Ο Κωσταντής Χουζούρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981 και μεγάλωσε στην Κάλυμνο και τη Νάξο. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, φωτογραφία στο Φωτογραφικό Κύκλο και Εγκληματολογία στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου.
Εργάστηκε ως ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και συνεργάστηκε επί σειρά ετών με το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Το έργο του «Sciengic: Ο χορευτής του Ουράνιου Τόξου και το Τιτάνιο Ρόδι του Φαντάσου» αποτελεί την πρώτη του συγγραφική δουλειά. O Χουζούρης επιλέγει στο μυθιστόρημά του να «πλέξει» φιλοσοφία και περιπέτεια, ενόραση και πράξη σε ίσα, αρμονικά μέτρα. Ο μικρός Σωκράτης και οι κεντρικοί χαρακτήρες του βιβλίου καταφεύγουν κάθε βράδυ σε έναν ονειρικό κόσμο, όπου πλέκονται όλα τα οράματα της ανθρωπότητας. Εκεί μέλλεται να ζήσουν κάτι μοναδικό. Ένα βιβλίο που συστήνουμε ανεπιφύλακτα κατά κύριο λόγο για την αξία του ως δοκιμίου ιδεών. Μιλήσαμε στο Facebook με το συγγραφέα που επέλεξε να θέσει το όνειρο στο κέντρο της δουλειάς του, το όνειρο μέσα στον εφιαλτικό μας κόσμο. Παραθέτουμε τη συζήτηση όπως ακριβώς εξελίχθηκε. Ο Κωσταντής Χουζούρης αποδεικνύεται ισχυρός στοχαστής με θέσεις, αλλά και λεκτικό ύφος, πραγματικά ασυνήθιστα για το νεαρό της ηλικίας του:

Πώς να φιλοσοφήσει κανείς μέσα στο χάος; Τι να σκεφτούμε όταν δεν ωφελεί; Το «Sciengic» προτείνει τη φυγή στο όνειρο, μα το όνειρο είναι αυτό που θα έπρεπε και όχι αυτό που είναι... σωστά;
«Σωστά. Το τι θα γίνει εξαρτάται από το σθένος του ρομαντισμού μας και τη διαύγεια της επιλογής μας να ακολουθήσουμε την ονειρική ελπίδα μας ή τουλάχιστον τον οραματισμό της.»

Να επιμένουμε στα όνειρά μας λοιπόν;
«Χαθήκαμε αν δεν το κάνουμε, αυτά είναι η ανάτασή μας και η πνευματική μας πλάση για το ιδανικό.»

Πώς, όμως, ονειρεύεται κανείς όταν δεν έχει καν την καλλιέργεια να δημιουργήσει τις σωστές ελπίδες; Υπάρχει πρόβλημα προσανατολισμού;
«Η ελπίδα δε χρειάζεται εκπαίδευση, τουλάχιστον έτσι όπως την εννοούμε σήμερα. Θέλω να πω πως η ιδιότητα, για παράδειγμα, ενός ακαδημαϊκού δε χρυσώνει την ελπίδα σ’ αντίθεση με κάποιον αγράμματο. Η καλλιέργεια, ωστόσο, με αυστηρούς ανθρωπιστικούς όρους είναι απαραίτητη, αλλά τούτη η καλλιέργεια είναι μια βιωματική στάση ζωής και ευδοκιμεί ακόμη και στα χειρότερα περιβάλλοντα. Από την άλλη, ο ακαδημαϊκός ίσως να έχει τα πνευματικά εργαλεία και τη γνώση να προτείνει την υλοποίηση και το σχέδιο της ελπίδας που του μεταγγίστηκε απ’ ευθείας ή όχι, όλοι οι άλλοι όμως έχουν τη δύναμη να την ψυχανεμιστούν, να την κρίνουν και ενδεχομένως να την οικοδομήσουν στην πράξη της.»

Έχει η μάζα αυτήν τη δύναμη; Μπορεί ο σημερινός μέσος άνθρωπος να υλοποιήσει τις ελπίδες του;
«Δε χρειάζεται να αγωνιούμε διά να επιβάλλουμε την ελπίδα μας στον κόσμο. Ο καθένας μπορεί να υλοποιήσει την ελπίδα του στον προσωπικό του κόσμο, αθόρυβα. Κάποιοι - και η αλήθεια είναι, πολλοί - φωνασκούν. Υπάρχουν όμως και ορισμένοι οι οποίοι απλά ψιθυρίζουν τα οράματά τους. Στις περιπτώσεις αυτές, να ξέρεις πως οι ψίθυροι αποκτούν ελεφάντεια χροιά και δύναμη να τα μεταμορφώσουν όλα.»

Η αξία το ατόμου, λοιπόν, μπροστά στο αδιέξοδο τόσων αιώνων «μάζας»;
«Μικρή αν η μάζα έχει αναλάβει όλες τις πνευματικές του διεργασίες. Μέτρια αν συζητά μαζί της με τις ώρες. Μεγάλη αν το άτομο την αντιμετωπίζει ως άσωτο αδελφό και τεράστια όταν κάποιος αφουγκραστεί το χρέος του και αναλάβει το ρόλο της στοργικής μητέρας. Η Μάνα ψιθυρίζει τ’ Όνειρο. Οι άνθρωποι που άλλαξαν τον κόσμο μας ήταν οι μητέρες. Στην ουσία οι κοινωνίες είναι παιδιά τους.»

Ως εγκληματολόγος τώρα: υπάρχει αντίδοτο σε ένα στυγερό και άδικο έγκλημα;
«Ο χρόνος. Και στα τραγικότερα, δυστυχώς, μονάχα η λήθη.»
«Αρκετές οι διαφορές μας και θα μπορούσαμε να κατονομάσουμε κι αμέτρητες άλλες. Κοιτώντας, όμως, πάλι πίσω και στην αρχή μας φτάνοντας, διαπιστώνουμε πως μία εξ ορισμού ομοιότητα όλους μάς ενώνει: Γεννηθήκαμε άνθρωποι. Μονάχα αυτό αρκεί για να δυναμιτίσουμε τη μοναξιά μας. Η ανθρώπινη φύση είναι το εχέγγυο της ενότητάς μας, είναι ο δυνατός μας δεσμός», μας υπενθυμίζει ο Κ. Χουζούρης μέσα από της σελίδες του «Sciengic». Για περισσότερα γύρω από το βαθύτατα αξιόλογο βιβλίο του επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.sciengic.com/.