Λέσβος και Μυτιληναίων Αιγιαλός
Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις

Από το γραφικό χωριό της Αγίας Παρασκευής περπατήσαμε προς τα δυτικά το λιθόστρωτο μονοπάτι, με τις ειδικές σηματοδοτήσεις και ανάμεσα στα λιβάδια της κτηνοτροφικής περιοχής περάσαμε τη γέφυρα της Πρινής του ποταμού Τσικνιά και μετά το ξωκκλήσι του Ταξιάρχη πήραμε το μονοπάτι για το ναό του Ναπαίου Απόλλωνα της Κλοπεδής, του χαρακτηριστικότερου μνημείου της αρχαϊκής εποχής του νησιού, που έχει πολλά να πει για την ιστορία της Λέσβου.
Σε συνολική απόσταση δύο χιλιομέτρων από την εκκίνηση, είδαμε τον περιφραγμένο λατρευτικό χώρο και θαυμάσαμε τα ερείπια του ναού που κτίστηκε με υλικό που προέρχεται από το κοντινό αρχαίο λατομείο του Πετσοφά τον 8ο αιώνα π.Χ.. Ο ναός έχει διαστάσεις 37,5 μήκος και 16,25 πλάτος, ανακαλύφθηκε το 1928, ανασκάφτηκε από το Δημήτρη Ευαγγελίδη, περιβαλλόταν στην αρχαιότητα από στοά με 46 ψιλόλιγνους αρράβδωτους κίονες στηριγμένους σε κυκλικές βάσεις με πήλινη επένδυση, στεφόμενους από χαρακτηριστικά αιολικά κιονόκρανα. Διακρίνονται ακόμα λείψανα δρόμου που ένωνε το ιερό με την πόλη της Αιολικής Αρίσβης, της οποίας ήταν τόπος προσκυνήματος και λατρείας.
Στο διπλανό ελαιόκτημα, βόρεια του ναού προσέξαμε τα μικρά θρύμματα από σπασμένα γκρίζα αγγεία της τότε εγχώριας παραγωγής κεραμικών με τις απλές επιφάνειες και τις περίτεχνες εγχάρακτες χαρακτηριστικές αιολικές διακοσμήσεις.
Από τα σκουριασμένα συρματοπλέγματα που περιβάλλουν τον ανασκαμμένο χώρο διακρίναμε μια δίοδο και εισχωρώντας εύκολα προχωρήσαμε στα διακριτά θεμέλια του ναού. Στο διπλανό πρόχειρο σύγχρονο κακόγουστο μικρό σκέπαστρο, διακρίναμε κομμάτια από κίονες, μερικά αιολικά κιονόκρανα και θαυμάσαμε τις δυο απλές και αυστηρές έλικές τους που στρέφονται αριστερά και δεξιά από ένα φυτικό κόσμημα (ανθέμιο) με αποτυπωμένη ανεπανάληπτα όλη τη χάρη της αρχαϊκής εποχής της Λέσβου, που λάτρευε την αρμονία και τη φύση. Ξεχαστήκαμε και φανταστήκαμε τα ένθετα μεταλλικά κοσμήματα που υπήρχαν στο κέντρο τους με τα χρώματα της επικάλυψής τους.
Δεν περιμέναμε αυτή την εγκατάλειψή τους στο ύπαιθρο όπου τα κιονόκρανα, χυμένα καταγής και ατάκτως ερριμμένα, διαβρώνονται από τις βροχές του χειμώνα και τη ζέστη του καλοκαιριού. Θυμηθήκαμε πως δεν έχουν καλύτερη τύχη τα άλλα δύο που μεταφέρθηκαν στην ανοικτή αυλή του δημαρχείου της Αγίας Παρασκευής επιβεβαιώνοντας την άποψη πως είναι προτιμότερο να προστατεύονται οι αρχαιότητες από την φιλοξενία της μητέρας γης παρά να ανασκάπτονται και να αφήνονται στην μανία των καιρικών συνθηκών. Είπαμε πάλι καλά για όσα από τα διασωζόμενα δώδεκα συνολικά είχαν μεταφερθεί τον 6ο αιώνα μ. Χ. στον γειτονικό Ταξιάρχη Τρουλωτής και σήμερα εκτίθενται στην αρχαιολογική συλλογή Νάπης.
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας βορειοανατολικά από το χωματόδρομο και συναντώντας την καταπράσινη δροσερή κοίτη του ποταμού Τσικνιά συνεχίσαμε μέσα από αυτήν βόρεια για να φθάσουμε στο πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Κρεμαστής, στην Καμάρα, που ενώνει καμαρωτό και υπερήφανο τις όχθες του ορμητικού χειμάρρου και από εκεί με λιθόστρωτο δρόμο συνέδεε την Αρίσβη με το Μόλυβο για εμπορικούς και στρατιωτικούς λόγους. Κτισμένο στην περίοδο της Ενετοκρατίας στην εποχή των Γατελούζων που κατέκτησαν τη Λέσβο από το 1355 μέχρι το 1432.
Στο γεφύρι υπάρχει άφθονο οικοδομικό υλικό από το ιερό του Ναπαίου Απόλλωνα και από τα γειτονικά ερείπια παρακείμενου ναού πιθανότατα του Ασκληπιού και της γειτονικής εκκλησίας του Αγίου Θεράποντα.
Η Ερατώ έτρεξε στην κορυφή της Καμάρας για μια αναμνηστική φωτογραφία και όταν πρόσεξα το πλάνο της μηχανής έβαλα τις φωνές:
- Κατέβα γρήγορα, αρκετές μεγάλες πελεκημένες πέτρες στην κορυφή έχουν αφήσει διακριτά από εδώ διάκενα μεταξύ τους, δύο έχουν αποκολληθεί και καταπέσει από τις θέσεις που κατείχαν, με τα κενά που άφησαν να χάσκουν επικίνδυνα.
- Να δω πρώτα την επίπεδη λευκή πλάκα στην κορυφή με το μικρό χαραγμένο σταυρό στο σημείο που κατά τον Λεσβιακό μύθο είναι «κτισμένη» η γυναίκα του πρωτομάστορα, όπως στην πατρίδα μου, στο γιοφύρι της Άρτας!
- Κατέβα μην γκρεμοτσακιστείτε από τα 8,5 μέτρα και οι δυο στον αδηφάγο Τσικνιά.
Όταν η Ερατώ κατέβηκε ασφαλής από την κορυφή, της έδειξα την υπενθύμιση της γέφυρας για την άμεση συντήρησή της και συνεχίσαμε για τα Στιβωτά. Ακολουθήσαμε το παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι και διασχίσαμε το χείμαρρο που έρχεται από το χωριό της Νάπης, για να ξαναβγούμε στον αρχικό δρόμο της εκκίνησης στην Πρινή, διαγράφοντας κυκλικά τη συνολική πορεία μας.
Από εκεί επιστρέψαμε στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής και κάτω από τον ίσκιο του πλάτανου ήπιαμε τρία ούζα και ευχηθήκαμε σε τρεις αποδέκτες. Στο υπουργείο Πολιτισμού, στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και στο δήμο Αγίας Παρασκευής ώστε να ενδιαφερθούν για τη συντήρηση της γέφυρας και την ασφαλή φύλαξη των κιόνων.