συνολικά σχέδια, 10 με κάρβουνο και πέντε με χρώματα. Και ήμουν ανάμεσα σε όσους διάλεξε η κριτική επιτροπή.»
Ήσουν και ένας από τους δύο μαθητές που επιλεχθήκατε να κάνετε μια εισήγηση στα εγκαίνια της έκθεσης «Παράθυρο στην Τέχνη», που έγινε στο Σχολείο σου. Για τι πράγμα μιλήσατε;
«Η έκθεση ήταν κοινή με τους καθηγητές μας, για να δείξουμε στον κόσμο τη δουλειά μας. Στα εγκαίνια ήμουν μαζί με το Γιάννη Καλάργαλη, που είχε δώσει κι αυτός στην Καλών Τεχνών, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να περάσει ως “ταλέντο”. Στην εκδήλωση μιλήσαμε για το τι σημαίνει για μας η ζωγραφική, πώς το βλέπει ο κόσμος και πώς θα θέλαμε να το βλέπει, ότι θα θέλαμε να τον προβληματίσουμε λίγο με αυτό που κάνουμε. Μιλήσαμε για το κακό εκπαιδευτικό σύστημα, που δε μας βοηθάει να προχωρήσουμε την τέχνη μας.»

Μαθήματα ζωγραφικής
Εσύ πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη ζωγραφική;
«Από την Γ΄ γυμνασίου, συμμετέχοντας σε διαγωνισμούς του Σχολείου μου, όπου και διακρίθηκα. Βλέποντας πως ήμουν καλός, αποφάσισα να ξεκινήσω σχέδιο και να το “ψάξω” λίγο παραπάνω, κοιτώντας τι σχολές υπάρχουν για κάτι τέτοιο. Πάντα μου άρεσε ωστόσο το σχέδιο, παλιότερα ασχολιόμουν με το γκράφιτι.»
Και κατάφερες μέσα σε τρία - τέσσερα χρόνια να γίνεις… «ταλέντο»;
«Δεν ήταν κάτι δύσκολο. Η ζωγραφική θέλει απλώς πολλή εξάσκηση, όχι αναγκαστικά να είσαι πολύ καλός από μικρός. Το θέμα είναι να σου αρέσει και να το θέλεις. Να το έχεις αποφασίσει, όχι να κάνεις πίσω. Κι εγώ κατάλαβα πως αυτό είναι που θέλω. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι ήμουν τρεις μήνες στη Θεσσαλονίκη και έκανα σχέδιο από τις 10 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ, σε ένα ιδιωτικό εργαστήρι ζωγραφικής. Βοήθησαν πολύ οι τρεις αυτοί μήνες, έφτασα σε πολύ καλό επίπεδο, ήθελα να δω και άλλα σχέδια, άλλων παιδιών. Ήταν αρκετές οι φορές που νευρίασα, σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά συνειδητοποίησα πως μου αρέσει πάρα πολύ για να κάνω κάτι τέτοιο. Όποτε έχω σχέδιο εδώ στη Μυτιλήνη, λέω “τι καλά, επιτέλους να ηρεμήσω”…»
Συνεχίζεις δηλαδή τα μαθήματα, παρόλο που έχεις ήδη περάσει;
«Ναι, γιατί θέλω να δώσω ξανά για την Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Έχει καλύτερους καθηγητές και εγκαταστάσεις από αυτήν της Φλώρινας.»
Πού κάνεις μαθήματα; Υπάρχουν άνθρωποι που σε έχουν επηρεάσει;
«Παρακολουθώ μαθήματα στο ΦΟΜ, με το Δημήτρη Καλαντζάκη. Μου λέει πως χρειάζομαι ακόμη πολλή δουλειά και είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη δουλειά που κάνουμε. Παλιά, έκανα και στη Μαρία τη Γιαννίκου.»
Πάνω σε τι δουλεύετε τώρα; Εσύ από μόνος σου, ζωγραφίζεις πέρα από τα μαθήματα; Από τι εμπνέεσαι;
«Επειδή ετοιμάζομαι καθαρά για τις εισαγωγικές εξετάσεις, κάνουμε κεφάλια αγαλμάτων με κάρβουνο και χρώμα και διάφορες συνθέσεις. Με τα αγάλματα μαθαίνεις πώς να πλάθεις το πρόσωπο, τις αντιθέσεις, τις σκιές, να συγκρίνεις. Το ίδιο και με τη νεκρή φύση. Μέσα από το κάρβουνο, μπορείς να μάθεις πώς να αποδίδεις το χρώμα. Από μόνος μου ζωγραφίζω τοπία, ανθρώπους με περίεργες μορφές, σκοτεινά θέματα. Εμπνέομαι από εικόνες που φέρνω στο μυαλό μου, από φωτογραφίες, από αυτά που βλέπω από το μπαλκόνι μου.»

Γκράφιτι, ραπ και σχέδια για το μέλλον
Με το γκράφιτι πώς ξεκίνησες; Ασχολείσαι ακόμη;
«Άρχισα με το γκράφιτι μέσω ενός φίλου μεγαλύτερου από μένα, που ασχολιόταν και με επηρέασε. Μου άρεσε να βγαίνω σε τοίχους και να κάνω σχέδια με χρώμα. Έχω κάνει σχέδια σε διάφορα σημεία της πόλης, αλλά έχω να πιάσω σπρέι από τη Β΄ γυμνασίου και, λογικά, τα πιο πολλά σχέδια που έχω κάνει, έχουν σβηστεί. Δεν ασχολούμαι πια, γιατί τα υλικά έχουν ακριβύνει πολύ. Για ένα βάψιμο χρειάζεσαι πάνω από 50 ευρώ και είναι δύσκολοι καιροί για τόσα έξοδα. Ασχολούμαι σχεδιάζοντας μόνο πάνω στο χαρτί.»
Η ζωγραφική το έχει αντικαταστήσει; Τι λένε οι γονείς σου και οι συμμαθητές σου, που εκφράζεσαι τόσο πολύ μέσα από την τέχνη;
«Ήδη από το γυμνάσιο, με τα γκράφιτι, ζωγράφιζα συνέχεια μέσα στην τάξη. Είναι κάτι πολύ δημιουργικό και ωραίο, που με απελευθερώνει. Ζωγραφίζω παντού, στο σπίτι, στο σχολείο…. Έτσι, οι γονείς μου το περίμεναν λίγο ότι θα πάω προς Καλών Τεχνών, αν και ανησυχούσαν για το αν θα περάσω ή για το εάν θα έχω μετά κάποια επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν τους άρεσε ως ιδέα, τώρα όμως τους έχω εξηγήσει πώς έχουν τα πράγματα.»
Έχεις και άλλα χόμπυ πέρα από τη ζωγραφική;
«Ασχολούμαι με τη ραπ μουσική και είμαι στο συγκρότημα “Πανταχού”. Από μικρός άκουγα ραπ και άρχισα να γράφω στίχους πριν από ενάμιση χρόνο, με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο. Μέσω της ραπ εκφράζω αυτά που νιώθω, είναι και η παρέα που μου αρέσει, αλλά δεν ξέρω αν θα τη συνεχίσω, εξαρτάται από εμένα και τις καταστάσεις. Μπορεί να τη βαρεθώ και να την αφήσω.»
Τις σπουδές σου και το μέλλον σου πώς τα φαντάζεσαι;
«Τη σχολή τη φαντάζομαι πολύ χαλαρή, αν και ξέρω ότι είναι δύσκολη σχολή και οι καθηγητές ιδιότροποι. Θέλω να κάνω ταξίδια παντού, θέλω να γυρίσω σε διάφορα μέρη. Στη σχολή θα μάθω και άλλες μορφές τέχνης, όπως γλυπτική κ.ά., κι έτσι, δεν ξέρω με τι απ’ όλα θα καταλήξω να ασχοληθώ, αν και θεωρώ πως θα με κερδίσει η ζωγραφική. Νομίζω, πάντως, πως δε θα ήθελα να καταλήξω να διδάσκω σε σχολείο ή σχολή, ίσως στη συνέχεια φύγω στο εξωτερικό, που θα είναι καλύτερα από εδώ.»