Ελπίδα Πανανή - Μολυβιάτου
Ποιήματα
Μυτιλήνη 2009, σελ. 76

Η Ελπίδα Πανανή - Μολυβιάτου είχε εκδώσει την πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Στο φως της αγάπης» πριν δύο χρόνια. Πρόσφατα συγκέντρωσε σ’ ένα βιβλίο 60 παραδοσιακά ποιήματα, γραμμένα από το 1993 έως το 2008. Ο τίτλος της συλλογής, «Πριν χαθεί η αλήθεια».
«Μέσα απ’ αυτά θέλησα να μιλήσω πρώτα στους απλούς ανθρώπους και να απευθυνθώ στο συναίσθημά τους, παρ’ όλο που δε λείπουν και οι κοινωνικές νύξεις. Χωρίς να είμαι σε θέση να εξηγήσω τη βαθύτερη καταβολή αυτής της ευαισθησίας μου, βλέπω η ίδια ότι στα περισσότερα ποιήματά μου κυριαρχεί μια θλίψη. Είναι θαρρώ ο απόηχος αυτής της προσέγγισης και της ενασχόλησής μου με τα σύγχρονα προβλήματα της εποχής μας, καθώς και με τη συνεχή υποβάθμιση των διαχρονικών αξιών του ανθρώπινου πολιτισμού, που έτσι μοιραία μας αφήνουν ένα τέτοιο συναίσθημα. Αλλά είναι παράλληλα και η διάθεση για ένα συνεχή καθημερινό αγώνα που είμαι σίγουρη ότι θα φέρει και πάλι την άνοιξη στις ανθρώπινες σχέσεις και στην πολύπαθη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και το περιβάλλον», γράφει η ίδια στον πρόλογό της.
Να δύο μικρά δείγματα γραφής: Το πρώτο έχει τίτλο «Θέλω»:
«Μυρωμένο θέλω, κόσμε, το ψωμί σου, / ν’ ανεβείς στα ύψη, σε Θεού κορφές, / ν’ αφεθούν τα μίση, λόγια απλά θυμήσου / στη συγνώμη να ‘χεις πάντα αντοχές. // Μυρωμένο θέλω, κόσμε, το ψωμί σου / μα μ’ αγάπη μόνο μύρα αποκτά, / πάλεψε το μίσος, στην αγάπη αφήσου, / κάνε την δική σου, κράτα την σφιχτά.»
Το δεύτερο ποίημα έχει τίτλο «Μη σε νοιάζει»:
«Μη σε νοιάζει, φίλε, αν δε σ’ αγαπούν. / Πρέπει να σε νοιάζει, αν δεν αγαπάς. / Μη σ’ ενδιαφέρει πίσω τι θα πουν, / πιο πολύ μετράει εκείνο που θα πεις, / λόγος της αλήθειας, αξιοπρεπής. / Έτσι θα γνωρίσεις όσους αγαπούν / και θυμούνται πάντα εκείνους που ξεχνούν. //
Έχει ξεχασμένους, φίλε, η ζωή / δίχως συντροφιά ελπίδας και χαράς πνοή. / Κάθε πονεμένος ζει μια συμφορά, / ας σκεφθούμε, ίσως γίνει κάποτε χαρά. / Πρέπει να αντέξει σε κακούς καιρούς, / να γνωρίσει άλλους κόσμους χαμογελαστούς.»
Τη συλλογή προλογίζει ο φιλόλογος Γιάννης Χατζηβασιλείου, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα σημειώνει: «Η Ελπίδα Πανανή - Μολυβιάτου αποδείχνεται άτομο με ευαισθησία, με ψυχικά χαρίσματα, με λεπτότητα. Γίνεται διαπρύσιος κήρυκας της αγάπης προς τον πλησίον και προπαντός προς το παιδί και προς τον αναξιοπαθούντα άνθρωπο. Εκφράζει τη βαθιά πίστη προς το θείο. Υπερασπίζεται τη βιαζόμενη φύση και υπενθυμίζει το χρέος προς τη μάνα γη. Διατυπώνει προβληματισμούς για τη ζωή. Κάνει αναδρομές στην Ιωνία και στο χαλασμό της. Εκδηλώνει τον πατριωτισμό και την εθνική της περηφάνια. Καταδικάζει τον πολιτικό αμοραλισμό. Εγγίζει καυτά κοινωνικά προβλήματα. Αναθυμάται με ευγνωμοσύνη τους δικούς της ανθρώπους που διαπότισαν το περιβάλλον της. Στηλιτεύει τα πάθη και τις αδυναμίες. Σηματοδοτεί τη μοναξιά της και εκμυστηρεύεται. Καταθέτει βιώματα και μνήμες.»