Λίνα Στεφάνου
Ποίηση
Εκδόσεις Μελάνι
Αθήνα 2011, σελ. 80

Στη νέα ποιητική συλλογή της Λίνας Στεφάνου, που είναι δομημένη με αντιστικτική διάθεση και έχει χωριστεί σε τρεις ενότητες, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με διαχρονικά θέματα, όπως είναι η φιλία, ο έρωτας, η μνήμη, ο χρόνος, η παρακμή και ο θάνατος.

Μικρό δείγμα γραφής:
«Τραγουδάνε. / Τραγουδάνε λες και είναι η τελευταία φορά / λες κι είναι η τελευταία νύχτα / «Μ’ έκαψες που να καείς / σαν το κεράκι της αυγής». / Ο νεώτερος θα ‘ναι 70 χρονών οι άλλοι ανεβαίνουν ακόμα. / Τραγουδάνε στην κορυφή της χώρας / λες κι είναι η κορυφή του κόσμου / ενώ ο κόσμος αγνοεί ακόμα και την ύπαρξη του νησιού. / Τραγουδάνε τη ζωή τους σε μια νύχτα / τη μέρα τους στη θάλασσα, στην κουζίνα, στ’ αμπέλι, / το μόχθο τους που νύχτωσε κι έγινε μια φωνή βραχνή / από τα σπλάχνα της γης βγαλμένη. / Ρίχνουν κατόπι βήματα ανακατεμένα στο χορό / σαν να ‘ναι τράπουλα της μοίρας. / Με μαντινάδες ζαλίζουνε το χάρο, / με το συρτό τον ξεγελούν. / Με γέλια, και λίγα δόντια που έμειναν γερά, / Ζωή δαγκώνουν και με κρασί την καταπίνουν.»
Η Λίνα Στεφάνου γεννήθηκε στην Αθήνα και εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση και ραδιόφωνο.